عنوان : چرا سودان و الجزایر یمن و سوریه نشدند؟
دست مریزاد به آقای مترجم بابت توجه به موضوعی که کمتر مورد توجه رسانههای فارسی زبان قرارگرفتهاست. اگرچه نکات مفید و ارزندهای در متن بود اما سمتگیری آن منطبق با واقعیت و یا بهتر بگویم شفاف نبود. دو روز قبل کمنتاری در همین راستانوشته بودم که مناسب دانستم آنرا همین جا بیا بیاورم.

پوست اندازی جامعه عربی

ضعف ساختاری و عدم همراهی کشورهای عربی با نظام نوین جهانی جایگاه آنان را از تعلق به اردوگاه شرق و غرب در گذشته به اردوگاه صفوی و عثمانی تقلیل داد. دو کشوریکه اغلب ببهانه دلسوزی با مردم فلسطین و مشترکات دینی آنان را زیر سلطه خود نگه داشتهاند. بهار عربی که از بطن جامعه سر برآورده بود با دخالت ترکیه به خزان و از این طرف هم نفوذ ایران بر مدار شیعی همچون خنجری بر سینه ممالک عربی فرو رفته است. در چند دهه گذشته انرژی عربها برای مقابله با اسرائیل هدر رفته ولی مضرات ترکیه و ایران برای آنان بسیار بیشتر از اسرائیل میباشد. از این منظر معامله قرن آغازی برای پایان یک جنگ چند دههای که دودش به چشم آنان و نفعش را ترکیه و ایران بردهاند.
کشورهای عربی ( مصر، اردن، بحرین، امارات متحده عربی و برخی کشورهای دیگر ) با محوریت سعودی عربیا در سه جبهه مبارزه با ارتجاع داخلی ( اخوان المسلمین در شاخ و شمال افریقا )، ترکیه و ایران می جنگند. پیروزی آنان بر دولت اخوانی وفاق ملی لیبی، بیرون کشیدن قطر و سوریه از زیر سلطه ترکیه و تسلط بر عراق و یمن بمنزله پیروزی آنان به ترتیب در هر سه جبهه داخلی، ترکیه و با ایران است اما واقعیت این است که آنان در ابتدای کار هستند.
ابتکارعمل و حمایت محور سعودی از انقلاب مردم سودان و الجزایر برای جلوگیری از تجارب تلخ بهار عربی که ( سوریه و یمن ) ترکیه و ایران به انحراف کشاندند و آنان خوب میدانند اگر بی تفاوت بمانند ادامه انقلابات دامنگیر آنان خواهد شد.

آنچه از عملکرد وسیع داخلی و منطقهای محور سعودی بچشم میخورد برنامه آنان چند بعدی و استراتژیک بنظر می آید و در نهایت اعراب همچون یک قطب منطقهای خود را نمایان می سازند. اندیشه تشکیل ناتوی عربی، فشار روزافزون بر ایران، به چالش کشیدن ترکیه در عرصههای مختلف بدون یک سیاست درازمدت نمیتواند باشد. نسیم تغییرات الجزایر و سودان و رفرمهای اجتماعی که در مراکش و سعودی عربیا در شرف وقوع است امیدبخش هستند. اگر آنچه در برنامه ۲۰۳۰ سعودی عربیا هست عملی گردد ممکن است آن کشور جایگاه منطقهای ترکیه را در عرصه توریست و جاذبههای تاریخی بگیرد. نگاه منطقهای کشورهای غربی بویژه امریکا بسوی جامعه عربی گرایش پیداکرده و شاهد فاصله گرفتن آنان از ترکیه هستیم.
۹۰۴۱۲ - تاریخ انتشار : ۱۱ تير ۱٣۹٨