عنوان : جنابِ البرزِ گرامی؛
در معنای بسیطِ کلمه، بله، آنچه شما می فرمائید، یعنی سوا کردنِ مطالب هم، خود نوعی سانسور است. این نوع از سانسور در حکومت هائی که «دمکراتیک» نامیده می شوند رواجِ فراوان دارد، از جمله در آلمان. منتهی کارِ دیگری نمی شود کرد. چون رویِ دیگر قضیه آنست که یک نشریه، «همه چیز» را چاپ کند. این هم که نمی شود.
توجه بفرمائید که بنده فقط «در معنای بسیطِ واژه» با شما موافقت کردم. «معنای بسیطِ واژه هم» خب با واقعیت و روزمره گی و زندگی زمین تا آسمان تفاوت دارد و برای کسی نان و آب نمی شود. اگر با این دیدگاه بخواهیم به موضوع نگاه کنیم، هیچ نشریه ای، هیچوقت، و هیچ کجا، تا هیچ اندازه، آزاد و مستقل نبوده است. بعد این هم دیگر نمی شود نگاه کردن به جهان. سوا کردن و انتخاب کردن، اگرچه نوعی سانسور است، تنها راهی ست که برای یک نشریه می ماند. بنده و شما هم اگر گرداننده‍ی نشریه ای باشیم، راه دیگری نداریم جز این.
امروزه خوشبختانه برای «درجِ همه چیز»، «بلاگ» بوجود آمده است که برخی رسانه ها دارند.

درود بیکران بر شما
۶۶۱۹٣ - تاریخ انتشار : ۲۴ دی ۱٣۹٣       

عنوان : از چنین بلیه ای رسته‫، و از یکسو نگری خلاصی جسته است
‫آقای ثابت قدم گرامی،می نویسی، «...حق قانونی هر نشریه است که در چاپ مطالب آزاد باشد، این به اعتقاد من سانسور نیست...»

‫شاید خشن ترین نوع سانسور آن باشد، که حکومتهایی چون ج.ا اعمال می کنند. مثلا فرزند آیت الله جنتی، که وزیر ارشاد دولت آقای روحانی هم هست، صراحتا به نویسنده ارزشمند کشور، آقای محمود دولت آبادی متذکر شده، که اگر فلان صفحات و بخشهای کلنل را بازنویسی نکند، اجازه نشر نخواهد گرفت.

‫روی دیگر سکه سانسور، در همان حق قانونی که شما به آن اشاره داری نهفته است، که بعضا و گاها،‫ ارباب جراید را در مقیاسهای متفاوت‫ از راه بدر،‫ و بجای پراکندن آگاهی، با انتخابهای سلیقه ای خود، برای نشر آگاهی، سو و جهت تعبیه می کنند. و در چنین وضعیتی، یعنی عدم انتشار نظرات مختلف یکسویه نگری، ترویج خواهد شد.

‫همانگونه که قبلا هم نوشتم، نشریه محترم اخبار روز در مقایسه با بسیاری از نشریات هم عرضش، از چنین بلیه ای رسته‫، و از یکسو نگری خلاصی جسته است.
۶۶۱۶۷ - تاریخ انتشار : ۲٣ دی ۱٣۹٣       

عنوان : جناب «البرز» عزیز،
من هنوز «سانسور» به معنای متداولِ آن از این نشریه ندیده ام. به همین دلیل هم تولیداتم را نخست برای ایشان می فرستم. مطمئن باشید چنانچه سانسوری ببینم، اولین فردی که باز به عالمِ دوری از مطبوعات بگریزد خودِ بنده خواهم بود.
اما بر سرِ آنکه «چه را باید نشر داد و چه را نه» با ایشان هم اختلاف نظر دارم؛ منتهی این حقِ قانونیِ هر نشریه ایست که در چاپ یا عدمِ چاپِ مطالب آزاد باشد. این به اعتقاد من سانسور نیست. ولی «گم شدنِ الکترونیکِ مطالب» واقعی ست و همه جا، حتی در مطبوعاتِ آلمانی، اتفاق می افتد.
در مطبوعاتِ فارسی دیگر که باندبازی و سانسور رواجِ عمومی دارد و نشان از عقب افتادگی جامعه دارد.

درود بر شما
۶۶۱۴۵ - تاریخ انتشار : ۲۲ دی ۱٣۹٣       

عنوان : یکی از ستونها و پرچمهای برافراشته آزادی میهنمان
آقای ثابت قدم گرامی، ممنونم از توجه شما به نظرم. در نقش، کارهای فرهنگی واقعی برای‫ از انزوا و حاشیه بیرون کشیدن افراد، به شکلی منطقی، و نه تبلیغی، برای درمان تندروی و تعصب، کاملا با شما موافقم.

‫و از دست این گم شدن مطالب در «...انتقالات الکترونیک...» که من آن را، از جایی که متعلق به نسل جوانان قدیمی هستم، سانسور می نامم، هر چه بگویم و بنویسم، کم گفته و کم نوشته ام. که خوشبختانه این بار بخت با مطلب شما یار بود، و دچار گم شده گی نشد.

