عنوان : جناب آقای احمدی
جامعه ایران درگیر بحرانی گسترده و عمیق بوده و جامعه با مسایلی جدی روبرو است. این مسایل پاسخ در خور میطلبند. سازمانها و احزاب سیاسی اگر چه از ارزش و اهمیتشان کاسته شده، اما در آینده ای نه چندان دور بر اهمیتشان افزوده خواهد شد. امکانات بالقوه ای در بسیاری از سازمانها وجود دارد که در شرایط مناسب امکان رشد مییابند. به هر حال، سازمانهای سیاسی از ضرورتهای جامعه مدرن هستند. سامان سیاسی با کمک این سازمانها شکل میگیرد. من با بدبینی نسل جوان به احزاب و سازمانهای سیاسی آشنایی دارم و از یاداوری شما ممنونم. اما تاریخ معاصر ایران فراز و نشیبهای فراوانی داشته است، و هر بار، دوباره و چند باره، سازمانهای سیاسی مثل ققنوس از خاکسترشان برخاسته اند. بدون شک بسیاری از سازمانهای سیاسی که ناتوان از مبارزه بوده دیر یا زود از دور خارج خواهند شد. این رسم زمانه است. اما سازمانهای سیاسی، بسیاری از تجربه های تلخ و شیرین را پشت سر گذاشته اند. این تجربه ها را باید بررسی کرد و از آنها درس آموخت و آنها را به نسل جوان آموزش داد. اگر ما هم از نسلهای پیشین بیشتر آموخته بودیم، چه بس که کمتر اشتباه میکردیم. سازمانها سیاسی ما سرمایه های تاریخی نسل جوان ما هستند، چون از آنها میتوان آموخت. امیدوارم.
٣۴٨٣۵ - تاریخ انتشار : ۱٨ بهمن ۱٣٨۹       

عنوان : کدام سرمایه ملی؟
جناب اقای عنایت با سلام
مقاله شما را خواندم در پاراگراف اخر سازمانهای سیاسی را سرمایه های ملی نام بردید.کدام سازمان سیاسی را سرمایه ملی میدانید.اگر منظور شما احزاب سیاسی هستند به نظر شما مردم در بند ایران چه سودی از احزاب چپ یا جبهه ملی و یا مجاهدین خلق دیده و خواهند دید؟شما به احتمال زیاد در خارج زندگی میکنید و از افکار عمومی مخصو صا جوانان خبر ندارید.
٣۴٨۲۶ - تاریخ انتشار : ۱٨ بهمن ۱٣٨۹