عنوان : چه "نه" و چه "آری"، برنده-ی گُزیدمان همیشه آیت الله خامنه ای است
چه "نه" و چه "آری"، برنده-ی گُزیدمان همیشه آیت الله خامنه ای است
با درود به آقای دکتر فیروز نجومی،
دوستِ گرامی با همه-ی ارجی که من بر نوشتارهایِ شما مینهم، ولی این نوشته-ی تازه-ی شما پُر از پارادُخش (تناقض) میباشد، و پذیرفتنی نیست.
۱. نُخست اینکه میگوید که: " گُزیدمان فرنشینی دولت در آمریکا دادگرانه نیست زیرا که در راستای پایندان کردن (تصمین کردن) سودِ و بهره-ی سرمایه داران میباشد، و در جمهوری اسلامی نیز این گُزیدمان های حکومتی در راستای پاسداری از سودِ و بهره-ی حاکمیت اسلامی و آخوندها است که مُهندسی میشوند." سپس این از نمونه آوری، برآیند گفته خود را به اینگونه آشکار میکنید که در "هیچ کجایِ جهان گُزیدمان ِآزاد برگُزار نمیشود."
من از شیوه برگُزاری گُزیدمان هایِ فرنشینی دولت و دادگرانه بودن یا نبودن آنها در آمریکا آگاهی ندارم، ولی بیگمان هَستم که بازده ای که شما از این نمونه آوری ها بدست داده اید با راستینگی (واقعیت) در کشورهای مردمسالار در اروپا همساز نیست و ناخوانی دارد. برای نمونه اگر شما بخواهید از آزاد نبودن ِگُزیدمان ها در آلمان شِکوه و گلگی کُنید و دُرُستی و دادورزی گزیدمان ها در این کشور را به زیر پُرسش ببرید، این داوش (ادعای) شما، گفته-یِ آنچنان با ارزشی نخواهد بود که کسی در این کشور بخواهد آن را فَرسخت بگیرد (جدی بگیرد)، بجز روزنامه-یِ کم مایه ای همانند بیلید سایتونگ (Bildzeitung)؛ آن روزنامه-ی بدنامی که همیشه بدنبال جَنجال میگردد و تنها کسان نافَرهیخته، آن را میخوانند که به شوند (علت) ناتوانی آنها در خواندن گُزارش ها، خُرسند از این هستند که بجایِ گُزارش، تنها به خواندن ِسرنویس آن بَسَنده کُنند.
۲. در جایی دیگر پس از نمار کردن (اشاره کردن) به اینکه رژیم آخوندی یکه تاز میدان است، زیرا که به گفته-ی شما توانسته است همه-ی هَماوردهای خود را یا لته پار کُند و یا از میدان بیرون بیاندازد، شما آزادیخواهانی را که نمیخواهند در این گُزیدمان به هُماسند (شرکت کنند) سرزنش میکنید که "حال اپوزیسیون از آخوندها انتظار دارد که انتخاباتی را برگزار کنند که حاکمیت آنها را بخطر بیاندازد". در اینجا خواننده به دُرُستی اینگونه برداشت میکند که در سامان ِداتواری (حاکمیت) آخوندی، امید به برگزاری یک گُزیدمان دادگرانه و آزاد، یک تینابِ (رویای) بدور از راستینگی (واقتیت) است. و شما خودتان نیز بیگمان با این برآیندگیری همداستان هَستید، که آخوندها هیچگاه با برگُزاری یک گُزیدمان آزاد و دادگرانه، هَستی خود را نخواهند پَژمَرگید (بخطر نخواهند انداخت). و همچنین آخوندها تلاش خواهند کرد که گُزیدمانی را برگُزار کُنند که همیشه برنده-ی نهادین (اصلی) آن خودشان باشند. پس چرا شما با آنکه خود به این فرهود (حقیقت) خستو میشوید (اعتراف میکنید) که آخوندها با برگزاری یک گزیدمان مهندسی شده، همیشه سامه هایی (شرایطی ) را به مردم می پذیرانند تا با پیروز ماندن شان در گُزیدمان، همچنان آنها مجد (قدرت سیاسی) را در دست خودشان نگه بدارند، شما آزادیخواهانی را که به همین فرنود (دلیل) میخواهند از هماسیدن (شرکت کردن) در این گُزیدمان هایِ فرمایشی پرهیز کُنند، سرزنش میکنید؟ با آنکه خود خوب میدانید که آخوندها در این نمایش ها به هیچ سیجی (ریسکی) که به ازهم پاشیده شدن ساختار ِداتواری (حاکمیت) اسلامی به سرانجامد، دست نخواند زد.
