عنوان : نژاد، ملت، طبقه
از دیدگاه من اصطلاحاتی نظیر «اتحاد اجتماعی ملی» و یا دوستی که با نام «مئهران باهارلی» از «فراملی فراطبقاتی» نوشته است، متأسفانه چنین نظریاتی چیزی نیست به جز تداوم ابهام در حل مشکلات بنیادی جامعه.
دوستان جامعه یک دست نیست، و اتحاد اجتماعی و ملی و فراملی فراطبقاتی، چیزی نیست به جز همان نظریات آقای میر حسین موسوی که به دوستی و همدلی سرمایه داران و ثروتمندان با کارگران و فقرا باور دارد و آن را تبلیغ می کند.

و چنان که مشاهده می کنیم، امروز هر جریانی می خواهد نمد خون های ریخته شده برای منافع جمعی عبایی ببافد.
ولی من بر این عقیده هستم که برای یک بار هم که شده باید بپذیریم که خون های ریخته شده، بیهوده ریخته شده است و باید بیهوده باقی بماند. و نخواهیم که سرزمین ایران را با چنین خون هایی آبیاری کنیم و برای خون ریخته شده ارزش چک تضمینی قائل شویم. فکر می کنم که بهترین کار همین است که چنین خونهای ریخته شده ای را بیهوده بدانیم.
من به سهم خودم با جریاناتی که بخواهند از طریق پرداخت چنین هزینه هایی کارشان را جلو ببرند، قویا مبارزه می کنم، چنان که این سایت شاهد چنین تلاشی بوده است.

مشکل اساسی اتحاد نیست بلکه باز شناسی پیشگامان و نظریات مترقی ست. مصطفی چراغی آن کشاورز ساده دل از اهالی روستاهای اردبیل که روزی او را رقیب احمدی نژاد معرفی کرده بودند، شاید از همه کاندیدا های فعلی مترقی تر باشد، چرا که با مشکلات عینی رویارویی می کند و بی آن که از امام ره صحبت کند و سخن رانی اش را با نام خدا شروع کند، مستقیما به مشکل سیب زمینی می پردازد و حرف هفت میلیون و نیم کشاورز ایرانی را راهی یوتوب می کند. هر چند که روزنامه نگاران حاضر در جلسه، اینطور به نظر می رسد که کاندیدای ریاست جمهوری را دست انداخته اند.

اتحاد طبقه کارگر و تولید کننده ها را در عرصه جهانی و آن هم در دورانی که طبقه خوک های کثیف بخاطر منافع مادی شان حیات را روی کره زمین به مخاطره انداخته اند، به هیچ عنوان قابل مقایسه با چیزی تخیلی به نام اتحاد ملی و فراملی و فراطبقاتی نیست. الان روی همین سایت گویا دارند ما را برای سرمایه گذاری در آمریکا دعوت می کنند. کفن سهراب و ندا و خیل آنهایی که بخاطر این وطن گور به گور شده و این فرهنگ منحط و اوباشکده هنوز خشک نشده...خوک های کثیف ایرانی در آمریکا سرمایه گذاری می کنند. آخه من با این بی پدرها چه چیز مشترکی دارم؟
آنهایی که از فراطبقاتی حرف می زنند نباید فراموش کنند که مفهوم نظریاتشان به این نقطه می انجامد که در جامعه طبقه وجود ندارد. یعنی نفی واقعیات اجتماعی.
۱۵۰۵٣ - تاریخ انتشار : ۶ مرداد ۱٣٨٨       

عنوان : مانیفست پیروزی
بسیاری ازمردم ایران این پرسش را دارند که چگونه میتوان این رژیم را سرنگون کرد و پس از آن چه خواهد شد
این نقشه راه به این ۲ پرسش پاسخ میگوید




مانیفست پیروزی
راه رسیدن مردم ایران به دموکراسی راستین


مردم ایران بویژه طبقات زحمتکش وروشنفکران وآزاداندیشان از دوران انقلاب مشروطه ودر کوران مبارزه برای ملی کردن صنعت نفت و بدنبال آن درانقلاب پنجاه وهفت,همواره خواهان مطالبات اساسی خود
آزادی, دموکراسی و عدالت اقتصادی-اجتماعی بوده اند/ اما هنوز به این خواستهای بنیادین دست نیافته اند

واقعیت های امروز

۱-مردم ایران در آستانه یک انقلاب نوین برای بدست آوردن آرزوی دیرین خود/ آزادی /دموکراسی و عدالت اقتصادی-اجتماعی هستند

۲- شکاف درون رژیم و از دست دادن اعتبارش نزد افکارعمومی چه در ایران وچه در سطح جهانی توانایی اش را درحکومت مانند گذشته گرفته است

۳- جنبش مردم از یک قطب رهبری یگانه/توانا و سراسری بی بهره است

۴- چه پیشروان وچه بدنه آن در یک سازمان سراسری / با خواست های روشن و اساسی سازماندهی نشده اند

۵- در نبود یک قطب رهبری سراسری مردمی

الف - یا جنبش مردم برای این دوره به هرز رفته و فروکش خواهد کرد
ب - یا رژیم زیر فشار جنبش مردمی با بخشی از "اصلاح طلبان" سازش نموده و جنبش را به خاموشی میکشانند
ج - ویا در صورت اوج گرفتن خود بخودی جنبش و سرنگونی رژیم / نارهبران جدیدی / میوه چین تلاش جانفشانانه مردم شده و قدرت سیاسی را بدست خواهند گرفت

بوقوع پیوستن هر یک از سه احتمال بالا برای مردم چیزی جز تکرار حکومت های فلاکت بار گذشته به ارمغان نخواهد آورد


وظیفه سنگین و تاریخی ما

همه افراد و گروه ها و سازمان های مبارزی که برای برقراری یک دموکراسی راستین تلاش میکنند باید تنها وتنها به دور یک هدف یگانه محوری متحد شده و فعالیت های خود را متمرکز و هماهنگ و زیر یک فرماندهی مشترک سازماندهی کنند

بدون هیچگونه وقت کشی باید این ستاد رهبری تشکیل شود بویژه توسط سازمان ها وهسته هایی که هم اکنون متشکل هستند
ما در برابر نسل کنونی ونسل های آینده ونسل های گذشته که به آرزوی خود نرسیدند مسئولیم



هدف یگانه

سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی و جایگزینی آن با یک جمهوری دموکراتیک راستین و مردمی

چگونگی رسیدن به این هدف یگانه

۱- تشکیل بسیار بسیار فوری ستاد مشترک فرماندهی- عملیاتی یگانه به دور این تنها هدف یگانه و با یک نام یگانه نظیر -ستاد فرماندهی مردم و یا جبهه متحد دموکراسی

۲- فراخوان به همه شخصیت ها /گروه ها و سازمانها برای پیوستن به این جبهه

۳- تشکیل فوری هسته های مبارزه مردمی در میان کارگران / جوانان/ زنان/ بیکاران و همه طبقات مردم و پیوند آنان زیر یک ستاد هماهنگی در سراسر کشور
جوانان پیشرو / روشنفکران / زنان / آموزگاران / دانشگاهیان / کارمندان / کارگران صنایع سنگین و حیاتی مانند نفت / حمل ونقل و برق و ارتباطات نقش اساسی در این مبارزه دارند

۴ - رهبری و برپایی مبارزات بدون وقفه و مشترک وهماهنگ سراسری/ منطقه ای و یا شغلی

۵- تشکیل دولت موقت شش ماهه پس از سرنگونی رژیم

وظایف دولت موقت

۱- فراهم کردن زمینه انتخابات شهری و روستایی در سراسر کشور به منظور گزینش نمایندگان کنگره ملی

۲- تشکیل کنگره ملی نمایندگان مردم- دست کم برای هر ۳۵۰۰۰ نفر یک نماینده باید برگزیده شود

۳- تدوین قانون اساسی نوین توسط کنگره ملی مردم

۴- فراهم کردن زمینه انتخابات سراسری بر اساس قانون اساسی نوین به منظور بر قراری این جمهوری دموکراتیک نوین



مردم مبارز و کوشندگان راه آزادی

همه احزاب / گروه ها / انجمن ها و افرادی که در راه آزادی و دموکراسی مردم ستمدیده ایران مبارزه میکنند با حفظ عقاید ومشی خود کماکان میتوانند و باید به دور این خواست اساسی ومحوری
به یک اتحاد عمل مشترک برسند

این مانیفست از همه میخواهد که به زیر یک چتر ملی فراگیر به این مبارزه بپیوندند

پیروزی نزدیک و حتمی است اگر این راه روشن را با استواری و مسئولیت دنبال کنیم است



بهرام برومند
۱۵۰٣٣ - تاریخ انتشار : ۶ مرداد ۱٣٨٨       

عنوان : ملی-فراطبقاتی و یا فراملی-فراطبقاتی؟
تحلیلی بسیار جالب و متقن است.

اما ایکاش مولف محترم به جای تاکید به "ملت" برای نامیدن مردم ایران، از همان تعبیر "مردم" استفاده می کرد.

در این صورت هم واقعیت کثیرالملگی ایران را تاکید می نمود، هم از نهادینه شدن انحرافی دیگر در جنبش مردمی اخیر (اساس گرفته شدن ملت ایران به جای مردم ایران و یا ملل ایران و در نتیجه انکار و نادیده گرفته شدن حقوق آنها) جلوگیری می کرد و هم پیامی و امیدی به ملل غیرفارس ساکن در ایران می داد. شاید در این صورت آنها نیز که اکنون عمدتا با شبهه نظاره گر ماوقع اند، امیدها و شعارهای خود را منعکس در این جنبش می دیدند به طور فعالانه تری به صفوف آن می پیوستند و حرکت "ملی و فرا-طبقاتی" موجود را به حرکتی "فراملی و فراطبقاتی" مبدل می ساختند.
۱۴۹۹۰ - تاریخ انتشار : ۴ مرداد ۱٣٨٨