• بر اساس تصمیم کارگروه تدارک نشست بین‌المللی حزب‌های کمونیست و کارگری در اسفند ۱۴۰۰ در لیسبون، بیست‌ودومین نشست حزب‌های برادر با میزبانی حزب کمونیست کوبا در روزهای ۵ تا ۷ آبان در هاوانا، پایتخت کوبا، برگزار شد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۱ آبان ۱۴۰۱ -  ۲ نوامبر ۲۰۲۲

 

بر اساس تصمیم کارگروه تدارک نشست بین‌المللی حزب‌های کمونیست و کارگری در اسفند ۱۴۰۰ در لیسبون، بیست‌ودومین نشست حزب‌های برادر با میزبانی حزب کمونیست کوبا در روزهای ۵ تا ۷ آبان در هاوانا، پایتخت کوبا، برگزار شد. در این نشست موفق، ۷۳ حزب کارگری و کمونیست از ۵۷ کشور از هر پنج قارهٔ جهان شرکت داشتند. در جلسهٔ پایانی نشست در روز ۷ آبان، دبیر اول حزب کمونیست کوبا و رئیس‌جمهور آن کشور شرکت و سخنرانی مهمی ایراد کرد.

وی خطاب به رهبران و نمایندگان احزاب حاضر در نشست گفت:

رفقا، برادران و خواهران مبارز،

در روزگاری که در آن زندگی می‌کنیم، در زمانه‌ ای دشوار و ناامیدکننده‌ برای اکثریت‌ بزرگ که قربانی چندین بحران همزمان ناشی از سرمایه‌داری منحط شده‌اند که جهان را به سوی بربریت می‌کشاند، داشتن چنین جلسه‌ای که ما را در کنار هم قرار می‌دهد بسیار اطمینان‌بخش است. تا در هاوانا به مدت سه روز با واقع بینی آلترناتیوها و امیدهای مان را باهم به اشتراک بگذاریم و بحث کنیم.

ما اینجا هستیم، رویاپردازی و عمل می کنیم و بیش از هر چیز سعی می کنیم غیرممکن ها را ممکن سازیم. یعنی کاری را انجام دهیم که دشمنان سوسیالیسم و ​​ پیشرفت بشری از زمان ظهور ایده های مارکس، انگلس و مانیفست کمونیست غیرممکن می دانستند، برای بسیج استثمارشدگان و ترساندن استثمارگران.

اطمینان از اینکه دنیای بهتر امکان پذیر است امر تصادفی نیست. ما آنها را در جاده سازندگی سوسیالیستی تأیید می کنیم و با هر هریک از احزاب با آرمان های مشترک در مبارزه خستگی ناپذیر برای رهایی انسانی و عدالت اجتماعی روبرو می شویم.

افق ما همچنان سوسیالیسم است، حتی پس از ناپدید شدن غم انگیز اردوگاه سوسیالیستی در اروپا و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، و علیرغم مبارزات شدید ضد کمونیستی که نیروهای سرمایه داری فراملی، از طریق رسانه های قدرتمند جهانی، در افکار عمومی از آن یک دگم ساخته اند.

علیرغم اهریمن سازی مداوم تاریخ باشکوه جنبش بین المللی کمونیستی، کاهش شرم آور حق مشارکت سیاسی مردم به نام آزادی در بسیاری از کشورها، در بحبوحه یک وضعیت جهانی پیچیده و در بدترین لحظات. در تاریخ جهان، ما امروز رویدادی را برگزار کردیم که برای اولین بار در کوبا ۱۴۵ نماینده از ۷۸ حزب کمونیستی و کارگری از ۶۰ کشور جهان گرد هم آمدند.

کوبای اهریمنی شده، کوبای مسدود و تحریم شده، کوبایی را که سرکوب و مجازات کرده اند، این کوبا کسانی را در جهان که آرمان های مشترک دارند و از آنها دفاع می کنند گرد هم آورده و از آنها استقبال کرده است تا به تبادل نظر و بحث در مورد موضوعات دارای اهمیت استراتژیک، مانند اتحاد ضروری برای مقابله با هجوم امپریالیسم، قدرت گیری راست افراطی، تجدید حیات فاشیسم و ​​جنگ، و همچنین بیان اقدامات لازم برای دفاع از صلح، محیط زیست و حقوق کارگران و ترویج همبستگی همه مردم در مبارزه بپردازند.

ما قبل از هر چیز از کسانی که به حزب کمونیست کوبا فرصت سازماندهی این نشست را داده اند، قدردانی می کنیم. همینطور از تلاش های همه حاضران، که عمدتا از کشورهایی هستند که در بحبوحه واقعیت های دراماتیک و بسیار پیچیده سیاسی، اقتصادی و اجتماعی درگیر می باشند، تشکر می کنیم.

ما شما را به تعریف و تمجید از یک مدل دعوت نمی کنیم. ما شما را برای تحلیل و تلاش متمرکز فرا می خوانیم.

کوبا نمایانگر یک تجربه ملموس از ساختن سوسیالیسم در کشور کوچک در حال توسعه است که به طرز وحشیانه ای توسط قدرتمندترین قدرت تاریخ مورد آزار و اذیت قرار گرفته و تنها ۹۰ مایل از سواحل آن فاصله دارد. می‌توان گفت که ما با شکستن منطق سرمایه، درک نیاز به تغییر اجتماعی را بیان می‌کنیم و در عین حال راهی که تغییر اجتماعی سوسیالیستی می‌تواند در آن رخ دهد را به‌ عنوان غلبه بر منطق امپریالیستی توسعه و کامل می‌کنیم.

این در مورد ترکیب چالش بین ضروری و جایگزین ممکن در فرآیند و در پروژه است، به طوری که حال ممکن با آینده ضروری پروژه تاریخی در تضاد نباشد.

به عبارت دیگر، بدیل ممکن جایگزین مورد نظر را رها نمی کند، بلکه آن را تغذیه می کند، بر آن بنا می کند و آن را به پیش می برد.

مارکسیسم یک علم است و ما دائماً برای تأیید تئوری در عمل و فرمول‌بندی پاسخ‌ها به منظور پیشرفت در تسخیر عدالت اجتماعی به چالش کشیده می‌شویم.

برای انجام این کار، توجه به دو جنبه اساسی مهم است: نیاز به یک پیشاهنگ سازمان یافته، در مورد ما حزب کمونیست کوبا، با آموزش علمی، سیاسی و ایدئولوژیک برای درک تغییرات امپریالیسم و ​​اشکال جدید مبارزه، در حالی که در عین حال با شروع از این که ایدئولوژی دگرگونی سوسیالیستی اساساً و اساساً مارکسیسم انتقادی است، زیرا پیشنهاد می کند واقعیت را با روشی علمی تغییر دهد.

در نتیجه، گذار سوسیالیستی کوبا دو محور اساسی دگرگونی سوسیالیستی را شناسایی و ترویج می‌کند: اهمیت مرکزی کار و و اهمیت مرکزی نمونه. در هر دو صورت، انسان موضوع و موضوع این تحول است. ما به این مسیر ادامه می دهیم، “قلب در مشت، کوه را برهنه به زانو در بیاوری” همانطور که در اشعار “تروادور ما ویسنته فیلیو”، شاعرانه مبارزه کوبا را با همه چالش هایش توصیف می کند…

بازتاب اعتراضات مردم ایران در نشست کوبا

موضوع اصلی نشست: همبستگی با کوبا و همهٔ ملت‌های مبارز جهان. ما در اتحاد با یکدیگر ‏در مبارزهٔ ضدامپریالیستی قوی‌تر هستیم؛ همراه با جنبش‌های اجتماعی و مردمی، در ‏برابر سرمایه‌داری و سیاست‌هایش، تهدید فاشیسم و جنگ؛ در دفاع از صلح، ‏محیط‌زیست، حقوق کارگران، همبستگی، و سوسیالیسم.‏

در بیست و دومین نشست احزاب کمونیست جهان اعتراضات مردم ایران علیه جمهوری اسلامی بازتاب داشت. در این نشست نماینده حزب توده ایران در بخشی از سخنانش به اعتراضات مردم ایران و همچنین سیاست خارجی جمهوری اسلامی پرداخت.

به دعوت حزب کمونیست کوبا، نمایندهٔ کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران در این نشست شرکت داشت. طبق برنامهٔ نشست، وی در روز ۲۸ اکتبر/۶ آبان برای رهبران و نمایندگان ده ها حزب کمونیست از کشورهای مختلف جهان که در جلسه حضور داشتند سخنرانی کرد. نمایندهٔ حزب توده ایران در سخنرانی خود بر همبستگی برادرانهٔ این حزب با مردم و حزب کمونیست کوبا تأکید کرد. وی همچنین به بیان ویژگی‌های اوضاع سیاسی کنونی ایران پرداخت و از جمله بر این موارد تأکید کرد: روی برگرداندن وسیع توده‌های مردم و زحمتکشان از رژیم اسلام‌گرای سرکوبگر ایران و مخالفت آنان با این رژیم، خواست اکثریت جامعه برای گذار کامل از دیکتاتوری حاکم، و اینکه در پشت لفاظی‌های ضدّامپریالیستی پوچ جمهوری اسلامی ایران و مانورهای فراسرزمینی آن در ‏منطقه، حکومت استبدادی ایران بارها مددکار قدرت‌های امپریالیستی در تأمین منافع آنها بوده است.

در این نشست، نماینده حزب توده در باره اعتراضات جاری در کشور گفت:

در ایران، مردم برای آزادی، کرامت، صلح، و عدالت مبارزه می‌کنند

طی چند هفتهٔ اخیر، ایران در تمام ۳۱ استان خود و در بسیاری از ‏شهرها و شهرستان‌ها بار دیگر شاهد خیزش توده‌یی تازه‌ای بوده است. معترضان خواستار حقوق بنیادی انسانی و دموکراتیک خود و خواستار ‏عدالت اجتماعی‌اند. اکنون، معترضان آشکارا خواستار پایان دادن به دیکتاتوری دین‌سالار حاکم ‏هستند.‏

این اعتراض توده‌یی چهارمین خیزش گسترده و پیگیر در ۱۲ سال اخیر است. خیزش کنونی به‌روشنی ‏نشان می‌دهد که مردم ایران عمیقاً و به طور گسترده دست رد به سینهٔ دیکتاتوری حاکم و احکام ارتجاعی ‏آن زده‌اند. زنان و دانشجویان و جوانان در پیشاپیش صفوف این مبارزه قرار دارند.‏

اعتراض‌های گستردهٔ کنونی در ادامهٔ دو سال اعتصاب مداوم و گستردهٔ کارگران و معلمان و بازنشستگان، و ‏همچنین تظاهرات زنان و دانشجویان علیه سیاست‌های ظالمانه و ضدمردمی رژیم حاکم صورت می گیرد که فقر بی‌سابقه‌ای برای مردم ایران به همراه داشته است.‏

حتی بر اساس آمار خود رژیم، تقریباً ۴۰درصد از جمعیت ایران در زیر خط فقر زندگی می‌کنند. این ‏وضعیت نتیجهٔ ده‌ها سال اجرای سیاست‌های نولیبرالی در این حکومت است که صندوق بین‌المللی پول ‏و بانک جهانی تجویز و تشویق کرده‌اند، و از جمله شامل خصوصی‌سازی بی‌رویّه، ورشکستگی بسیاری از ‏بنگاه‌های کوچک و متوسط، بیکاری سرسام‌آور، و پایمال شدن وحشیانهٔ حقوق و حمایت‌های اجتماعی ‏کارگران بوده است. منافع طبقاتی این رژیم همسویی تنگاتنگ و محکمی با منافع بورژوازی بزرگ فاسد و ‏انگلی دارد که سمت‌گیری اقتصادی و سیاسی کشور را تعیین می‌کند.‏

خیزش بی‌وقفهٔ زحمتکشان ایران- به‌ویژه زنان، جوانان، دانشجویان، و (در روزهای اخیر) کارگران ‏قراردادی در میدان‌های نفتی جنوب کشور- رژیم حاکم را با چالشی جدّی روبه‌رو کرده است.

باید تأکید کنیم که در پشت لفاظی‌های ضدّامپریالیستی پوچ رژیم ایران و مانورهای فراسرزمینی آن در ‏منطقه، جمهوری اسلامی ایران مددکار همیشگی منافع امپریالیستی بوده است. این مددرسانی را می‌توان ‏در موارد متعدد دید: از حمایت جمهوری اسلامی از کُنتراها (ضدانقلابی‌ها) در نیکاراگوئه گرفته تا رابطهٔ پنهانی جمهوری اسلامی ایران با آمریکا و رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی در دههٔ ۱۹۸۰، تا مشارکت فعال و مکرر آن در ‏بی‌ثبات‌سازی و سرنگون کردن جمهوری دموکراتیک خلق افغانستان، [و از مشارکت] در جنگ داخلی در تاجیکستان و در ‏تهاجم و اشغال بعدی هر دو کشور افغانستان و عراق، تا حمایت مداوم از ‏برخی از ارتجاعی‌ترین نیروهای منطقه (از جمله طالبان). و اینها فقط چند نمونه از کارنامهٔ ‏ضدّامپریالیستی ادّعایی جمهوری اسلامی ایران است!‏

سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران فقط با غریزهٔ حفظ و بقای رژیم دین‌سالار حاکم تدوین ‏می‌شود. به همین علت، بر خلاف تبلیغات خودش، نه‌فقط رهبری رژیم به توافق با آمریکا خواهد رسید ‏‏(همان‌طور که در گذشته رسیده است) بلکه به همکاری برای تأمین منافع امپریالیسم به سرکردگی آمریکا ‏در منطقه ادامه خواهد داد. سیاست‌های خارجی این رژیم ماجراجویانه و خطرناک است و به‌هیچ‌وجه، ‏نه نمایندهٔ منافع مردم ایران و نه در خدمت منافع مردم ایران است!‏