عنوان : «تاثیر گذاری» بر روند «انتخابات»
در باره ی «انتخابات» پیش رو ، که فقط ۴ کاندیدای حکومتی با هم رقابت می کنند سئولات بزرگی بی جواب مانده ست :

ـ آیا بخاطر انحصار طلبی مطلق حکومت در تمام « انتخابات» تا به امروز ، باید با کنار رفتن از «صحنه» و عدم «تاثیر گذاری » بر نتایج « انتخابات » دست بی رحمترین جناحهای حکومت را حفظ قدرت باز گذاشت ؟

ـ آیا «تاثیر گذاری» بر روند «انتخابات» ولی فقیه و شورای نگهبان به معنی «شرکت» در «انتخابات» تلقی میشود؟

ـ هدف ولی فقیه و جناحهای آدمخوار حکومت برگزاری «اتنخابات» تعداد وسیع شرکت کنندگان برای «اعتبار » ست یا نه برای «حفط » قدرت با هر فریب و خدعه و بهر قیمتی؟

با انواع شگرد ها و ابتکار ها می توان در همین فضاحت«انتخاباتی» حتی آن بخش از مردم ایران که هنوز از این حکومت حمایت می کننند را تحت تاثیر و تفکر قرار داد.

چیزی که برای ما واضح و پذیرفته شده می باشد هنوز در بین بسیار از مردم ناشناخته و غیر قابل قبول ست رژیم تلاش می کند تا با دیوارهائی بین نیروهای عرفی ایران و مردم سنتی دیوار دست کند م ا باید این دیواها را خراب کنیم.

رژیم از خالی شدن پشتش از مردم وحشت دارد !!! این کار صبوری می طلبد و پشتکار و روشنگری
۱٣٣۶۵ - تاریخ انتشار : ۱٨ خرداد ۱٣٨٨       

عنوان : تحریم حق ماست
هرکس نگاهی عادلانه به کارنامه رژیم داشته باشددر آن صورت تحریم انتخابات حق اوست.
۱٣٣۵۷ - تاریخ انتشار : ۱٨ خرداد ۱٣٨٨       

عنوان : کم هزینه ترین سیاست
به نظر می رسد که مشگل اصی شورای مرکزی فداییان-اکثریت از همین سیاست "مطالبه محوری" ناشی میشود نه از اتهام "تحریمیان"؛ بخصوص اگر این انتخابات به دور دوم کشیده شود. من نمیتوانم متصور شوم که شورای مرکزی فداییان-اکثریت در دور دوم از موسوی در مقابل احمدی نژاد حمایت کند. این با هدف تحول خواهی در تقابل آشکار خواهد بود. که در این صورت هم اتهام "تحریمیان" را از راست و هم اتهام "سازشکاری" از چپ را متوجه خود خواهد کرد. وانگهی "مبارزه برای طرد جریان راست افراطی"با دعوت به رای دادن به کروبی قابل حصول نیست.

شما نمیتوانید از یکسو از دست آوردهای سیاست "مطالبه محوری" خوشنود باشید و از طرف دیگر حاظر به پرداخت هزینه های این سیاست نباشید. به عبارت دیگر شما نمیتوانید از یکی از کاندیداها بخواهید مطالبه شما را در برنامه انتخاباتی خود بگنجاند و وقتی این کاندید مطالبه شما را به نحوی در برنامه خو گنجاند آنگاه انتخابات را تحریم کنید. این نه تنها بدور از اخلاق سیاسی است بلکه سیاست "مطالبه محوری" را به یک سیاست یک بار مصرف تقلیل میدهد.

به باور من ارزیابی هم شورای مرکزی و هم دوستان دیگری که به این سیاست ورزی روی آورده اند غیر واقعی و اقراق آمیز است. گنجاند مطالبه شما در برنامه یکی از کاندید ها به هیچ وجه به معنای تحقق این مطالبه(ها) نخواهد بود. شما میتوانید یقین داشته باشید که برای هر چهار کاندیدای این انتخابات مصلحت نظام بر هر مطالبه دیکری ارجعیت خواهد داشت. نتیجه منطقی این سیاست ورزی آن است که شما چهار سال در نشریات خود نامه سرگشاده بنویسید و از این مقام که دیگر احتیاجی به شما ندارد بخواهید که "تصمیمش را بگیرد" و "بند جیم و دال-ش" را انجام دهد. او هم به شما بگوید که مطالبه شما در حال حاظر دست یافتنی نیست.

و اما درمورد رای سفید که آقایان کریمی و پورنقوی مبلغ آنند باید گفت که این باز تلاشی در جهت آشتی دادن چند دیدگاه ناهمگون است. گذشته از ارزش تبلیغاتی "شرکت گسترده مردم"برای سران جمهوری اسلامی و شخص رهبر؛ پیروزی تاکتیک شما در گرو اجرای ماده ۲۵ "قانون انتخابات ریاست جمهوری" و نه تنها آن بلکه صیانت از آراء ماخوذه است. دو پیش شرطی که اصلن قابل اتکا نیستند. برای هر چهارکاندیدای این انتخابات "صیانت از آراء" تنها به معنی صیانت از آراء خود است و می توان متصور شد که هر چهار کاندیدا به خاطر مصلحت نظام هر تدبیری که به خنثا سازی این تاکتیک بینجامد را بپذیرند.

مخالفت با این نظر که تحریم یک سیاست منفعل است یک سماجت بی مورد است. تحریم به تنهایی یک سیاست منفعل است. ولی میشد سیاست تحریم را باسیاستهای مکمل دیگر فعال کرد و رژیم را به پرداخت هزینه وادار نمود. منتها در این دقیقه نود تنها میتوان امیدوار بود که سیاست تحریم کم هزینه ترین سیاست برای اپوزیسیون تحول خواه باشد.
۱٣٣۴۹ - تاریخ انتشار : ۱٨ خرداد ۱٣٨٨       

عنوان : چرا
با سلام خدمت سهراب مبشری. من نمیدانم که‌ سهراب مبشری که‌ خود عضو اکثریت هست چرا نامه‌ سرگشاده‌ برای سازمانش می نویسد؟ آیا ایشان نمی توانست مستقیم به‌ سازمانش بنویسد؟ آیا این نامه‌ هدف دیگری را تعقیب نمیکند؟
۱٣٣۴۴ - تاریخ انتشار : ۱۷ خرداد ۱٣٨٨       

عنوان : توهم و واقعیات !
هنوز چند ماهی از برگزاری کنگره ۱۱ سازمان نگذشته است. کنگره ای که همه خوش حال و خندان از آن بیرون آمدند.
کاملا مشخص بود که حداقل ۵ طیف مختلف در سازمان شکل گرفته اند و سازمان را در واقع باید یک جنبش خواند که می کوشد یک موضع و برنامه مشترکی را تهیه کند. بجای تشکیل فراکسیون ها و ارائه برنامه سیاسی هر کدام از آنها، چانه زنی اختیار شد و به واژه سازی روی آورده شد که " همه با هم" تحقق یابد.
در کنگره حتی از تلاش برای "وحدت چپ" سخن برده شد.
اما واقعیت های سرسخت اجتماعی و سیاسی و با شتاب جامعه ما ولزوم موضع گیری در مقابل آنها خیلی زود به این گونه "همه با هم " و برنامه نویسی محک می زند.
هرج و مرج تشکیلاتی که نام مستعار "دمکراسی درون سازمانی" گرفته، کارکرد ندارد و راهی بجز اتخاذ تدابیر ضرور ندارد.
۱٣٣۴۰ - تاریخ انتشار : ۱۷ خرداد ۱٣٨٨