عنوان : همه و هر یک از ما مردمان ایران به نوعی و زاویه ای...
آقای بنی صدر گرامی، از جایی که، در پایان مطلب حاضرت می نویسی؛ «...امیدوارم موافقان شرکت در انتخابات مدعی باور به دموکراسی، برای یکبار هم شده، تن به بحث آزاد بدهند و این کار را با نقد این نوشته انجام دهند. هرگاه چنین کنند، من برعهده می‌گیرم نقد آنها را نقد کنم و این کار را تا رسیدن به اشتراک نظر ادامه دهم...»، بدین وسیله میخواهم مسائلی را مطرح کنم، تا بلکه بتوانم پاسخهایی مستقیم از شما داشته باشم.

در بند چهارم مطلبت آورده ای؛ «... کشوری چون ایران که، برابر قانون اساسی، حق حاکمیت شهروندان از آنها سلب شده‌ و به "رهبر" داده شده‌است...»

اگر جمله فوق از آنِ من می بود، شاید حرجی بر من نبود، چه امثال من در ایجادِ قانون اساسیِ موردِ اشاره ی جمله ی شما نقشی مستقیم، مانند نقش شما نداشته اند.
شما در ترجمه کتاب ولایت فقیه آقای خمینی به زبان فرانسه نقشی موثر داشته ای. شما در زمان ایجادِ قانون اساسی استوار بر ولایت مطلقه ی فقیه از کارگزاران درجه ی اول حکومت بوده ای، و حکم اولین ریاست جمهوری کشور به نام شما نوشته شده، و شما این حکم را با تمامی تشریفاتش از دستان اولین ولی مطلقه ی کشور دریافت داشته ای.

به استناد آنچه که فوقا شرحش رفت، میخواهم از شما سئوال کنم، وقتی شما ضمن ترجمه ی کتاب ولایت فقیه به زبان فرانسه آشنا به مکنونات آقای خمینی، وسپس در معیت ایشان، از معتمدین دستگاه حکومتیش بودی، و سپس با رأی اکثریت قاطع مردم کشور رئیس جمهور مملکت، چرا و به چه علتی در همان اوج قدرت و نفوذت به مردم برای پی ریخت دموکراسی ایرانی مراجعه نکردی؟

تا جایی که بخاطر دارم، شما نیز در جریان حل و فصل وقایع ترکمن صحرا دخیل بودی، و لابد از نزدیک با تشکیلات دموکراتیک مردم گنبد و حومه آشنا شدی، چرا در همان زمان گرایشی علاقه مندانه در سمت دفاع از تشکلات دموکراسیخواهانه ی جوشیده از بطن جامعه نشان ندادی؟

این تنها شما نیستی که کارنامه ای سراسر قیقاچ در تَرک چرخت انباشته ای، همه و هر یک از ما مردمان ایران به نوعی و زاویه ای، کارنامه ای قیقاچ داریم. اگر چنین نبود، امروز می بایست همه به جای سرگردان بودن در اقصی نقاط جهان در کشورمان و در دموکراسی ایرانی در کنار هم می زیستیم. درست از همین زاویه است، که معتقدم انتخابات کشور را با عدم مداخله در آن، نباید دو دستی به سیه فکران جامعه واداد.

مردمان کشورمان در نبودِ اپوزیسیونی متحد با برنامه ای مشخص در صحن علن جامعه، با انتخاب خاتمی و پیرامونیانش، و سپس با انتخاب روحانی و رنگ بنفشش توانستند کشور را بجای درغلتیدن بیشتر در چاه سیاه ارتجاع نجات بخشیده، و در مسیر بهبود قرار دهند. در انتخابات پیش رو نیز به یقین راهی برای نجات کشور خواهند یافت.

اما اگر شما خود را در زمره ی نیروهای پیشرو جامعه تعریف می کنی، امروز نیروهای پیشرو جامعه بیش از هر زمانِ دیگری موظفند، که به وظیفه ی خود یعنی نزدیک شدن به یکدیگر بر اساس فراگیرترین خواستها و مطالبات عمل، و از اپوزیسیون متفرق، متحیر و منفعل کنونی جبهه ای بانشاط و متحرک بوجود آورند. تشکیل چنین جبهه ای از ضروریات است، اگر که خواهان از بین بردن چرخه باطل استبداد در کشور، و ایجاد دموکراسی ایرانی هستیم
۷۲۹۵۴ - تاریخ انتشار : ۴ اسفند ۱٣۹۴