عنوان : ابعاد گفتگو بی پایان است، ولی سویِ گفتگو ضمنِ متغیر بودن ،محدود و...
اینکه وجودِ موجود "آگاه" و یا "ناآگاه" و همچنین "ناخودآگاه" ما، در هستی و بوده گی خویش، هر دم در گفتگو در ابعاد بی انتها با پیرامون خویش است، بنظر نباید در آن شک کرد. ولی "خودآگاهی" امروزی انسان بر او حکم می کند که سمت و سویی در گفتگو های بی انتهای خود با پیرامونِ هوشیار و یا ناهوشیارش تعیین کند.
حقیقت هستی فیزیکی و مادی انسان با زبان و گرایش به تنیدن در اشکال و فرمهای گوناگون شبکه ای که با تعریف نیاز اجتماعی و روحی روانی پیوند خورده ، قابل تعریف و توجیه است. جبر زندگی نیز با نیاز تنیدن و هویت یابی در گونه های دیگر ویا در اشکال محدود ترِِ همگونه ، درهم آمیخته. آنکه سوی اندیشه و فکر خویش را با رویکرد همگونه و همشکل در گفتگو تعریف کرده و شکل می دهد، راه ها و کارها را برای شدن تا به اوج گیری را بر خود محدود و خویش را از بخش دیگری از حیات محروم می کند. پویایی زندگی انسان ایجاب به پرگونگی در گفتگو می طلبد.
من در مطلبی که در این سایت تحت عنوان "بحرانِ گفتگو و دمکراسی" نگاشته ام سعی کرده ام به زوایای دیگر گفتگو و فهم از مفاهیم بپردازم.

http://www.akhbar-rooz.com/article.jsp?essayId=۳۴۶۳۹
٣۴٣۶۶ - تاریخ انتشار : ۷ بهمن ۱٣٨۹