عنوان : سلام آقای فرید انصاری دزفولی عزیز
این مطلب شما از زاویه ی اینکه انسان بتواند نیروی درونی خود را کشف کند، به خود اهمیت بدهد، به خود تکیه داشته باشد، بسیار خوب و بجا است؛ بخصوص در جهان امروز ما که روحیه ها شکسته و جان ها بیش از پیش خسته است. از این زاویه مطلب شما نه فقط خوب، بلکه حتی ستودنی است.

ولی فرید عزیز همانطور که شما عمیقاً آگاهید در بسیاری از موارد در جهان پر از دروغ و خالی بندی دو قرن ما استعداد ها امکان رشد ندارند. این امکان را به آنها نمی دهند؛ نه اینکه آنها نمی خواهند. متوقفشان می کنند. در این گند کده، چکمه بوسی می طلبند تا به انسان اجازه نمایش نیروی بیکران درون اش را بدهند.
سخن بسیار است که در این اندک نگنجد.

در ضمن در زبان های کهن ایرانی واژه ای پهلوی وجود دارد که هنوز بعضی از خلق های ایران - تالش، تات استان اردبیل، آذربایجانی - آن را به جای معلول عربی بکار می برند. و آن واژه ی شکست است. منظور از شکست در اینجا فقط دست و پا شکسته نیست. شکست یعنی عیب دار، که شامل هر نو معلولیتی از جمله چشم می گردد.
متأسفانه مثل بسیاری از واژگان اصیل ایرانی، این واژه در فارسی دری منسوخ شده است. و یا اینکه از اول این واژه ی کهن پهلوی اصلاً وارد فارسی، زبان ملی ما ایرانیان نشده است.
۴٨۰۵۶ - تاریخ انتشار : ۲۲ شهريور ۱٣۹۱