عنوان : فرصت طلبی و حمله به پادگانها ی یک کشور
طراحان نظامی برای حفاظت ازیک پارچگی یک کشور،مناطق مهم وسرنوشت سازرا شناسایی و درآنجا استحکاماتِ لازم، مستقر و یابنا می کننداگربراثر سهل انگاری ویا خیانت، یکی از مناطق سقوط کنداین سقوط بمعنی ازدست رفتن قسمت مهمی از سرزمین خواهد بود که اقدامات بازپس گیری متحمل خسارات و صدمات زیادی خواهد شد! درنتیجه،دفاع ازآن مناطق ،تحت هرشرایطی از ضروریاتِ نیرو های عمل کننددرآن منطقه است! با توجه به نوشتار جناب رضا کعبی ،بگذشته برمی گردیم! گذشته ای که درآن چند پاسگاه مرزیِ غرب کشورو یکی ازپادگانهای شهری درآذربایجان غربی سقوط می کند ویکی ازپادگانهای مهم غرب کشور [پادگان سنندج]درحال سقوط بوده وبا توجه به آن رخدادها ، مطالبی بصورت زیر ارائه می گردد:روندمبارزات ایرانیان در سال ۵۷به تغییرحکومتی بنام پادشاهی گردید .اما دراین تغییرات درنزد افکارعمومی ، نیروهای نظامی و انتظامی ،اتهامِ مدافعِ حکومتِ پیشین رابردوش داشتند واین اتهام، آن نیروها را دچار یک نوع سر در گمی و پریشان حالی از سرانجام خویش کرده بود!که در آن هنگام غرب کشورایران؛ منطقه ای که کشوری بنام عراق درهمسایگی است که خود رایک رقیب برای ایران تعریف می کرد وحتی حاکمیت آن ،چه درجنگ سردچه بعد از آن ، خود را درتضادی با حاکمیت ایران نیزمی دید!درآن منطقه ،در محدوده ای از آن ، گروه هایی که خودرا نمایندگانِ مردمی بنام کردمعرفی می کردند وشماری ازآنان هم خودرا مرده ریگ داران ،گروه هایی می دیدند که آنان درگذشته یابصورت یاغی گری ویا بصورت سازمان یافته وهدفمند ،هویتی مبارزاتی با دولت حاکم برکشور،برای خویش تعریف کرده بودند ، که آن نمایندگان دردوران جدیدبا هویتی مبارزاتی که برای خویش تعریف کرده بودند تحرکاتی راداشتند که آن تحرکات ،دربازهء زمانی که معروف به اوایل انقلاب بوده بصورت تضعیف نهادهای نظامی واستحکامات دفاعی ِ کشور انجام گرفت که منجربه سقوط چند پاسگاه مرزی و یکی ازپادگانهای شهری درآذربایجان غربی گردید که آن سقوط ها را نمی توان ناشی از قدرت آن گروه هادید بلکه ناشی از ضعف روحیه نیروهای نظامی که از سرنوشت خویش چندان مطمئن نبودند باید دید!که بااین شرایط ، وقتی اقدامات فرصت طلبانه آن هم ازنوع..... وغارتگرانه گروهی اندک از نیروهای محلی بنام کرد ، جهت تصرف انجام گرفت ،آن نیرو های نظامی ازخود نرمشی منفعلانه نشان می دهندکه سقوط آن مکانها ،نگرانی هایی درنیروهای آزادی خواه کشور را هم بدنبال می آورد، این نیروهای آزادی خواه دونگرانی مهم راابرازمی کردند: یکی ،بخطر افتادن یک پارچگی کشور ! دیگری اقداماتی که منجر به عدم امنیت در کشور شود که می تواند باز تولید استبداد را موجهه و تسریع کند .اما وقتی مسئله بسمت سقوط وغارت یکی از پادگانهای مهم غرب یعنی سنندج می رفت !توسط فرصت طلبان تحقق بخشدبا عکس العملی براساس یک دیدگاه نظامی،که آنهم حفظ یکپارچگی کشور است انجام گرفت و بساط غارتگری و چپاولگریِ غارتگرانی که درزیر شعارهای فریبنده دفاع از مردمان آن مناطق ، بکمک بخش پرشماری ازنیروهای همان مناطق غرب کشور بر چیده شد اما شوربختانه این ترس ازعدم امنیت و ترس ازخدشه دارکردن یکپارچگی ، بطریقی بسمت باز تولید استبداد هم رفت و.....
۶۷۰۶٣ - تاریخ انتشار : ۱۷ اسفند ۱٣۹٣       

