عنوان : توضیحی بر توضیح
من توضیحات خود را برای خوانندگان گرامی نوشتم، و هم در عنوان، و هم در آغاز توضیحات، مخاطب خود را تعیین کردم: «خوانندگان گرامی».
حکم قطعی هم در مورد کامنت گذار، صادر نکردم و نوشتم که این امکان وجود دارد که کسی پرسشی از خود بکند و جوابی به خود بدهد.

شخصاً ـ به حق یا به ناحق ـ به کسی که عادت داشت (و شاید هنوز هم داشته باشد) که مقالات ضد جنگ و تجاوز را در سایت «اخبار روز» پیدا کند و در کنارشان علیه آن صلح طلبانی که از نظر او قلابی یا نادان تصور می شوند، و علیه بسیاری از کسانی که ضمن مخالفت با نظام، در مورد خطر جنگ هشدار می دهند کامنت بگذارد، و این و آن را «لابی رژیم» معرفی کند، و تظاهرات ضد جنگ در جهان را هم زیر سئوال ببرد، با دیده ی خوشبینی نگاه نمی کنم. به حق یا به ناحق.
مخصوصاً اگر این فرد، در جایی هم در کامنتی در همین سایت، در مورد بسیاری از این ها، ازجمله مشخصاً خود من و تنی چند از نویسندگان، نوشته باشد که «شما ها اگر مأموریت خاصی نداشته باشید» فلان اشتباه را می کنید.

البته، قطعاً اگر کامنت گذار، نام واقعی خود را و نه یک نام مستعار را به کار برده بود، چه او را می شناختم و چه او را نمی شناختم، همه گونه ملاحظات لازم را می کردم، و حتی اگر به چیزی در مورد او یقین داشتم هم باز مراقب می بودم که به صورت غیر مستقیم هم به او اسائه ی ادبی نشود. البته به جز در مواردی استثنایی که احتمالاً ضروری می نمود.
و میان این دو، فرق بسیاری است.

به هر حال، نه قصد بحث دارم. نه قصد جدال دارم. و نه دلیلی برای ورود به دیالوگ و کل کل و بگو مگو می بیٍنم
اگر هم ـ به هر دلیل ـ در این مورد خاص، می بایست چیزی را رعایت کنم که رعایت نکرده ام، پوزش می خواهم.

برادر نازنین از دست رفته ی من، با آن فروتنی و با آن صبوری و نیک نفسی و تحمل و مدارای به راستی اعجاب برانگیز و استثنایی و غبطه خوردنی اش، «رضا» نام داشت، و من، «محمد علی»!
هرکسی خلق و خوی خود را دارد.
۴۷۱۵٨ - تاریخ انتشار : ۲۲ مرداد ۱٣۹۱       

عنوان : شیوه نامناسب در برخورد با مخاطب
آقای اصفهانی، از توضیحتان در مورد اصل مقاله ممنون، اما نیت‌خوانی شما در مورد عقیده من در انتهای پیامتان بسیار نابجاست. آقای محترم، این شیوه نامناسب در برخورد با مخاطب را کنار بگذارید. با این برخورد کسی مایل به اظهار نظر در ذیل مقالات شما نیست. ای کاش سعه صدر زنده‌یاد استاد رضا اصفهانی سرمشقی برای شما در برخورد با مخاطبین می‌‌بود.
مسئله سوریه از نظر من کاملا واضح است: پروژه‌ای بزرگ در خاورمیانه شروع شده که از مسیر تغییرات حکومتها میگذرد. هدف بانیان این پروژه استقرار حکومتهای ملی و دمکراتیک نیست. رژیم بی کفایت خامنه‌ای باید با درک درست از این پروژه از سرکوب مردم دست بردارد که میهن ما در معرض تاراج بیگانگان قرار نگیرد.
۴۷۱۵٣ - تاریخ انتشار : ۲۲ مرداد ۱٣۹۱       

عنوان : برای خوانندگان گرامی
برای خوانندگان گرامی توضیح می دهم:
۱ ـ ترجمه ی مقاله، با دقت انجام گرفته است، و مسأله ی سلاح اتمی سوریه نیر عیناً در اصل عربی نوشته ی عطوان آمده است:
«من الواضح، ومن خلال بعض التقاریر الغربیه، ان خطه "اصدقاء الشعب السوری" کانت تتلخص فی الاطاحه بالنظام والاستیلاء علی ترسانته من الاسلحه النوویه».