‫البته باید اضافه کنم، نشریه محترم اخبار روز جزء ‫معدود نشریات اپوزیسیون است، که پدیده ای به نام، گم شدن مطالب ارسالی، خیلی بندرت در آن اتفاق می افتد.

لذا اگر گاه گداری مطلبی از مطالب ارسالیم گم میشود، اول از هر چیزی می گویم، انشالله که گربه است، و بعد می گویم حتما حکمتی در کار بوده، و سر آخر برای اینکه حسابی بی خیال مطلب شوم، می گویم، هر چه نباشه دوستان گرداننده اخبار روز چند تا پیرهن بیشتر از من کهنه کردن.
میدانم دلایلی که آوردم، شاید منطقی به نظر نرسند، ولی چه کنم، که از کودکی یاد گرفته ام که‫، کاچی به از هیچی.
غرض از آنچه فوقا در باره نشریه اخبار روز‫ نوشتم‫ مزاح بود و طنز، چرا که نشریه محترم اخبار روز را یکی از ستونها و پرچمهای برافراشته آزادی میهنمان دانسته و میدانم.
۶۶۱٣۰ - تاریخ انتشار : ۲۱ دی ۱٣۹٣       

عنوان : جناب البرز عزیز؛
ممنون از توجه تان. در پاراگرافِ چهارم، شما کاملاً درست می فرمائید. جوابِ طولانی تری برایتان نوشته بودم که متأسفانه در انتقالاتِ الکترونیک گم شده است و تا این لحظه درج نشده است. سلامت و موفق باشید.
۶۶۱۱۵ - تاریخ انتشار : ۲۱ دی ۱٣۹٣       

عنوان : ممنون از توجه تان ...
جنابِ «البرز» گرامی، نخست ممنون از توجه تان.
در موردِ پاراگرافِ چهارمِ نوشته‍ی شما، من هم با شما کاملاً همنظرم. اما باید توجه داشت که واقعیت برعکس است. هم در فرانسه و هم در آلمان و هم در همه‍ی غرب، سال به سال امکاناتِ تربیتی و سرگرمی و ورزشی و آموزشی جوانان و محرومان کمتر و کمتر می شود. دولت ها مدام می گویند که پول ندارند، و بر این اساس خانه های جوانان را می بندند، مددکاران اجتماعی را بیکار می کنند، مربیانِ مهد کودک ها را در شرایط کاری و مالی سخت تنها رها می کنند و غیره. در این شرایط، جای تعجبی نیست که نوجوانان جذبِ «تند رویان» بشوند.

با درود بر شما
۶۶۰۹٨ - تاریخ انتشار : ۲۰ دی ۱٣۹٣       

عنوان : مروری بر زندگی این مذهب در کشور صلحجویمان ایران
‫آقای ثابت قدم گرامی، در شناساندن واژه تعصب بی نهایت موفق بوده ای، به نوبه خود سپاسگزار تلاش شما هستم‫.
و ممکن است پیشداوریها، در غالب موارد،‫ یکی از عوامل مهم ایجاد ‫تعصب و نتیجتا یک بعدی شدن فرد باشد‫. اما وقوع این حادثه دهشتناک‫،‫ در یکی از زادگاههای دموکراسی نوین، نشان از مطلب دیگری هم دارد.

‫در اخبار پیرامون این واقعه مهیب، از جمله آمده است، که عاملان واقعه متولد فرانسه هستند. بی آنکه قصدی برای تلطیف چهره جنایتکاران داشته باشم. میخواهم بگویم هیچ انسانی متعصب و جنایتکار متولد نمیشود.
شاید لازم باشد، که اولیای تربیتی در فرانسه، بجای همزبان شدن با راستگرایان کشور برای اعمال محدودیتهای بیشتر، به بحثها و اجتماعات‫ علنی سالم دست بزنند. و در جهت رفع فرهنگهای موازی و بی ارتباط با یکدیگر در اجتماع بشکلی، واقعی و ملموس، و نه تبلیغی صِرف، بکوشند.

‫و اگر اسلام در مسیر دور و دراز موجودیتش همواره ملعبه دستان خشونت گران و خودکامگان قرار داشته، بواسطه آن است که در طول زمان نتوانسته ایم از حلاجها و دیگر مصلحین موجود در این مذهب حمایت کافی داشته باشیم.

‫مروری بر زندگی این مذهب در کشور صلحجویمان ایران، پس از واقعه بزرگ بهمن ماه ۵۷، واقعا‫ آموزنده است. مثلا پس از واقعه بهمن ۵۷،‫ صفحات بازی شطرنج را از همه مکانهای عمومی برچیدند، اما ایرانیان خوشفکر علیرغم آن فتواهای تند و تیز بر علیه این بازی فکری سالم، توانسته اند به موجودیت علنی بازی شطرنج در جامعه‫ رسمیت بخشند‫. یا سیر تحول موسیقی در کشور‫ از اختفای کامل، تا به علنیت محدود رسیدن آن در امروز، واقعا قابل توجه است.
۶۶۰٨۲ - تاریخ انتشار : ۱۹ دی ۱٣۹٣