از : لیثی حبیبی م. تلنگر
عنوان : وقتی که شاعر به سیم آخر ساز سخن می زند؛ شعر ماندگار زاده می شود و آدمی با خرد آمیخته به شور وجود
به آن دلداده. پس هر کسی به وسع خود در وَشتَن* خانه ی واژه ها همراه شده پای می گوبد از این دست و بیش:
«فر صادق» را نمایش داده ای
با چنین شعری دوباره زاده ای
تا که می خوانم ترا اندیشه ورز
اوج را بینم در آن بی حد و مرز
هم پر از رقص است و آوا و سرود
تو جهانگیری مگر؟ بر تو درود!
وقتی راوی شانکار سفر کرد و سیتار ماندگار او خاموش شد؛ از شاعران ایرانی تا جایی که من دیدم فقط جهانگیر صداقت فر برایش نوشت. و حال می بینم که مرد هنر آمیختن موسیقی با کلام را نیک می داند وقتی به سیم آخر می زند.
* وَشتَن = رقص
۵۷٣۷۱ - تاریخ انتشار : ٣۰ شهريور ۱٣۹۲
|
