عنوان : پریشان گوییهای آقای نامی شاکری
دارم واقعا به‌ این باور میرسم ، که‌ وظیفه‌ آقای شاکری تنها در این خلاصه‌ میشود که‌
اگر کسی انتقادی هر چند سازنده‌ هم به‌ روش و مشی سیاسی گروهی که‌ ایشان
سفت و سخت به‌ آن چسپیده‌اند بکند ، ایشان سریع و بدون کمترین تامل در مقام رد این نظریات حتی با توسل به‌ کلمات ناشایست و رکیک و دفاع از سازمان متبوعش
مبادرت میورزند . اگر اینگونه‌ برخوردها در میان فعالین سیاسی نهادینه‌ بشود ،خدا
میداند در فردای بعد از جمهوری اسلامی همین آقایان بفرض در اختیار داشتن یکی
از اهرمهای قدرت چه‌ بلایی بر سر مردم دگراندیش خواهند آورد ؟
البته‌ وقتی از فردای بعد از جمهوری اسلامی صحبت میکنم ،همین الان ممکن است
مورد عتاب آقای شاکری واقع شوم ، چرا که‌ ایشان به‌ هیچ وجه‌ خواهان براندازی جمهوری اسلامی نیستند .
اینکه‌ کنگره‌ اخیر فدائیان اکثریت حتی به‌ خواست هواداران در داخل کشورهم اعتنایی
نمیکند و آنرا در کنگره‌ و قرارهای مصوب انعکاس نمیدهد خود احتیاج به‌ بحث جداگانه‌
ای دارد که‌ در این مقال نمیگنجد .
٣۷٨٨۷ - تاریخ انتشار : ٣ خرداد ۱٣۹۰       

عنوان : به غلامحسین خان عسگری!
یک اصطلاح کوچه بازاری وجود دارد که با تمام اختصار بسیار گویاست و آدمی را در به وقت نیاز با مخاطبانی چون غلامحسین خان عسگری آرام و در عین حال حق مطلب را هم ادا می کند. متاسفانه این اصطلاح عامیانه را نمی شود در متون رسمی و نوشتاری بکار برد؛ چون ظاهری نامودبانه دارد. من سالهای بسیار به دنبال تاریخچه واصل آن بودم تا اینکه اخیرا یافتمش ! ظاهرا در زمان های قدیم ، خانواده ها شب های بلند زمستان را بدون ماهواره و اینترنت به شب نشینی دور کرسی هایشان می گذرانده اند. از جمله تفریحات مردم در این شب نشینی های دورکرسی خواندن شعرهای هجو و هزل و بحرتحویلی بوده که به آنها "کرسی شعر" گفته می شده ! چیزهایی از قبیل "من زن سرهنگ نمی شم ..." یا " دیشب نه پریشب "و امثالهم . این "کرسی شعر"ها با برچیده شده کرسی ها و شب نشینی های قدیم ، کم کم از میان رفت اما آن مفهوم و اصطلاح "کرسی شعر" باقی ماند و در افواه مردم ساده تر شد و شد ...!
٣۷۷۷٨ - تاریخ انتشار : ۲٨ ارديبهشت ۱٣۹۰       

عنوان : درود بر پاکان و یکرنگان
واقعا پس از قیام ملت ایران تا کنون چه اتفاقاتی باعث گردیده رفقای دو اتیشه انقلابی هم فراموشکار شوند و هم چرخ و فلک وار به دور خود بچرخند و هرازگاهی در مقابل گزینه ملت بایستند و بگویند اگر خبری شد ما هم هستیم و پس از اینکه کمی اب از اسیاب افتاد به فکر نصیحت مقام عظما و سفارش برای برون رفت از وضع موجود را داشته باشند و از اصلاحات حکومتی دوایی برای زخم عمیق ملت در بند ایران بخواهند تجویز کنند رفقای گرامی پس از فروپاشی اردوگاه پدربزرگ باید فکر عاجلی در روند اساسنامه و پایه تفکراتتان میکردید چرا که بعد از انشعاب رنگی که به ظاهر کار کشیدید به مرور زمان انقدر کمرنگ شد که احاد ملت از گذشته و حال شما خاطره خوشی ندارند و این چرخشهای لحظه ای را باور نمیکنند چون ملت امروز ایران با زمان پیروزی قیام تفاوتهای زیادی دارد من با تجربه چهل ساله ام به شما نصیحت میکنم از این شاخه به ان شاخه پریدن دردی را دوا نمیکند مگر بصورت بنیادی با مردم و نیروهای مورد اطمینان انان همراه شوید و بر موضع حقیقی خود پایدار باشید شاید بپرسید چرا جواب سئوالتان در مصاحبه ها و نوشته های رفیق پیشتاز فرخ خان نگهدار میتواند گواه صحت ادعای من باشد و امید است شما به دور از تعصب درون سازمانی به دفتر سی سال گذشته خودتان نگاهی بیندازید و بعد نسبت به انچه زنان و مردان مخلص و بی ادعا در درون کشور و خارج از ایران انجام داده اند و بهایی که در این راه پرداخته اند با انچه که شما میتوانستید انجام بدهید و نداده اید مقایسه کنید تا هرگز بفکر برگزاری چنین کنگره هایی نیفتید چرا که نتیجه ان در اینده به نفع شما نخواهد بود. درودم به انانی که شفاف و یکرنگ ایستادند و از خواست ملت نبریدند. ما پیروزیم چون حق با ماست.
٣۷۷۵۷ - تاریخ انتشار : ۲۶ ارديبهشت ۱٣۹۰