عنوان : برای خوانندگان گرامی مقاله
من تمام آنچه در «نکته ی سوم» نوشته ام را در زیر می آورم، و این که آیا نتیجه گیری های یکی از نظر دهندگان، از آنچه نوشته ام دقیق است یا نه را به خوانندگان گرامی مقاله می سپارم، با این توضیح ساده که این مقاله در باره ی ریشه یابی مسائل منطقه ـ که پیش از این طی مقالات مفصلی بسیار در باره اشان نوشته ام ـ نوشته نشده است، و فقط به صورت گذرا، و به تناسب موضوع مورد بحث مقاله، اشاره یی به موقعیت کشور ایران در میان همسایگانش دارد.

عین آنچه در نکته ی سوم نوشته ام چنین است:
((( نکته ی سوم
میهن ما ایران، جزیره یی پرت و دور افتاده در آن سوی نقشه ی جغرافیا نیست. نگاهی به پیرامون آن بیاندازیم:
ـ عراق و افغانستان، دو نمونه ی بارز دخالت نظامی مستقیم امپریالیسم. و با سرگذشتی که شاهد آنیم.
ـ جمهوری باکو، به عنوان حیاط خلوت اسراییل، مرکز انواع و اقسام توطئه ها علیه ایران، و مدعی «شرمگین» بخش مهمی از ایران، یعنی آذربایجان ما، یا به قول آن ها «آذربایجان جنوبی»، که «دانا روهر باکر» های کذایی در آمریکا، خواهان پیوستن آن به «اصل» خود یعنی همان جمهوری باکو هستند.
ـ ترکیه ی عضو فعال ناتو، که نقش جنایتکارانه ی دولت آن در به خاک و خون کشانیدن سوریه و برافروخته تر کردن هرچه بیشتر جنگ داخلی در آن کشور را شاهدیم، و آمادگی همیشگی اش را برای سرپل شدن دخالت های نظامی مستقیم ناتو در منطقه.
ـ خلیج فارس با شیخ نشین هایش و امیر قطرش و پادشاه عربستان سعودی اش. فرو رفته در بحران های گاه پیدا همچون آنچه در یمن و بحرین می گذرد، و گاه ناپیدا و بسا جدی تر، همچون آنچه در انتظار عربستان سعودی و دیگر پایگاه های امپریالیسم در همان حول و حوش است. )))

در مورد بقیه ی مسائل هم، فکر نمی کنم که نیازی به توضیح باشد. مثلاً در مورد این مسأله:
ـ آیا آنچه مورد تأکید مقاله قرار گرفته است نظام در کلیت آن است و رابطه ی متقابل اجزای این کلیت با یکدیگر، و رابطه ی مردم با این کلیت و اجزای آن، یا افراد (فرد ها) مثل خامنه ای و رفسنجانی و مشایی و غیره؟

ضمناً:
نقطه نظر های من در مورد این «انتخابات»، و چگونگی برخورد با آن، قبلاً نیز از جمله در سه مقاله ی زیر که در آرشیو همین سایت هم موجودند تا حدودی روشن شده است:
ـ در این انتخابات، کار ولی فقیه ساخته است ـ ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۲
ـ اصلاح طلبان زرد، اصلاح طلبان سبز، خاتمی، و انتخابات ـ ۲۷ اسفند ۱۳۹۱
ـ «انتخابات آزاد»، کلیدواژه ی ایستایی و فرصت سوزی جنبش است ـ ۲۰ فروردین ۱۳۹۲

