سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

بار دیگر گلویی از درون خودمان دهان باز کرد - علی حامدایمان

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل abuse@akhbar-rooz.com و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
  
    از : البرز

عنوان : برای فردایی روشنتر
‫در نوشتار جالب و‫ سراسر عصیان آقای ایمان‫ از جمله آمده است، « تاریخ پرشکوهی که چند بار برای شماها فتح کرده ایم و شما را ‫سرافرازانه از ‫زیرش گذرانده ایم».

‫حال سئوال اینجاست وقتی که‫ شما مشغول فتِح تاریخی پرشکوه، نه برای خود، بل برای «شماها» بودید، آن «شماها» ی مورد اشاره شما مشغول به چه کاری بوده اند.

‫چرا و به چه علت شما باید تاریخی پرشکوه برای «شماها» فتح میکردید. آیا بهتر و منطقی تر نبود، اگر که از همان آغاز به نحوی از انحاء، «شماها» را هم در بازی شرکت داده، و تاریخ پرشکوه را با هم فتح میکردید.

‫گمان میکنم اگر همه به خود اجازه دهند در بازی شرکت کنند و همزمان همه بکوشند‫ راه شرکت آزاد «شماها» را هم فراهم نمایند، تاریخ پرشکوهی که در سرانجام چنین بازی قانونمندی، متولد خواهد شد، مورد قبول هم شما و هم «شماها» خواهد شد‫، و نتیجه ‫آنکه ایران زمین و مردم با صفا و باوفای ساکن آن، از دورباطلی که سدها سال گرفتارش شده اند، نجات خواهند یافت.

‫ما مردم ایران در اثر زندگی دوشادوش با یکدیگر در طی قرون متمادی، چنان زندگیمان در هم تنیده شده، که هر تلاشی برای جراحی، نه تنها مسکن دردی نخواهد بود، بل اسباب تشدید آلام و ایجاد زخمهایی به مراتب عمیقتر و دردآورتری خواهد شد. مردم ایران همواره‫ از زبان شهریار خود، از زبان شاملوی خود، از زبان یوشیج خود، از زبان پروین خود، سخن از عشق و با هم بودن، با هم زیستن و با هم رزمیدن برای فردایی روشنتر، زده اند.
۵۵۷۵۱ - تاریخ انتشار : ۱۶ تير ۱٣۹۲       

    از : م حمیدی

عنوان : چی شده
برادر من حد اقل یک کلمه می گفتی اخر چی شده که چنین سوزناک نوشتی شاید ما هم همدری می کردیم
۵۵۷۴۹ - تاریخ انتشار : ۱۶ تير ۱٣۹۲       

  

 
چاپ کن

نظرات (۲)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست