• در جستجوی واژگان شعر هستم         
با من بگوئید
واژگان شعرم را            
کجا و چگونه بیابم! ...

اخبار روز: www.akhbar-rooz.com
سه‌شنبه  ۲٨ اسفند ۱٣۹۷ -  ۱۹ مارس ۲۰۱۹

 
«اصول عقیده من: نزدیک کردن نظم به نثر و نثر به نظم است. عقیده‌ای که خیلی‌ها داشته اند. نزدیکی نظم از حیث خیالات شاعرانه که تا کنون در نثر فارسی داخل نشده است. و نثر از حیث تمامیت و سادگی...»
نیما یوشیج؛ نامه‌ها – نامه ۹۹ به میرزاده عشقی شاعر صدر مشروطیت - صفحه ۱۰۱ -گردآوری،... سیروس طاهباز





             در جستجوی واژگان شعر هستم         
               با من بگوئید
             واژگان شعرم را            
             کجا و چگونه بیابم!
             کجا و چگونه؟         
             وقتی شروع شعر من
             در تاریک امتداد شب
             ناپیداست!                  
            
             بر من خرده نگیرید،
             واژگان من تنها هستند!
             واژگان من؛ واژگان مجروح، واژگان منکوب،
             و ...،
             شمع آجین امتداد شب - اند!
            
             من در خلوت شعرم،
             در زنجیره-ی واژگانی هستم،
             که ترنمی است؛ از کار – نان – آزادی!            
             یک ترنم منکوب؛
             یک آرزوی نابختیار!
            
             مردم!
             این روح زندان رهائی!،
             تا آن روز که صدائی در من گفت؛
             از زنجیر و زندان بگسل!
             در باره انسان،
             در ستایش آزادی انسان شعر بگو!
             مسأله و راه حل انسان است!
            
             اکنون شعر، مثل قدیم نسل من،
             فقط درفش سرخی در اهتزاز نیست!
             آسمان حال ها و خیال های پرواز است،
             رنگین کمان صدا ها و صورت هاست!
             میدان بازیگری های فکر و اندیشه است!
             زیباروی تنهائی انسان است!
            
               باور کنید!
             در زهدان واژگانم؛
             حیات جنینی است،               
             شعرم ، آهنگ زندگی آن را دارد!
             مردم در همه جا آن را می خوانند؛
             در کارخانه ها، در مدارس، زیر همه-ی سقف ها،
             در اذدحام خیابان، در جاده آوارگی،
             و در خلوت تنهائی های خود!
            
             به زمین، به جنگل ها، به دریا ها،
             به آبی همه آسمان‌های جهان می نگرم؛
             ماننده-ی ماهیان و کبوتران گشوده بال؛
                                     انسان بسوی انسان،
                                                             در پرواز است.            
               

                           جمشید طاهری پور
                           ۱۲ . ۰٣ . ۲۰۱۹