باسپاس
محمد علی اصفهانی
۵۴۵۰۱ - تاریخ انتشار : ۴ خرداد ۱٣۹۲       

عنوان : عبور از نظام در سایه اندیشه های نظام!
برداشت من از این نوشته آقای اصفهانی این است که ایشان در سطح، با جمهوری اسلامی ابراز مخالفت میکند اما در عمق، اندیشه های ایشان خیلی هم با اعمال جمهوری اسلامی فرقی نمیکند.
نویسنده از یک طرف به شکل مکانیکی مجموعه قدرتهای تو در توی جمهوری اسلامی را در شخص خامنه ای خلاصه میکند که به نظر من این یک تعبیر سطحی از روابط قدرت در جمهوری اسلامی است که به هر حال بحث مفصلی میطلبد و من وارد آن نمیشوم. حرف من بیشتر در مورد یک سری مصداق هائی است که اتفاقا در نوشته آقای اصفهانی به تفصیل آمده است.
اگر آقای اصفهانی واقعا همه کشور ها و حکومتها را در اطراف کشور در حال توطئه گری بر علیه ایران میداند، اگر ایشان به سبک بلندگوهای رژیم، عنوان رسمی جمهوری آذربایجان را جمهوری باکو مینامد و آنرا حیات خلوت اسرائیل میخواند، اگر مساله سوریه را نه ناشی از دیکتاتوری رژیم اسد بلکه توطئه ترکیه میبیند و در مقابل در مسائل بحرین نشانه ای از دخالتهای جمهوری اسلامی نمیبیند و اگر ایشان با همان حدت بلندگوهای اسلامی، از تجاوزگری آمریکا در عراق و افغانستان حرف میزنند، من مانده ام که پس از سرنگونی جمهوری اسلامی، آقای اصفهانی مایل است کدام سیاستها تغییر یابد. فعلا که حکومت جمهوری اسلامی از هر نظر حی و حاضر مشغول اجرای منویات آقای اصفهانی است و نیازی به انقلابیگری ایشان نیست.
این را هم که از "عبور از نظام کنونی ـ آن هم در مرحله ی فروپاشی آن" صحبت میکنند تعارفی بیش بنظر نمیاید. چرا که ایشان در اول نوشته خود صراحتا توصیه میکند که کسی انقلابیگری نکند که مطالبه رفرم در اصل به نفع انقلابیگری است، بعلاوه در سیاست خارجی نیز یکریز تیشه به ریشه همسایه ها و آمریکا میزند.
یک جای کار این وسط میلنگد.
۵۴۴٨۵ - تاریخ انتشار : ۴ خرداد ۱٣۹۲       

عنوان : در تایید نظر شما!
بیانیه رفسنجانی:
اکبر هاشمی رفسنجانی، طی بیانیه ای اعلام نموده است:
"توصیه می‌نمایم که فرصت تقویت وحدت و همدلی را که در ستادها، میان نیروهای معتدل اصلاح‌طلب و اصولگرا ایجاد شد، به عنوان حُسن آغازی برای تداوم این حرکت حفظ کنند".
وی در پایان بیانیه گفته است:
"اگر اعتلای کشور و عزت و رفاه ملت در سایه نظام اسلامی، هدف اعلا و آرزوی همه ماست، رواست در این راه مشکلات و تلخی‌ها، ما را از ادامه این راه مقدس باز ندارد. زیرا برای حفظ نظام مقدسمان و ملت و کشورمان تحمل سختی‌ها و بی‌حرمتی‌ها شیرین است."

از کسانی که می خواستند به رفسنجانی رای بدهند گذشته، باید هشیار بود، که برای مقابله با بیت رهبری، نباید استدلال کرد که چون رفسنجانی تایید صلاحیت نشده، بنابراین حالا ما هم "تلافی" می کنیم.

چنین استدلالی در سیاست مرگبار است.

بنظر می رسد که اکثریت قریب به اتفاق گروهها، دلشان در گرو آمدن رفسنجانی بسته بودند و آرزوی روی کار آمدن وی را داشتند، و حالا که آرزویشان بر باد رفته است، می خواهند "انتقام" بگیرند. بهمین دلیل یا به سیاست واکنش و یا به پاسیویسم متوصل شده اند. (مقصود من البته آقای اصفهانی نیست)
به این نقل قول از لنین توجه کنید:
کسانی که صف مستقل ندارند، نمی دانند چه می خواهند و ممکن است که حتی بدنبال مرتجع ترین جناحها راه بیفتند (لنین- مجموعه آثار ۷۰۰ جلدی، جلد ۳۸۶۷۵- صفحه ۷۶۵۸۰۰۷۴۵۳۴!
خوب، گاهی بد نیست که سیاستهای مضحکه آور را به تمسخر گرفت!
۵۴۴۷۲ - تاریخ انتشار : ٣ خرداد ۱٣۹۲       

عنوان : آفرین بر شما
من هم موافق این روش عمومی هستم. بد نیست کسانی که فکر می کنند قضایا ساده شده اند، نگاهی به این مقاله بیندازند و کمی "سیاست" بیاموزند:

"...این، طرحی است که آن طرف قضیه تهیه کرده است. اما این طرف قضیه هم برای مقابله ی با این طرح، باید طرح خودش را داشته یاشد.
به نظر من، چه آن هایی که قصد رأی دادن داشتند یا دارند، و چه آن هایی که قصد رأی دادن نداشتند و ندارند، قادرند که این توطئه ی ولی فقیهِ در هم فرو پاشیده و رو به زوال را، تا حدودی نافرجام بگذارند..."

آفرین بر شما و نگاه تیز و روشن تان!
۵۴۴۶۶ - تاریخ انتشار : ٣ خرداد ۱٣۹۲