عنوان : در باب ارض و تمامیت ارضی
طبیب گرامی، می نویسی، «آقای البرز می نویسند...» قبل از هر مطلبی باید بگویم، مطلبم را خطاب به آقای کعبی خودم تنهایی نوشتم، بنابراین اگر خطاب به من بنویسی، «...می نویسد..» مرا خوشحالتر کرده ای. اگر از باب احترام از کلمات جمع بهره می جویی، باید بگویم، همین که نظرم را با دقت خوانده و در باره اش جملاتی را نوشته ای برایم زیباترین و بهترین احترامات است

در باب ارض و تمامیت ارضی، با شما کاملا موافقم، کسی را به جبر نباید در چارچوبی حصار کرد. واقعیات زمینی نشان داده، وقتی اکثریت مردم کشور به صف مخالفین محمد رضاشاه پهلوی درآمدند، او نتوانست با تکیه بر توپ و تفنگهایش قدرتش را حفظ کند. حال با توجه به اینکه رسم و فرهنگ امانتدارانه ای در باب نظرسنجی و رأی گیری نداریم، اینکه هنوز هم کشور ایران استانهایی به نام کردستان، آذربایجان، خوزستان، بلوچستان، مازنداران، گیلان، خراسان، فارس، لرستان و.... دارد، نشان می دهد که اکثریت مردم این استانها هنوز هم خود را علاوه بر گیلک، کرد، ترک، عرب، بلوچ، فارس، لر، سیستانی، مازی و.... بودن، ایرانی هم می دانند

شاید یکی از دردناک ترین و فاجعه بارترین معضلات کشورمان این باشد، که هر گروهی از ما خودش را نماینده کل کشور و یا منطقه ای می داند، بی آنکه زمینه های عینی و زمینی آن موجود باشد. در هر نقطه ای از کره خاک که مردمسالاری حاکم است، هر گروه، سازمان، جمعیت و حزبی با داشتن ادعای رهبری کل کشور خودش را نماینده بخشی از مردم معرفی می کند
۶۷۰۵۴ - تاریخ انتشار : ۱۶ اسفند ۱٣۹٣       

عنوان : مشروط بر اینکه
ا
اقای البرز مینویسند که :وقتی تمامیت ارضی را در گیومه :قرار می دهی، و آن را قبل و بعد کلمه ای به نام شوونیسم بکار می گیری، ممکن است، در نظر خواننده مطلب چنین تداعی شود، که دفاع از تمامیت ارضی کشور عملی زشت و غیرانسانی، و برابر با شوونیسم است.
من هم معتقدم که دفاع از تمامیت ارضی معادل شوونیسم نیست، ولی مشروط بر اینکه به معنی تهاجم به بخشی از مردم ساکن این ارض که به هر دلیل عاقلانه و یا حتی احمقانه ای خواستار جدایی از این تمامیت هستند یا خواهند بود ، نباشد. برزویه طبیب
۶۷۰۴۵ - تاریخ انتشار : ۱۶ اسفند ۱٣۹٣       

عنوان : بذر آگاهی و خودآگاهی ملی
آقای کعبی گرامی، ضمن ارجگذاری به نوشتار واقعبینانه و سرشار از امید شما، قصد دارم روی دو نکته از مطلب با ارزش شما درنگ کنم، به امید آنکه این درنگها منشاء بحثی راهگشا گردد

شما می نویسی، «...کردستان مسیری متفاوت از آن چه از "نوفل نوشاتو" صادر می شد و بخش اعظم جنبش سرنگونی را به تدریج به زیر عبای خود کشاند، طی می کند و هیچ سنخیتی با هم ندارند. بذر آگاهی و خودآگاهی ملی با گرایشات قوی انساندوستانه، برابری خواهی و چپ و سوسیالیستی پراکنده می شد و توقعات عمومی و فرهنگ جامعه را بالا می برد...»

بی آنکه بخواهم جنبشهای مردمی کردستان را به فرامین صادره از نوفل لوشاتو یا جماران دعوت، و یا آنان را بخاطر پیروی نکردن از این فرامین مورد بازخواست و سرزنش قرار دهم، می خواهم مطرح کنم، همه نیروهای موجود در ایران به زیر عبا کشانده نشده بودند، روی این اساس نیروهای موجود در کردستان چه میزان به فعالیتهای مشترک سراسری با این گروهها اهمیت می دادند و یا می دهند

وقتی تمامیت ارضی را در گیومه قرار می دهی، و آن را قبل و بعد کلمه ای به نام شوونیسم بکار می گیری، ممکن است، در نظر خواننده مطلب چنین تداعی شود، که دفاع از تمامیت ارضی کشور عملی زشت و غیرانسانی، و برابر با شوونیسم است.
۶۷۰٣۴ - تاریخ انتشار : ۱۵ اسفند ۱٣۹٣