۳. در جایی دیگر میگویید که "در انتخابات ۸۴ مردم از اصلاحات سر خورده و در یأس و نومیدی به اصول گرایی پناه بردند. هم اکنون به تجربه دریافته اند که رای باصول گرایی چه خسران و زیانی که ببار نیاورده است." این نمونه آوری شما تنها بازگویی از نیمی از فرهود (حقیقت) است، زیرا این گفته-ی شُما که:" مردم از سر ناامیدی از بهینشگران به احمدی نژاد پناه برده اند"، به این مینِش (مفهوم) است که احمدی نژاد براستی برنده-ی یک گُزیدمان دادگرانه بوده است و شُما با اینچنین فَرنودآوری (استدلال) از آن پنج میلیون رای دُزدیده شده خاموش میگذرید که به کیسه‍یِ احمدی نژاد ریخته شُد و بگونه ای گُنجایش این دزدی آسیم (عظیم) بود که سران ِقوم نتوانستند با کدخدا منشی های پشت پرده که آیین آنهاست، سر و ته آن را هم بیاورند، و آن دزدی بُزُرگ، انگیزه ای شد که هاشمی رفسنجانی، بجای کشاندن این موردِ فریبکاری به دادگاه، گلگی خود را پیش خداوند ببرد و شیخ اطلاحات، کروبی نیز به بیخوابی مبرم گرفتار آید.
۴. و در پایان شما با شکستن همه-ی کازه و کوزه ها بر سر احمدی نژاد، بگونه ای نوشتار خود را به پایان میبرید که خواننده می پندارد با هُماسیدن در گزیدمان آینده برایِ پیشگیری از سرکارآمدن ِدوباره-ی احمدی نژاد، همه-یِ گرفتاری هایِ کشور زُدوده خواهند شد. به گونه ای که در اینجا نغش ولایت مطلقه فقیه، آیت الله خامنه ای در فساد ها و تباهی هایِ انباشته شده در سه دهه گذشته کمرنگ میشود، کسیکه همه-ی مجد (قدرت سیاسی) در کشور را در چنگال خود دارد، و بدون رویکرد به اینکه که دولت در دستِ یک آبدارچی دستگاهِ خلافتش مانند خاتمی باشد و یا در دَستِ یک مَلیژک و غلام خانه زادش مانند احمدی نژاد، همه-ی وَدایش هایِ (تصمیم های) کلان ِکشوری را خودش میگیرد و بدون اینکه او خود را خویشکار و پاسخگو به رَمژک هایش (خطاهایش) در برابر مردم بداند. ازدیدگاه من شما با این برآیندی که در پایان از نوشتار خود میگیرید، به کسانیکه در تلاش برای پیدا کردن سرچشمه هایِ تباهی و فساد در این کشور میگردند، نشانی درستی را نمی دهید. راستی این است که بدون رویکرد به دولت هایی که در سه دهه گذشته در حکومت اسلامی برسرکار بوده اند، فرمان کشتی ِساختار حکومت اسلامی همیشه در دست بُنیادگرایان بوده است که آیت الله خامنه ای نماینده-ی برجسته-ی و پرویزه (تجلی) آنها میباشد، سوایِ دو دوره ای که در دوران خاتمی آنها به گونه رستادی (رسمی) دولت را در دست نداشته اند، ولی براستی در این دوران نیز این دولت سایه-ی بُنیادگرایان بوده است که با داشتن وزیر خارجه-ی خودویژه (خصوصی) همانند خرازی در بیت رهبری و کنترل بر وزارت دفاع و شهربانی، به امور جهانی میپرداخته است و برایِ برنامه هایِ کلان کشور وداییده است (تصمیم گرفته است). از اینرو بدون درنگریستن به اینکه کدامیک از این چهار نامزدهایِ گُلچین شده-ی شورایِ نگهبان، برنده-ی نمادین (ظاهری) این گزیدمان فرمایشی باشند، برنده نهادین (اصلی) و پایانی همچنان آیت الله خامنه ای و خودکامگی مطلقه-ی اسلامی در این کشور خواهد بود.

با ارجمندی
خشایار رخسانی
‏‏چهار شنبه‏، ۲۰۰۹‏/۰۶‏/۱۰.
۱٣۴۴۷ - تاریخ انتشار : ۲۰ خرداد ۱٣٨٨