عنوان : چون ترنّم ِ هلهله وار ِ چکاوک در حجله گاه ِ سپیده
آره.
حق با جهانگیر صداقت فر است.
زبان فارسی واقعا چنین است.
زبان فارسی بویژه در آمیزش با زبان عربی و احیانا آلمانی به حد اعلای زیبائی و فریبائی دست می یابد.
خطر هم همین جا ست:
گاهی زیبایی زبانی صوری و فرمال چنان اوج می گیرد و خواننده را چنان در دایره جاذبه اش مسحور می سازد که برایش توان و نیروئی برای درک محتوا و مضمون مطلب نمی ماند.
بدین طریق و ترفند است که فرمالیست ترین شعرا (یعنی بی شعورترین و سطحی ترین آنها) به مقام رفیع ابرشعرا ارتقا می یابند، محبویت عظیم کسب می کنند.
آنگاه سقوط فکری و فرهنگی تماماجتماعی می شود و فاجعه آغاز می گردد.
۵٨۹۰٨ - تاریخ انتشار : ۶ آذر ۱٣۹۲