۲ ـ مورد الجزایر، نیز باز عیناً در اصل متن عربی نوشته ی عطوان آمده است:
«للتفـــــرغ لانجاز هـــــدفین اساسیین، الاول: هو اشعال ثوره شــــعبیه فی الجزائر تطیح بالنظام الحالی.»

۳ ـ همین چندی پیش از شروع جنبش مردم سوریه نیز همه در خبر ها خوانده ایم که اسراییل، مرکزی را تحت عنوان مرکز اتمی در سوریه بمباران کرد.

۴ ـ این که سوریه، اتمی باشد یا نه، حرف دیگری است، و بهانه جویی های اسراییل و همدستان او و مشابهان او تحت عنوان «دوستان مردم سوریه» که عطوان به آن ها اشاره کرده است، چیزی دیگر.

۵ ـ وقتی عطوان به عنوان یک کارشناس برجسته، اظهار نظر می کند که افراد اصلی دست در کار جنایت سرقت جنبش مردم سوریه، قصد بر پا کردن همین بساط را در الجزایر (کشور مهم باقی مانده در شمال آفریقا، بعد از تونس و مصر و لیبی) دارند:
اولاً سخن او را کاملاً باید جدی گرفت؛ و با توجه به سیاستی که در کل مقاله به آن اشاره شده است همخوان است.
ثانیاً من نمی توانم، سخن این تحلیلگر برجسته را به هنگام ترجمه ی مقاله، حذف و سانسور کنم.
خودم هم ، چه در شرح این مقاله، و چه در مقالات متعدد دیگر، توضیح داده ام که آنچه در سوریه و لیبی گذشت و می گذرد، مراحل اولیه ی سناریو ی استیلا بر منطقه ی «خاورمیانه ی بزرگ» نئوکان ها ست. تیتر انتخابی من هم همین را می گوید.

۶ ـ عطوان، همچنان که در ترجمه ی مقاله هم آمده است، نوشته است که:
«آن هایی که وارد این بحران شدند، و مخصوصاً آن هایی که برای نظامی کردن انقلاب سوریه پول پرداخته اند و اپوزیسیون را با پول و سلاح، مجهز ساخته اند، قصدشان کمک به دموکراسی و حقوق بشر، و آزاد کردن مردم از سلطه ی نظام خونریزی نیست که کرامت و آزادی انسان را پایمال می کند.»

به نظر نمی رسد کامنت گذار مربوط، این را نخوانده باشد.

۷ ـ با توجه به مورد بالا، و بعضی موارد دیگر، این امکان، وجود دارد که کسی از خود بپرسد که:
ـ چرا کامنت گذار، این سخن واضح را که در این مقاله ی عطوان، و نیز مقالات متعدد من آمده است، به اینگونه با ایرادات نا به جایی که به ترجمه گرفته است در هم می آمیزد؟
و به خود پاسخ دهد:
ـ برای فرار به جلو و ایز گم کردن، و خود را در ظاهر از آنچه در باطن و در دل دارد، و مایه ی ناراحتی او از این مقاله ی افشاگر است تیرئه کردن!
۴۷۱۵۱ - تاریخ انتشار : ۲۲ مرداد ۱٣۹۱       

به نظر میرسد ترجمه مقاله درجاهایی درست نیست. سوریه دارای «مخزن تسلیحات اتمی» نیست. رابطه تحولات سوریه با انقلاب مردمی در الجزایر نامفهوم است.
برداشت آقای عطوان در مورد ماهیت دمکراتیک تحولات سوریه نادرست است. عربستان و قطر در پی استقرار دمکراسی در سوریه نیستند. هدف آنها فقط سرنگونی تنها متحد رژیم ایران در خاورمیانه است. رژیم ایران هم درک درستی از موازنه قوا در منطقه ندارد و بر روی اسب مرده شرطبندی کرده است.
۴۷۱٣۹ - تاریخ انتشار : ۲۱ مرداد ۱٣۹۱