سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

جبهه ی جمهوریخواهی در گام نخست - مارال سعید

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل abuse@akhbar-rooz.com و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
  
    از : امیر ایرانی

عنوان : سخنی با وکیل مدافع خانم مارال
وقتی نظر مجتبی خان را مطالعه کردم به خودم گفتم وقتی شخصی مانند مجتبی خان که در مقام وکالت بر می آید بیگمان مسائل را خوب بررسی کرده است و اله بختکی حرف نمی زند و بی خودی هم وکالت را نمی پذیرد؛ پس شاید من،
( که می خواهم نشان دهم که "منم هستم"؛ به کی می خواهم نشان دهم که منم هستم برایم پرسش برانگیز شده است) در نظر دهی ام دچار پرت و پلا گویی شده ام.
به همین خاطر یکبار دیگر نوشتار خانم مارال را مطالعه کردم که ببینم تاکتیک ایشان چیست که متاسفانه دیدم تاکتیک ایشان همان استراتژی دائی جان ولی است.
آخه پدرجان، مجتبی خان( یک لحظه ذهن آدم بسمت مجتبی خامنه ای می رود) ارجمند که همیشه رفتارت بگونه ای خواهد بود که هیچ زمانی دچار خجالت کشیدن نخواهی شد موضوع خجالت کشیدن مرا پیش کشیده ای که این پرسش برایم پیش آمده چرا باید دچار خجالت کشیدن بشوم؛ از چی از کی؟
اما در رابطه با تاکتیک شناسی شما باید بگویم:
پدرجان، این چه تاکتیکی است وقتی همه ی چپاولگران حاکمیت یکی را گیر آورده اند که او را به زمین بکوبند تا بتوانند اهداف خود را به پیش ببرند آنگاه شما هم سنگ بر می دارید و می خواهید بزنید به همانی که توسط چپاولگران تحت فشار است و آنرا هم یک تاکتیک بنامید! عجب تاکتیکی!
در رابطه با موضوع "منم هستم" من متوجه نشده ام چی هست که منم بخواهم بگویم "منم هستم"
البته هر چه هست برای خودتان! نوش جان خودتان! من چیزی نمی خواهم.
سال نو را خواستیم با خوبی و خوشی شروع کنیم اما بعضی ها نمی گذارند!؟
٨۹۱۴۵ - تاریخ انتشار : ۲ فروردين ۱٣۹٨       

    از : مجتبی کریمی

عنوان : بله؛ منم هستم
راستش می خواستم نظر خودم را درباره ی نوشته بنویسم ولی با خواندن گفته های امیر خان منصرف شدم. امیر خان ما با تفکر دائی جان ناپلئونی شروع می کند بدون آنکه سیاست نهفته در نگاه مارال را دریابد. سپس انگار به ناگهان متوجه داستان میشود که داشته بی ربط می گفته میگوید "بعضی" نیز حکومت یکدست را تبلیغ می کنند. امیرخان علیرغم آنکه مطول می نویسد بواقع هیچ نمی گوید. جان کلام او و دیدگاه مشعشع او در آخرین جمله ی طولانی او نهفته است "... بعضی ها متوجه نیستند که شرایط ویرانگر فعلی ناشی از همان سیاست یکدست کردن هشت ساله خاص بوده که حاصلش چپاول اموال و بیکاری وحشتناک زحمتکشان جامعه و بردن کشور بسمت فروپاشی سرزمینی و..." .
بنظر می آید امیرخان می خواهد چیزی بگوید ولی خجالت می کشد. "سیاست یکدست کردن هشت ساله خاص" یعنی چه؟ و چه ربطی به تاکتیکی دارد که نویسنده (مارال) پیش کشیده است.
خلاصه آنکه او میگوید تا نشان دهد بله؛ منم هستم.
٨۹۱۴٣ - تاریخ انتشار : ۲ فروردين ۱٣۹٨       

    از : مرادی

عنوان : لحظه را دریابیم
بواقع اگر جمهوریخواهان می خواهند که در عرصه ی سیاسی محلی ار اعراب باشند، پیشنهاد نویسنده بسیار مناسب است. به چند دلیل: ۱- به اصطلاح "اصلاح طلبان" در کار خود مانده اند. نه راه پس دارند و نه راه پیش یعنی همچنان چون زائده ی حاکمیت به همین وضع ادامه خواهند داد. ۲- چون به ظاهر دولت و رئیس جمهور در مقابل تیغند میتواند تبعات بگیر و ببند کمتری داشته باشد. ۳- بعلت بالا بودن سطح نارضایتی میتواند شعار "استعفا" بسیج گر باشد.
٨۹۱۴۱ - تاریخ انتشار : ۱ فروردين ۱٣۹٨       

