عنوان : خروجی بی خطر
مینویسید :که
در اینجا خروجی خیلی خطرناک است. یعنی اگر بخواهد انقلاب بشود دوباره روز از نو روزی و اگر بخواهد انقلاب نشود عملا هیچ تحولی صورت نمی گیرد اما می توان به راه سومی اندیشید چون هر دو راه انقلاب و عدم انقلاب را تجربه کرده و می کنیم به نظر می رسد در ایران نباید مستقیم به دولت حمله کرد بلکه باید جامعه مدنی را قوی کرد تا دولت را درست کرد و غیر از این امکان ندارد. اگر بخواهیم شاخ به شاخ اش به ایستیم یا دولت ما را می کوبد یا ما دولت را می کوبیم ولی نتیجه کوبیدن هر دو الزاما منجربه اصلاح ساختار دولت نمی شود و فقط سبب می شود نهاد دولت اقساط تر شد که بعد از انقلاب و سرنگونی شاه عملا نهاد دولت اقساط تر و ناتوان تر و گسیخته تر شود.
ولی تناقض اینجاست که دولت در ایران همیشه مانع ایجاد و استمرار حیات نهاد های مدنی بوده است، بنابراین هر کوششی برای ایجاد هر نهاد مدنی ، همانا سرشاخ شدن مستقیم با دولت است ،که انرا هم توصیه نمیفرمایید. بنابراین بهترین کار همان است که من و امثال من انتخاب کردیم، مهاجرت کنیم به جایی که نهاد مدنی حاضر اماده ای دارد و دست از سرشاخ شدن با این و ان برداریم!! برزویه طبیب
۶۶۶٣۵ - تاریخ انتشار : ۱٨ بهمن ۱٣۹٣