عنوان : همیشه حق داشتن !
آقای طاهری پور شما هنگامی که امید به سلطنت بسته بودید ، انتخاب بین « شاه و شیخ» راجبر تاریخ ایران معرفی می کردید ، اکنون با جنبش کارگری خوشبختانه از این جبر بیرون آمده و افقی دیگری را می بیند. « اما» مشکل این است که شما هم آن موقع فکر می کردید درست فکر می کنیدو هم اکنون ! و مشکل تر این است که افرادی مانند من که آن موقع به آلترنایتو بر پایه جنبش مردمی فکر می کردیم نه آن موقع حق داشتیم و نه اکنون که چنین جنبشی آنقدر واقعی شده که افکار شمار هم عوض کرده است ! این قضاوت یک بام و هوا ریشه در « دمکرات» بودن شما دارد؟
٨۷۵۶۰ - تاریخ انتشار : ۲۰ آذر ۱٣۹۷       

عنوان : همه مشکل یک « اما» است!
عیسای عزیز! هنوز حلاوت گفت و گپ-مان در «دیدار» در گوشه ذهنم مانده. ۵ سال پیش بود یا دیرتر؟... از ما اگر چیزی بماند همین کشف « امواج نور و امید» است، بی تبعیض و تمایزی! چه در « جوان سلطنت طلب» - و چه در « چپ دانشگاهی» که در طنین تبختر و تحقیر مسما کرده -ای! من هیچوقت بدخواه حزب نبودم و نیستم اما تا بوده منتقد بوده و هستم . این کارگران هفت تپه و فولاد اهواز که برخاسته -اند، آن عنصر از جنس زمان و آینده ایران ، بعنوان هسته اصلی در برآمدشان ، مطالبه دموکراسی میان سرمایه و کار است. حزب توده ایران اگر آن باشد که بوده ومن هم چند صباحی با آن درآمیخته بودم، مشکل -اش همین دموکراسی است. اگر مشکل -اش را با دموکراسی حل و فصل نکند، بدا به حال او و همه ما. من تا حالا این توان را در حزب ندیدم! گپ و حرف-اش را امروز روز همه می زنند اما ...! لزومی ندارد من شرح این اما را برای تو بنویسم، طنین تبختر و تحقیری که در صدای قلم تو هست از این اما است. بله! تا این اما هست احراز جائی شایسته برای حزب توده ایران در نوزایش جنبش کارگری ایران، مشکل ... مشکل و چه بسا ناممکن خواهد بود.
٨۷۵۵۷ - تاریخ انتشار : ۲۰ آذر ۱٣۹۷       

عنوان : از جرقه های امید در چشم جوان سلطنت طلب تا جرقه های چشمان چپ دانشگاهی !
آقای جمشید طاهری پور چند سال پیش شرح کوتاهی از مسافرت خود برای شرکت در یک اجلاس سلطنت طلب را داده بودید و با بیانی رمانیتک در برگشت از اجلاس « امواج نور و امید» در چشمان جوان سلطنت طلبی را کشف کرده بودید که همسفر شما در هواپیما بود. چقدر مطلق بود این کشف شما ! اکنون هم نوشته شما باز امواج نور در « چپ نو» در مقابل « چپ کهنه» را کشف کرده است. فکر می کنید که جنبش کارگری ایران رشد خواهد کرد ولی حزب توده ایران بی ثمر از این رشد در گوشه رینگ جمهوری اسلامی خواهد ماند؟ چطور چنین استثایی در مورد حزب توده ایران راممکن می دانید؟
٨۷۵۵۱ - تاریخ انتشار : ۱۹ آذر ۱٣۹۷