عنوان : شعری از غاده السمان ، شاعری از سوریه
اگر به خانه من آمدی
برایم مداد بیاور مداد سیاه
میخواهم روی چهره ‌ام خط بکشم
تا به جرم زیبایی در قفس نیفتم !
یک ضربدر هم روی قلبم تا به هوس هم نیفتم !
یک مداد پاک کن بیاور برای محو لب‌ها
نمی خواهم کسی‌ به هوای سرخیشان،سیاهم کند !
یک بیلچه،تا تمام غرایز زنانه‌ام را از ریشه در آورم
شخم بزنم وجودم را... بدون این‌ها راحت تر به بهشت می‌‌روم گویا !
یک تیغ بده،موهایم را از ته بتراشم،سرم هوایی بخورد
و بی‌ واسطهٔ روسری کمی‌ بیاندیشم !
نخ و سوزن هم بده،برای زبانم
میخواهم...بدوزمش به سق
... اینگونه فریادم بی‌ صداتر است!
قیچی یادت نرود،
می‌‌خواهم هر روز اندیشه‌هایم را سانسور کنم!
پودر رختشویی هم لازم دارم
برای شستشوی مغزی!
مغزم را که شستم،پهن کنم روی بند
تا آرمانهایم را باد با خود ببرد به آنجایی که عرب نی‌‌ انداخت.
میدانی که ؟ باید واقع بین بود !
صدا خفه کن هم اگر گیر آوردی بگیر !
می‌‌خواهم وقتی‌ به جرم عشق و انتخاب،
برچسب فاحشه می‌‌زنندم
بغضم را در گلو خفه کنم !
یک کپی از هویتم را هم میخواهم
برای وقتی‌ که خواهران و برادران دینی به قصد ارشاد،
فحش و تحقیر تقدیمم می‌‌کنند،
به یاد بیاورم که کیستم !
ترا به خدا... اگر جایی دیدی حقی‌ میفروختند
برایم بخر... تا در غذا بریزم
ترجیح میدهم خودم قبل از دیگران حقم را بخورم !
سر آخر اگر پولی‌ برایت ماند
برایم یک پلاکارد بخر به شکل گردنبند،
بیاویزم به گردنم... و رویش با خط درشت بنویسم:
من یک انسانم
من هنوز یک انسانم
من همیشه یک انسانم !
۴۴٣۶۱ - تاریخ انتشار : ۱۶ اسفند ۱٣۹۰