    از : امیر ایرانی

عنوان : عجب: استعفا
گاهی وقت ها موضوعی مشکوک بنظر میرسد اما باید گفت گاهی موضوع با برملا شدن هدفی که نیت نیز علنی می شود از مشکوکیت خارج می شود. بگذریم.
وقتی بازی حاکمیت را مورد توجه قرار می دهیم(فعلا کاری به خارج حاکمیت نداریم) پی برده خواهد شد: اختلاف راهبردی عمیقی وجود دارد؛ که در این راهبردها هر کدام نیز زیست خود را می بیند. در این اختلاف که بیشتر بصورت پنهانی بوده گاهی یک نبرد علنی نیز برملا شده و برملا می گردد.
بخش اقتدارگرا در دور دوم دولت روحانی(یا شخص خودش) به این نتیجه رسیده است که ایشان(روحانی) در پی اینست که با همراه کردن خامنه ای با خود منابع مالی بخش اقتدارگرایی را تاآنجا که می تواند بخشکاند. که این خشکاندن: یعنی ناتوانی اقتدارگرایی برای جذب چماقداران خاص مورد نیاز برای حرکات بعدیشان.
در این بازی،اقتدارگرایان نگران دور شدن همراه اصلیشان(خامنه ای)، از بازی آنها، شده اند. که این نگرانی آنها، باعث شد: هنوز یک سال از دولت جدید روحانی نگذشته بود عملیات تخریبی و ایذائی خود را شروع و علنی کنند. که آنها حتی شعار کودتا علیه او و حذف او از طریق مجلس و یا حتی حذف فیزیکی او را برملا کنند. وارد جزئیات شدن شاید ضرورتی نداشته باشد.
اما در شرایط فعلی یکی از آرزوهای اقتدارگرایی استعفای روحانی است.
که البته این اقتدارگرایی برای بعد از استعفای روحانی، برای یک دوره کوتاه مدت، پیش بینی هایی را کرده است تا بعد از سوار برکار شدن روش های پلیدانه خود را به پیش ببرند. اگر بخواهیم از روش آنها بگوئیم می توان گفت:
روش آنها، زد وبند خاص با ترامپ و حتی ترامپیست های خاص است که بدین طریق گشایش هایی را برای خودشان ایجاد کنند و بخشی از همان اموالی که توسط مهره های خاصشان از کشور خارج کردند، به داخل کشور آوردن تا ایجاد آرامش روانی خاص را القا کنند. که خود آنان می دانند که روششان دوام ندارد برای بقای خود باید به روش اقتدارگرایی ویرانگرانه خودشان برگردند و...
البته پرسشی مطرح است: چرا خانم مارال سیاست اقتدارگرایی را تبلیغ می کند آیا قرار است بعد از استعفای روحانی برای این نوع اپوزیسیون گشایشی پیش آید؟
می دانیم مرگ اقتدارگرایی یعنی مرگ نهاد اقتدارپروری و اقتدارخواهی که در این کشور یعنی مرگ نهاد شیخیت و شاهیت.
البته گروهی استعفای روحانی را بگونه ای دگر معنی می کنند بعضی از آنها حکومت یکدست را تبلیغ می کنند آنهم یک دست بودنی که سرنخ آن در دست بیت و اقتدارگرایی باشد نه در دست جمهوریت مورد نیاز تحولخواهی کشور.
این بعضی ها متوجه نیستند که شرایط ویرانگر فعلی ناشی از همان سیاست یکدست کردن هشت ساله خاص بوده که حاصلش چپاول اموال و بیکاری وحشتناک زحمتکشان جامعه و بردن کشور بسمت فروپاشی سرزمینی و...
٨۹۱٣۹ - تاریخ انتشار : ۱ فروردين ۱٣۹٨       

    از : کیا

عنوان : بیشنهاد بسیار علی ولی
نباید فراموش کنیم که حاکمیت متشکل با رهبری مطلق ولی با در دست داشتن همه امکانات حتی بخش طعیف انتخابی را با کلک و تزویر در کنترل دارد.
برای مردم همه چیز عیان است و همه از تبهکاری حکومت ولایی با اطلاع هستند ،چونکه تشکلات مردمی با شدت تمام سرکوب میشود هنوز حکومت بر جاست و میتواند هم بخش ضعیف انتخابی را بر دارد و مصمم هم است.
حال ادامه حکومت دیکتاتوری بدون سپر اصلاح طلبان چندی دوام نمی یابد و با هزینه بزرگی در هم میشکند شاهد تجزیه کشور خواهیم بود.
اپوزسیون سکولار باید حد اقل در رهبری به انسجام برسد تا بتواند در لحظه مناسب مردم را متشکل و هدایت کند و هزینه را پایین آورد.
٨۹۱۲۹ - تاریخ انتشار : ۲۹ اسفند ۱٣۹۷       

  

 
چاپ کن

نظرات (۵)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست