عنوان : پاسخی به نازنین م
خانم محترم، هم اکنون حداقل به سایتِ مراجعه کنید و یا به خواستهای آدمهای طرفدار صلح و همزیستی در خود اسراییل ؛ جنبشی که نژادپرستان بنیادگرای حاکم بر اسراییل چشم دیدنشان را ندارند، توجه کنید. آنوقت خواهید دید، اگر کمی حتی احساسات انسانی هم داشته باشید؛ که شاعر در این شعر همصدا با انبوه بیشماری از مردم جهان درد خود را از این بیداد ابراز کرده است و بیشتر یک انسان جهانیست تا فقط یک ایرانی. در نوشته ی شما چیزی مدهش در لابلای حروف و کلمات پنهان است و آن طرفداری از این تهاجم است. وضع ایران را بهانه کرده اید. روشن است. این هم یک شعر جمعی از ساکنان مونیخ:
شنبه، سومین روز از سال نو میلادی، میدان ادئون پلاتز شهر مونیخ شاهد تجمع بزرگی از مخالفان جنگ و فعالین جنبش صلح بود که خواهان پایان هر چه زودتر حملات اسرائیل به غزه بودند. حالا آنسوتر میدان "گشویسترشل" که بنام "خواهر و برادر شل" از گروه مقاومت "رزهای سفید" که قربانیان دوران فاشسیم هیتلری بودند نامگذاری شده است هوای سرد و سوز زمستانی ماه ژانویه در برابر اخبار هر روزه ی جنگ و خشونت در خاورمیانه رنگ می بازد تا جمعیت یک به یک با شعارهای رنگ به رنگ که همگی جنگ و جنگ افروز را محکوم می کردند گرد هم آیند و در میانه ی نور و رنگ و موسیقی حرکت چند هزار نفره بسوی مرکز شهر آغاز شود. پرچم های رنگین کمان که همه از صلح پایدار می گفتند و خواهان خاورمیانه ای عاری از خشونت بودند در هوا رقصیدند و پرچم های سرخ رنگ و تصاویر چه گوارا بر فراز دست هایی بود که با شعار "خاورمیانه دیگری ممکن است " و "نه به امپریالیسم" خواهان صلح بودند و آزادی و برابری. تنوع رنگ و گونه گونی آرا و نظرات بود حول محور صلح که توجه اهالی رسانه را بخود جلب می کرد. در میانه ی راه وقتی که جمع بزرگ تظاهرکنندگان به میدان یادبود قربانیان نازیسم رسید جمع چند نفره ی هواداران رژیم اسرائیل با پرچم مشهور ستاره ی داوود جلب نظر کرد که در برابر آنها لشکری از نیروهای پلیس http://www.spiegel.de/fotostrecke/fotostrecke-۳۸۴۹۸-۱۱.html#backToArticle=۵۹۹۵۸۴ایستاده بود. بخشی از جمعیت بسوی آنها حمله ور شده و پلیس تلاش کرد نظم تظاهرات را دوباره برقرار نماید. جمعیت سپس بسوی دروازه ی "زندلیگرتور" حرکت کرد. حالا بخشی از جمعیت "انترناسیونال" خوان شعار می دهند" زنده باد همبستگی جهانی" و "زنده باد صلح"، " نه به اسرائیل ،نه به امپریالیسم و نه به کاپیتالیسم" ، "آزاد باد فلسطین" و "بدون شالوم سلام نمی گوییم". سرود فارسی انترناسیونال نیز توسط جمع اندک ایرانیان خوانده شد که در هماوایی انگلیسی ،آلمانی و عربی و کردی آن ،سوز گس فصل سرد را از یاد برد. تعدادی از جمعیت گاهی شعار "الله و اکبر" داده و دیگران سرود خوان و با شعار "صلح" به مسیر خود ادامه دادند. قطعنامه پایانی تظاهرات ضد جنگ مونیخ در میدان "زندلینگرتور" که از دورازه های قدیم شهر است خوانده شد. قطعنامه ضمن محکومیت شدید حملات اسرائیل به غره، خواهان پایان هر چه زودتر جنگ و ماشین کشتار دولتی و از سرگیری مذاکرات صلح شد. در بخشی از قطعنامه به موضع رسمی دولت فدرال آلمان و از جمله "فرانک والتر اشتاین مایر" که دولت اسرائیل را تنها در موضع تدافعی دانسته اشاره شد که این موضوع موجب هو کردن جمعیت شد. تنی چند از تظاهرکنندگان اقدام به آتش زدن پرچم اسرائیل کردند که این موضوع با همراهی نکردن بخش بزرگ هوادران جنبش صلح به فراموشی سپرده شد. و حالا همگان یکصدا فریاد می زنند: جنگ نه،صلح آری!
۵٨۱۰ - تاریخ انتشار : ۱۶ دی ۱٣٨۷       

عنوان : همدلی با بنیادگرایان
ای کاش چند تا بیت هم برای کودکان سوزان اسرائیلی یا چچنی می نوشتی.
ای کاش چند بیتی هم برای جوانانی که هر روز در ایران اعدام می شوند می نوشتی
راستی چرا شعر برای زندانیان سیاسی در اوین نمی نویسی؟
ما بیچاره ها جان به جانمان بگذارند بنیادگرا و عرب زده و تحت تاثیر تبلیغات رژیم اسلامی هستیم.
بدبخت ملتی که شاعرانش از درک واقعیت و تاریخ خودشان ناتوانند.
۵۷٣۴ - تاریخ انتشار : ۱۴ دی ۱٣٨۷