• زان پس که شدم از دل و جان مستِ تو، ای عشق!
بوده ست مرا خانه به بُن بستِ تو، ای عشق!

آن مست، که یک دم شده باشی ش تو ساقی،
داند چه کشم روز و شب از دستِ تو، ای عشق! ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ٨ اسفند ۱٣۹۷ -  ۲۷ فوريه ۲۰۱۹

 همطرح با غزلی از سعید جانِ یوسف*
و پیشکش به خودش

زان پس که شدم از دل و جان مستِ تو، ای عشق!
بوده ست مرا خانه به بُن بستِ تو، ای عشق!
آن مست، که یک دم شده باشی ش تو ساقی،
داند چه کشم روز و شب از دستِ تو، ای عشق!
کی بود که من بودم، امّا تو نبودی؟
مستِ تو نه، ای عشق! من ام هستِ تو، ای عشق!
«زود استِ» تو هرگز نشنیدم به جوانی؛
جان ام به امان باد ز «دیر استِ» تو، ای عشق!
جان گر نرباید، به دلی جان بفزاید:
تیری که رها می شود از شستِ تو، ای عشق!
شیخ است به صنعان که کند خوک چرانی:
همّت، چو بلند است، شود پستِ تو، ای عشق!
می بینم و شادم که چو من جانِ سعید است
وارسته ز هر بندی و پابستِ تو، ای عشق!
و شادترم زآن که رهیده ست به رفتار
الّا که ز هر باید و بایستِ تو، ای عشق!
وز توست چنان مست که دیگر نشناسد،
از هیچ نظر، هستِ خود از هستِ تو، ای عشق!
وآمیخت چه خوش از تو به هم شُکر و شکایت:
از دستِ تو، از دستِ تو، از دستِ تو، ای عشق!
دهم بهمن ۹۷،
بیدرکجای لندن

* لینک غزل سعید یوسف:
www.iran-chabar.de