عنوان : مرحله ملی- دموکراتیک فرازمندی جامعه
معنای مرحله ملی- دموکراتیک فرازمندی جامعه، ساده است. برخلاف برداشت نظریه پرداز، حمید آصفی، این تعریف ناشی از «ادبیات کل گرا» انتزاعی نیست، بلکه از واقعیت عینی شرایط حاکم بر جامعه ایران در مرحله تاریخی کنونی ناشی می شود.
خواست مردم برای دستیابی به آزادی های فردی و اجتماعی و حقوق دموکراتیک شان، به سخنی دیگر تضاد روز مردم با شرایط سلطه دیکتاتوری - در دوران پیش از انقلاب بهمن با حاکمیت رژیم سلطنتی، و اکنون با رژیم ولایی -، مضمون دموکراتیک را در این تعریف علمی از دوران کنونی از یک سو تشکیل می دهد. و از سوی دیگر، خواست مردم سرزمین مان برای دفاع از منافع و حق حاکمیت ملی خود و تمامیت ارضی کشور، که آن زمان و اکنون مورد تهدید امپریالیسم است، مضمون ملی این تعریف را تشکیل می دهد.
اگر در آن دوران دست و پای استقلال کشور در بندهای قراردادهای متعدد سیاسی- نظامی و اقتصادی با امپریالیسم گرفتار بود، اکنون نیز با اجرای برنامه اقتصادی دیکته شده توسط سازمان های مالی امپریالیستی، ایران به کشور وابسته به اقتصاد جهانی امپریالیستی بسته شده است و گام به گام توسط نظام سرمایه داری حاکم و رژیم دیکتاتوری آن به سوی تبدیل شدن به یک کشور نیمه مستعمره رانده می شود. برنامه امپریالیسم اروپایی برای کنترل مرزهای کشور یونان توسط گردان نظامی مرزی جدید تشکیل شده، با عنوان «کنترل مرزهای خارجی اتحادیه اروپا» که در آخر هفته اخیر انتشار یافت، سرنوشت تراژیکِ ”حق حاکمیت ملی“ همه کشورها – ازجمله ایران - نیز خواهد بود که به تعمیق وابستگی اقتصادی کشور از طریق اجرای برنامه هایی از قبیل «اقتصاد مقاومتی» تن می دهد. «رئیس جمهور (و همه اعضای دولت و نیز گروه سه نفری سیاست گذاری) اقتصاد مقاومتی را چراغ راه خود می دانند و به هر حال، همانند مقام رهبری از این که ناگزیر از پذیرش آن شده اند، متاسفند.» (”با این صلیب، این دراکولا نمی گریزد“، فریبرز رئیس دانا، اخبار روز ۱۴ آذر ۱۳۹۴).
مفهوم مضمون مرحله ملی- دموکراتیک از واقعیت کنونی شرایط حاکمیت دیکتاتوری نظام سرمایه داری بر ایران سیرآب می شود و بیان تضاد مردم میهن ما با رژیم دیکتاتوری حاکم و با هژمونی سرمایه مالی امپریالیستی است. نظریه پرداز حمید آصفی که قادر به کوچکترین استدلالی علیه این تعریف علمی نیست و در همین نوشتارش ارایه هم نداده است، آن را با لعاب «راه حل همه پرسی و رفراندوم» که بدون ذکر ماخذ از مواضع دیگری به عاریه گرفته است، مخلوط می کند. او که در این نوشتار در باره ”دموکراسی“ و راه تامین و حفظ آن می نویسد، هنگامی که در باره راه رشد اقتصادی برای ایران در اخبار روز نوشت، نمونه ”ترکیه“ آقای اردوغان را برای ایران تجویز نمود. در آنجا با چشم بستن به سیاست جنگ طلبانه اردوغان علیه مردم ترکیه و کشور همسایه، مدعی شد که با وجود متحد آمریکا بودن و عضو سازمان تجاوزگر ناتو بودن، گویا ترکیه از استقلال برخوردار است. اکنون نیز او با چشم بستن به شرایط سلطه دیکتاتوری ولایی در ایران، به استحاله رژیم دیکتاتوری دل بسته است، زیرا گویا «روش های قهرآمیز به شکست رسیده است». در واقع اما او تسلیم و رضامندی با رژیم را به مردم توصیه می کند، زیرا در چنین شرایطی گویا ”بورژوازی ملی“ ثروتمند خواهد شد و در سایه آن زحمتکشان نیز به آب و دون می رسند: «باید به اسبان بهترین علوفه را داد، تا گنجشکان در پهن آن ها دانه بیابند» (مارگارت تاچر، نخست وزیر وقت انگلستان).
۷۱۴۲٣ - تاریخ انتشار : ۱۶ آذر ۱٣۹۴