از : آرش
عنوان : «درمان» و «آموزش» اپوزیسون
مساله ما کم سوادی و «منیت» (اگو) ایرانیان می باشد. بخشی هم به ناهنجاری های روانی ناشی از ناکامی ها و دریدری در غربت سی ساله می باشد. این که ما نمی توانیم با هم گفتگو کنیم، انعطاف پذیر نیستیم، می خواهیم همانی باشد که «من» می گویم باشد، ... علتش در ترکیبی از «کم سوادی»، «منیت» و «مریضی» است. مریض به درمان نیاز دارد. باید شهامت داشت و به «درمان جمعی» تن در داد. هر دردی درمانی دارد. نباید ناامید و بی خیال شد!
چه می توان کرد؟
فکر کار سیاسی و سرنگونی و نقشه راه و .. را کنار گذاشت و به «درمان» و «آموزش» اپوزیسون پرداخت.
چگونه؟
تشکیل کنگره ملی برای بحث و رایزنی درباره موارد بالا. اگر ایرانیان خارج کشور قادر بودند برای چنین اهدافی کنار هم بنشینند و «گفتگو» کنند، شاید بتوانند جلوتر هم بروند. سی سال خودفریبی و برای هم زدن و همدیگر را متوهم خواندن کافی نیست؟
۴۵۴۶۲ - تاریخ انتشار : ۲۴ ارديبهشت ۱٣۹۱
|
