عنوان : حکایت مسلمانی که "لا الله الا هو" می گفت!
با سلام و خسته نباشید به سایر خوانندگان این سند نسبتا طولانی!

اکثریت ِکارگران انقلابی ایران در پایان این سند در بخش یکم، بند جیم، محور ثالثا از "جنبشی" سخن می گویند که:

"ثالثا- با فرقه گرائی و منافع قدرت مدارانه این گروه و آن حزب نمیتواند هیچ نسبتی داشته باشد و تنوع نظری ، فکری، سازمانی و پلورالیسم احزاب کارگری را می پذیرد".

سئوال یکم از یکطرف این است که این "جنبش" اگر مربوط به طبقهء کارگر است و اگر امری مجرد و انتزاعی در ذهن این رفقا نیست چگونه است که بطور عمومی و کلان با منافع "هیچ حزبی"، حتی سازمان کارگران انقلابی ایران نمی تواند "هیچ نسبتی" داشته باشد؟

سئوال دوم از طرف دیگر آن است که این چه "جنبشی" است که:

"ج. تشدید تلاش برای همراه شدن کمونیست ها و سوسیالیست ها جهت کمک به سازمانیابی اردوی بزرگ کا ر و زحمتکشان در مبارزات روزمره و در مبارزه علیه سرمایه و برای رهایی ، برای سوسیالیسم و کمونیسم"

را با "تنوع نظری ، فکری، سازمانی و پلورالیسم احزاب کارگری " می خواهد به پیش ببرد؟

رفقا آیا حکایت شما بی شباهت با آن "مسلمان" مومنی نیست که خود را "اکبر المسلمین" می نامید و از "اسلام" همه چیزش را قبول داشت الا "الله"ش را؟

آیا بحث مرکزی همهء کمونیست ها؛ آنهم در طول تاریخ بشر؛ ایجاد "جنبشی کارگری" در راستای دستیابی به "وحدت نظری، سیاسی و تشکیلاتی در درون جنبش طبقهء کارگر" بوده است و یا "تلاشی" به دامن زدن به "تنوع نظری ، فکری، سازمانی و پلورالیسم احزاب کارگری" که شما آرزوی آن را می کنید؟

آیا بنظر شما این نوع "تلاش" ِ"سوپر دموکراتیک"، در صورت همه گیر شدن در جنش کارگری ایران، به "تلاشی" این جنبش و تسلیم طبقهء کارگر ایران به زورمند ترین زور جهان معاصر؛ سیاست گلوبالیزاسیون سرمایه های امپریالیستی؛ منجر نخواهد گردید؟
۲۹۹۲ - تاریخ انتشار : ۱۷ شهريور ۱٣٨۷