سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

روز فراموش نشدنی ۳۰ دی ۵۷ - منیره برادران

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل [email protected] و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
  
    از : ناهید خیرابی

عنوان : دردا!
منیره جان عزیزم نمی دانستم مهدی هم اعدام شده ...... خیلی خیلی متاثر شدم.....دردا .....دردا.....دردا برای همه رفیقان به خون خفته در گلزار خاوران ودیگر جای جای میهن!!!!
۶۵۱۵ - تاریخ انتشار : ۴ بهمن ۱٣٨۷       

    از : Hadi Shahab

عنوان : زنده باد یاد تمام مبارزین را آزادی از جمله مهدی برادران خسروشاهی.
با تشکر فراوان از خانم منیره برادران برای انتشار این مقاله بسیار زیبا و ارزنده.
به امید درس گیری از مبارزات و تصحیح بعضی کوته فکریها ..
زنده باد یاد تمام مبارزین را آزادی از جمله مهدی برادران خسروشاهی.
۶۴۴۹ - تاریخ انتشار : ۲ بهمن ۱٣٨۷       

    از : فرزانه مانی

عنوان : پراکندگی وحشتناک
با صمیمانه درود ها به منیره ی انساندوست.
با خواندن این پست من هم مثل آقای دکتر متین دفتری گریستم. با خواندن کتاب هایت و نوشته ی مریم زندی و عفت ماهباز بارها متاثر شده ام و پی بردم که اشکهایم نیز قبلا جاری شده ست.
وقتی امروز کلماتت فضای قبل از ۵۷ را ترسیم می کند : [...من می گفتم کسان دیگری هم بودند که شهید شدند؛ آنها را حذف نکنیم و نوشته های دیگری هم داشته باشیم که آنها را هم دربرگیرد. به تندی با این پیشنهاد مخالفت کردند. جوانها حتی به شعار «درود بر کلیه شهدای راه آزادی» هم تن نمی دادند...]
دلم میگیرد و نمی دانم چرا آن «اراده» ی منفی ، هنوز خود را این جا و آنجا نشان میدهد و بمراتب «انحصار طلب » تر از گذشته ، هیچ نرمشی در جهت تحمل و پذیرش دگر اندیشان، از خود نشان نمی دهد.
«راست » در تمام جهان بطور عمومی و در ایران با تمام امکانات تسلیحاتی و اطلاعاتی ، بخصوص با سوء استفاده از باورهای مردم با سبعیت تمام عیار نیروهای ضد دیکتاتوری ، آزادی خواه و عدالت خواه را سرکوب نموده و مینماید . متاسفانه در داخل و خارج از کشور هنوز نیروهای سیاسی سرشناس ما که تمام عمر خود را علیه دیکتاتوری صرف نمود اند. متاسفانه ، با پراکندگی وحشتناک در اندیشه و عمل ، به آن «اراده» ی مخرب، یعنی «خودمحوری» امکان بقاء میدهند. نیروهای سیاسی مقیم خارج از کشور هیچ توجیه قابل قبول «امنیتی » برای عدم ملاقات یکدیگر و بحث و گفتگو تا رسیدن به «اتحاد عمل» های مرحله ای ندارند. گسست جنبش ضد دیکتاتوری علیه رژیم شاه و مبارزات امروز مردم ایران علیه حکومت مذهبی، بعداز کشتار زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ بسیار عمقتر گردیده ست. آیا به جز نیروهای مبارزی که ۴۰-۵۰ سال تمام نیروی خود را برای زندگی بهتر مردم صرف نمودند و بسیاری از یاران خود را دراین پیکار از دست دادند ، می توانند این جراحات عمیق را بهبود دهند ؟ نسل جوان مبارز از این هم تشتت واقعا تعجب مینماید !
بامید نوشته های بشتر تو با تاثیز گذاری همیشگی آنها، در این روزگار وانفسا.
با صمیمانه درود ها به منیره ی انساندوست.
با خواندن این پست من هم مثل آقای دکتر متین دفتری گریستم. با خواندن کتاب هایت و نوشته ی مریم زندی و عفت ماهباز بارها متاثر شده ام و پی بردم که اشکهایم نیز قبلا جاری شده ست.
وقتی امروز کلماتت فضای قبل از ۵۷ را ترسیم می کند : [...من می گفتم کسان دیگری هم بودند که شهید شدند؛ آنها را حذف نکنیم و نوشته های دیگری هم داشته باشیم که آنها را هم دربرگیرد. به تندی با این پیشنهاد مخالفت کردند. جوانها حتی به شعار «درود بر کلیه شهدای راه آزادی» هم تن نمی دادند...]
دلم میگیرد و نمی دانم چرا آن «اراده» ی منفی ، هنوز خود را این جا و آنجا نشان میدهد و بمراتب «انحصار طلب » تر از گذشته ، هیچ نرمشی در جهت تحمل و پذیرش دگر اندیشان، از خود نشان نمی دهد.
«راست » در تمام جهان بطور عمومی و در ایران با تمام امکانات تسلیحاتی و اطلاعاتی ، بخصوص با سوء استفاده از باورهای مردم با سبعیت تمام عیار نیروهای ضد دیکتاتوری ، آزادی خواه و عدالت خواه را سرکوب نموده و مینماید . متاسفانه در داخل و خارج از کشور هنوز نیروهای سیاسی سرشناس ما که تمام عمر خود را علیه دیکتاتوری صرف نمود اند. متاسفانه ، با پراکندگی وحشتناک در اندیشه و عمل ، به آن «اراده» ی مخرب، یعنی «خودمحوری» امکان بقاء میدهند. نیروهای سیاسی مقیم خارج از کشور هیچ توجیه قابل قبول «امنیتی » برای عدم ملاقات یکدیگر و بحث و گفتگو تا رسیدن به «اتحاد عمل» های مرحله ای ندارند. گسست جنبش ضد دیکتاتوری علیه رژیم شاه و مبارزات امروز مردم ایران علیه حکومت مذهبی، بعداز کشتار زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ بسیار عمقتر گردیده ست. آیا به جز نیروهای مبارزی که ۴۰-۵۰ سال تمام نیروی خود را برای زندگی بهتر مردم صرف نمودند و بسیاری از یاران خود را دراین پیکار از دست دادند ، می توانند این جراحات عمیق را بهبود دهند ؟ نسل جوان مبارز از این هم تشتت واقعا تعجب مینماید !
بامید نوشته های بشتر تو با تاثیز گذاری همیشگی آنها، در این روزگار وانفسا.
فرزانه مانی
۶٣۶۶ - تاریخ انتشار : ۲۹ دی ۱٣٨۷       

    از : پویان مدائن

عنوان : چرا تاریخ درست نوشته نمیشود؟؟؟
با درود به منیره وسایر کسانی که با انعکاس (حتی یک روز) تاریخ میهن به زنده ماندن ان در بین نسل های اینده کمک میکنند... اینکه عمله اکره امینیتی رژیم هر روز بخش مبهمی از اسناد تاریخی را منتشر کرده و بعنوان تاریخ میخواهند به خورد نسل های آینده بدهند ناشی از سستی و اهمالی است که خودمان داریم و باعث سو استفاده رژیم شده.
به امید انکه همه فعالان باانتشار خاطرات خود به روشن شدن تاریخ چهل سال گذشته یار ی کنند.
۶٣۵۷ - تاریخ انتشار : ۲۹ دی ۱٣٨۷       

  

 
چاپ کن

نظرات (۴)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست