• در قلبم سرمای اندوهی،
    در سرم دردی،
    و در جانم تراکم تنهائی هایم را احساس می کنم! ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱٣ فروردين ۱٣۹٨ -  ۲ آوريل ۲۰۱۹

 
 

    تلفن زنگ زد،
    صدائی گفت؛ جمشید! خالی تر از همیشه -ام!
       گفتم؛ اما عید است!
    گفت چه عیدی؟
    گفتم بهار است!
    گفت؛ چه نامهربان بهاری! ما سوگواریم!
   
    در قلبم سرمای اندوهی،
    در سرم دردی،
    و در جانم تراکم تنهائی هایم را احساس می کنم!
   
    به کجا بروم؟ وقتی جائی نیست!
    پیش کدام کس؟ وقتی کسیم نیست!

   از پشت پنجره -ی اتاقم تماشا می کنم؛
   مردم! زنان و مردان، خنده زن و دلشاد، در رفت و آمد،
   جوان ها، دست در دست، شوخ و شنگ و گیسو افشان،
   خوش نوش؛ بوسه ستان و رقص کنان!

   همه جای وست فالن بهار گل افشانده،
   درختان دست در باد بهاری رقص آغازیده!
   خورشید!
   دودکش های سیمین بام ها را
   برق انداخته!
   نوک کلاه بوقی کلیسای روبروی دور
   دو کبوتر در بستر آفتاب
   بوس و کنار دارند!

   آه …! چه دلگشا بهاری! چه صبح امید انگیزی!
   چه اندازه آفتاب پر از گرمای مهرورزی است!
   و چه اندازه زمین زاینده و پر از زندگانی است!
   به بهار مهربان و شادمان آلمان می گویم:
   به سرزمین ها و مردم میهن من نیز گذر کن!
      
       این بهار مهربان، ودیعه گشاده نظری و آینده نگری است.
       این همه خرّمی! ارمغان دانائی و تدبیر است.
    در اندیشه-ی حسرت بهار گمشده نباید بود!
   در گورستان شهربندان، - در میهن من -
   پیرمرد خنزرپنزری!
   مهربانی بهار را،
   آفتاب و عشق را،
   در سیلآب جهالت و تاریک اندیشی, و گنداب جوع سیری ناپذیر خود،
    مغروق کرده است!

   ***
بر دیوار اتاقم عکس کتیبه -ای را در قاب کرده -ام.
کتیبه ایست از زندان! یک حکاکی بر خمیر خشکیده نان!
   نوشته را در هوای بازآفرینش بهاری، می خوانم؛
هر صبحگاه که از بستر خواب و بی خوابی هایم بر می خیزم!

    در هرصبح همه -ی فصول به نیّت دیدن یک بهار منتظر؛
   انگشتانم را به نوازش به روی کلمات کتیبه می‌کشم،
در این هنگام چشم‌هایم در گوش من نوشته کتیبه را می خوانند:
   « و عشق، اندیشه، امید و کار ...»!

   باری! اینکم شوق یک بهار منتظر!
    خوشا! نوروز.


                                  جمشید طاهری پور
                                       دوم فروردین ۱٣۹٨