اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۷ فروردين ۱٣٨۶ -  ۱۶ آوريل ۲۰۰۷

محسنی اژه‌ای، وزیر اطلاعات دولت احمدی‌نژاد، روز چهارشنبه‌ی گذشته در تازه‌ترین اظهارات خود، توطئه‌ی دشمن را برنامه‌ریزی برای براندازی نرم توسط جنبش‌های گوناگون ، تحت عنوان «جنبش زنان» و «جنبش دانشجویان» اعلام کرد. وی گفت: یکی از اهداف این سیاست ناکارآمد جلوه دادن دولت می‌باشد. محسنی اژه‌ای با اشاره به بردن چند گروه به کشورهای دیگر جهت آموزش‌های براندازانه‌ی نرم افزود: اینان با پشتیبانی مالی و برنامه‌ی تبلیغاتی سنگین و فشارهای اقتصادی می‌خواهند توده‌ی مردم را از دولت جدا کنند، دولت را ناکارآمد جلوه دهند و توده‌ی مردم را ناامید کنند.
این اظهارات در حالی انجام می‌گیرد که موج جدید فشارها بر فعالین دانشجویی و زنان آغاز شده است. تعدادی از فعالین جنبش زنان در تهران بازداشت و هنگامی که برای اعتراض به این بازداشت‌ها تجمع مسالمت آمیزی مقابل دادگاه انقلاب انجام می‌گیرد، تعدادی دیگر از فعالین بازداشت می‌شوند و اینک بعد از گذشت بیش از یک ماه، هنوز دو تن از فعالین جنبش زنان در بازداشت به سر می‌برند. همچنین آزاده فرقانی، دانشجوی دانشگاه تهران و از متهمان تجمع زنان در میدان هفت تیر به دو سال حبس تعلیقی محکوم می‌شود. فعالین دانشجویی نیز به کمیته‌های انضباطی و بلکه به دادگاه‌های انقلاب احضار و در انتظار احکام سنگینی قرار دارند. در این میان می‌توان به احضار شش دانشجوی دانشگاه مازندران به کمیته‌ی انضباطی ، بازداشت سه تن از دانشجویان این دانشگاه توسط نیروهای لباس شخصی در داخل دانشگاه و محرومیت از تحصیل سه دانشجوی دانشگاه بابل از تحصیل؛ اشاره کرد.
اگر عملکرد دولت عدالت‌ورز، از زمان روی کار آمدن، خاصتاً در قبال جنبش‌های دانشجویی و زنان مورد ارزیابی قرار گیرد، کاملاً موید سخنان اخیر وزیر اطلاعات کابینه‌ی این دولت می‌باشد، اما تا به حال هیچ‌گاه این‌گونه موضع‌گیری صریح و شفاف در برابر این جنبش‌ها، انجام نشده بود. حتی آن زمان که دستگیری‌های تناوبی از فعالین کمپین یک میلیون امضا برای تغییر انجام می‌شد، اظهارات ضد و نقیض و مبهمی از سوی مسئولین صورت می‌پذیرفت که گویا ما با مطالبات شما و کمپین مشکلی نداریم، فقط با طرح و بیان این مطالبات در سطح جامعه! (مترو، کوچه، خیابان و ...) و نیز سایت‌ها و خبرگزاری‌ها و روزنامه‌های داخلی و خارجی مشکل داریم. حتی آن زمان که موفق به دستیابی و کشف پدیده‌ای چون «ستاره‌دار کردن دانشجویان» و گرفتن حق طبیعی برخی دانشجویان از ادامه‌ی تحصیل شدند، هیچ‌گاه با جسارت، عمل خود را تائید و قبول نکرده و این مساله را به عدم موفقیت این دانشجویان در کنکور کارشناسی ارشد نسبت می‌دادند. اما گویی محسنی اژه‌ای در اظهارات خود سیاست کلی دولت احمدی‌نژاد در قبال این‌گونه جنبش‌های اجتماعی را به صورت مختصر و کامل بیان نموده و ورود به دور تازه‌ای از برخوردها را خبر می‌دهد. این اظهارات نشان‌دهنده‌ی پیشرفت مسئولین است، و آن این‌که حداقل مسئولین عملکرد خود را قبول کرده و آن را توجیه نمایند. سخنان محسنی اژه‌ای مهر تائیدی بود بر تمام نقدهایی که عملکرد دولت نهم در قبال جنبش‌های زنان، دانشجویان، معلمان و کارگران انجام می‌شد. نقدهایی که همگی حاوی «تمامیت خواهی» دولت نهم و عدم اجازه‌ی حضور هرگونه رای مخالف بود.
گفتمانی که دولت احمدی‌نژاد از آن پیروی می‌کند، گفتمانی‌ست مبتنی آموزه‌های دینی که «مطلق‌گرایی و معصومیت» را برای خود به ارمغان می‌آورد. بر همین اساس جنبش‌هایی چون جنبش زنان و دانشجویان با محوریت «تغییر» هیچ جایگاهی در این گفتمان ندارند. از سوی دیگر مطالباتی که این جنبش‌ها مطرح می‌کنند متمرکز نبوده و گاهاً در تقابل با نظام سیاسی قرار می‌گیرند. اما نظام سیاسی موجود قائل به گفتگو نبوده و در برخورد با جنبش‌ها به زور متوسل می‌شود و در نهایت مطالبات این جنبش‌ها سیاسی می‌شوند.
محسنی‌اژه‌ای در حالی که این سخنان را مطرح می‌کند که در نتیجه‌ی سیاست خارجی غلط محمود احمدی‌نژاد، فشارهای بین‌المللی مضاعفی بر کشور وارد می‌آید و هرگونه تلاشی برای «تغییر» یا «اصلاح» در داخل(مثلاً از جانب جنبش‌های زنان و دانشجویان)، در راستای سیاست‌های غرب و نوعی «براندازی نرم» تلقی می‌شود. در واقع این اظهارات نوید بخش موج جدیدی از برخوردها و فشارها بر فعالین این عرصهها و توجیه‌کننده‌ی آن‌ها می‌باشد که نتیجه‌ای جز دربرداشتن هزینه برای دو طرف، ندارد.