از : لیثی حبیبی - م. تلنگر
عنوان : بی خبرند زاهدان نقش بخوان ولاتَقُل - مست ریاست محتسب باده بخواه ولاتَخَف(حافظ شیراز)
زاهدان بی خبرند، ترانه بخوان و سخن مگو؛ محتسب مست تزویر و ریاست، شراب بخواه و نترس.
گونتر گراس ها و هاینریش بُل ها و ... ماندگار ترانه ها را خواندند تا شراب گَسِ واژه های تاریخی را بنوشند.
یک قلمزن براستی مردمی، بی ریا خود را بکلی در راه آفرینش و مردم می نهد و به خود می گوید:
«طالع اگر مدد دهد دامنش آورم به کف - گر بکشَم زهی طرب ور بکُشد زهی شرف»
(حافظ شیراز)
و این ویژگی متأسفانه خاص همگان نیست در جهان نوشتن.
بسیاری از قلمزنان، قلمزنی را با زرنگ بازی به اشتباه می گیرند و بسیار سال گرچه می نویسند، ولی عمر نوشته هاشان اغلب از عمر خودشان کوتاهتر است.
زنده یاد آن مرد دلیر که توان گرفتن یقه ی خود را نیز داشت، جاودان باد!
خسته نباشی جناب محمد ربوبی عزیز و سلام بر شما.
۶۷۶۷۷ - تاریخ انتشار : ۲۶ فروردين ۱٣۹۴
|
