از : آرمان شیرازی
عنوان : "راه درست این است که قبل از هر چیز به سوال ها و ابهام ها به طور مشخص پاسخ (داده شود)"
بگمان آقای نگهدار, چاپ نوتشتار آقای مصداقی «فرخ نگهدار و تاریخی سراسر جعلی» از سوی «اخبار روز» کاری نادرست بوده است. همچنین پیداست که, دست کم بخاطر چاپ این نوشتار, آقای نگهدار «اخبار روز» را هم راستا و هم نظر با آقای مصداقی میداند. کمی هم فراتر, ایشان گردانندگان "اخبار روز" را بر صندلی اتهام ... می نشانند.
آقای نگهدار می گویند که "راه از میان بردن این تردیدها نه فرار است و نه دشنام پراکنی. راه درست این است که قبل از هر چیز به سوال ها و ابهام ها به طور مشخص پاسخ (داده شود)." اما تمامی پرسشهای نوتشتار آقای مصداقی را کنار می گذارند چرا که "حرف های ... کینه ورزان نسبت (به) سازمان اکثریت" است. نمی دانم چرا سازمان اکثریت بجای آقای نگهدار گذاشته می شود؟ آقای نگهدار با تازش به "اخبار روز" گفتگو را در بستری که می خواهند به جریان می اندازند و می گویند "منتظرسوال های مشخص شما هستم" طرح کنید تا پاسخ دهم... درین میان آنچه از "گزند" دور می ماند, اندیشه و رفتاری ست که آقای نگهدار را می سازد...
گفتگو را در کژراهه های "سرنگونی یا اصلاح رژیم" و "بکارگیری یا پرهیز از خشونت" نباید پیش راند. چه کسی می تواند فردا را پیش بینی کند که چه خواهد شد؟ گزینه های مناسب ازین میان نه از پیش و بدلخواه ما که در تداوم تلاش برای پیشرفت جامعه برجسته و تحمیل می شوند. مهم اینست که محتوی و سوی تلاشهای مداوم ما, همواره, در زدایش بهره کشی, برتری خواهی, زورگویی, دزدی, ترویج خرافه, تحمیق مردم و محروم کردن آنان از حقوقشان و نیز برای برقراری حقوق یکسان برای شهروندان, حفظ محیط زیست, گسترش فرهنگ همگرایی, والاپویی, بهزیستی و آزاد زیستی مردم کشورمان باشد. بیژن و دیگر رهروان آزادی و بهروزی مردم, جدا از هرگونه نارسایی در دیدگاهشان, آرزومند آگاه ساختن و سازمان دادن مردم در مبارزه شان برای زندگی بهتر بودند. و اکنون هم اگر بودند, در همان راستا تلاش می کردند. آنان دست-بر-دامن رهبران نبودند تا "انشاءالله" نظرشان را تعویض کنند. مبارزه سرافرازانه زنان کشورمان نیز گوهری اینچنین دارد. تلاشهای آقای نگهدار و همفکرانشان از کنار سوز و درد مردم بی تفاوت می گذرد. در نگرش و کردار آنان که از مردم و برای مردمند, این سوز و درد جانمایه ی سازمان دادن حق طلبی های انبوه "پائینی ها" برای دگرسانی سامان زندگیست. پرخی "فرهیختگان" اما با ذهنیت (بگفته ی خود آقای نگهدار) "بدون رهبرم هرگز" شعار "جمهوری ایرانی" را زیاده خواهی و حفظ نظام را از "واجبات" می انگارند. پاره ای نیز, با خوش بینی نسبت به "بالایی ها", چشم-در-راه تعویض نظر "رهبر" (یعنی خامنه ای, سرکرده ی تبهکاران, ویرانگران و دزدان) پیدایش "امام نا پیدا" و برقراری "عدل و داد" را انتظار می کشند. شاید بتوان گفت که آقای نگهدار, در بهترین حالت, "امیدی را درون یک صدف در قعر دریاها" می جویند.
در آرزوی آزادی و بهروزی مردم میهنان
۶۷۹۷۴ - تاریخ انتشار : ۴ ارديبهشت ۱٣۹۴
|