سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

بانگ خوش آگاهی در جنبش کارگری جاری


رقیه دانشگری


• امروز که چهل سال از عمر انقلاب ایران می گذرد، بخش های قابل توجهی از طبقه ی کارگر ایران در پرتو آگاهی نسبت به سرنوشت خویش مبارزات گام به گام خود را ژرفا بخشیده اند. این جنبش حق خواهی که بر آگاهی استوار است، شکستنی نیست. می تواند قدم آهسته کند اما پیش خواهد رفت. می تواند اینجا و آنجا بر اثر سرکوب رژیم با شکست روبرو شود، اما دیگر باز ایستادنی نیست ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲٨ آذر ۱٣۹۷ -  ۱۹ دسامبر ۲۰۱٨


شعارهایی بدین گونه شفاف و آگاهانه که در اعتراضات و تظاهرات ماه های اخیر کارگران، آموزگاران، کارکنان بیمارستا ن ها، بازنشستگان و دانشجویان ایران مطرح شده اند، در کمتر دوره ای از این جنبش ها سراغ داریم.
نان، کار، آزادی/ اداره ی شورایی. و نان،کار، آزدای/ آموزش رهایی، دو شعاری هستند که این روزها بر پیشانی تظاهرات و اعتراضات کارگری و دانشجویی کشورمان می درخشد.
این شعارها که نیازهای کوتاه مدت و بلندمدت طبقه ی کارگر ایران و دیگر اقشار زحمتکش را در خود انعکاس می دهد، بیش و پیش از هر چیز بیانگر آگاهی شرکت کنندگان در این جنبش ها نسبت به حقوق و موقعیت خود و خرد و اراده ی جمعی آن هاست.
کارگران نیشکر هفت تپه و گروه ملی فولاد اهواز در میدان عمل مستقل خود به این آگاهی دست یافته اند که رمز پیروزی آن ها، تشکل و اتحاد آن هاست. سخنرانی میثم آل مهدی کارگر گروه ملی فولاد اهواز در ٣۶مین روز اعتصاب کارگران به خوبی گواه‍ی این ادعای نگارنده است. او گفت:
"برادران نیروی انتظامی ما کارگریم، یک قطره از بارانیم اما در کنار هم دریاییم… ماکنار هم متحد می ایستیم…"
هوشیاری در برابر تلاش کسانی که می کوشند این جنبش بزرگ را در حصار خواسته های صنفی نگه دارند، گواه‍ی دیگری بر این آگاهی است. آن ها پس از هر یورش ماموران رژیم به صفوف کارگران و دستگیری و ضرب و شتم کارگران اعتصابی شعارمی دهند "کارگر زندانی آزاد باید گردد!"
در یورش نیروهای امنیتی به منازل کارگران در نیمه شب یکشنبه ۲۵ آذر ماه ۱٣۹۷، بیش از سی کارگر گروه ملی فولاد اهواز دستگیر شدند. سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه طی اعلامیه ای حمایت خود را از خواست و مطالبات آن کارگران اعلام کردو ضمن محکوم شمردن بازداشت کارگران فولاد اهواز، "خواستار آزادی فوری بازداشت شده گان" شد و نوشت "کارگران زندانی باید آزاد گردند"
چنین شعارهایی نشانگر آگاهی سیاسی این دسته از کارگران است. همان چیزی که حکومتیان آن را امنیتی می خوانند. کارگران نیشکر هفت تپه، گروه ملی فولاد اهواز و دیگر گروه های معترض کارگری در اعتصابات و اعتراضات ماه های اخیر، مخالفت خود را با سیاست های استوار بر سرکوب و بی عدالتی نظام حاکم، آشکار کرده اند. کامیون داران و رانندگان اعتصابی نیز صرفا به طرح خواسته های صنفی خود اکتفا نکرده اند. بیانیه ی اتحادیه ی تشکل های کامیون داران و رانندگان سراسر ایران در ۲۶ آذر ۱٣۹۷که "فراخوان به آزادی بلادرنگ کارگران دستگیرشده ی فولاد اهواز" است،حکایت از چنین رویکردی دارد. بخوانید:
"اتحادیه ی تشکلهای کامیونداران و رانندگان سراسر ایران با بیش از ۱۵۰هزار عضو، ضمن اعلام حمایت از کارگران گروه‍ی ملی فولاد اهواز، هرگونه اعمال فشار و دستگیری از طرف نیروهای انتظامی و دولتی نسبت به کارگران محرومی که تنها به دنبال خواسته های به حق خود می باشند را محکوم نموده و اینگونه اعمال سرکوبگرانه را پاسخ به خواست های مشروع و قانونی کارگران و زحمتکشان ایران نمیدانیم و خواهان آزادی فوری دستگیرشدگان میباشیم."
با ادامه ی دستگیری ها که تاکنون منجر به بازداشت بیش از چهل کارگر گروه ملی فولاد اهواز شده است، تازه ترین اعلامیه در محکوم شناختن آن متعلق به چندین تشکل کارگری و فعالان کارگری است که در ۲۷ آذر ماه۱٣۹۷ منتشر شده است. در این اعلامیه که از سوی "کارگران پروژه های پارس جنوبی، کارگران پتروشیمی های منطقه ی ماهشهر و بندر امام، فعالان کارگری جنوب، فعالان کارگری شوش و اندیمشک، و جمعی از کارگران محور تهران-کرج" امضا شده است به صراحت آمده است:
"کارگر زندانی آزاد باید گردد" و "شکوفا باد مبارزه ی سیاسی کارگران علیه حاکمیت سرمایه داری." جملات داخل گیومه در این پاراگراف برگرفته شده است از تریبون زمانه سه شنبه ۲۷ آذر ماه ۱٣۹۷.
شعارهایی مشابه علیه خصوصی سازی و برضد اسثتمار در پاره ای از تظاهرات کارگری آشکارا دیده و شنیده می شود. از آن جمله است شعار "کارگران بیدارند/ از استثمار بیزارند" که درتازه ترین راهپیمایی اعتراضی کارگران فولاد اهواز در روز سه شنبه ۲۷ آذر ماه با خطی درشت بر روی پلاکادها دیده می شد و شعار "کارگر، دانشجو، اتحاد اتحاد" به گوش می رسید.
در تجمع اخیر کارگران شرکت "آریان فولاد" بوئین زهرا نیز که در حمایت از کارگران گروه ملی فولاد در روز چهارشنبه ۲٨ آذرماه در مقابل فرمانداری شهر صورت پذیرفت، شعار "آریان فولاد/ همپای گروه ملی" از دیگر شعارها چشمگیرتر بود.
جنبش کارگری جاری اگرچه هنوز وسیع و فراگیر نیست، اما در قوام و دوام یابی روزمره و عمق مطالبات خود بسی امیدآفرین است. هم این خصیصه و هم آگاهی حاکم بر آن موجب نگرانی نه تنها در میان حکومتیان که در میان اپوزیسیون سلطنت طلب رژیم اسلامی نیز شده است. یکی از دلایل فعال تر شدن رضا پهلوی در رسانه هایی از قماش ایران انترناسیونال و من و تو و... بیم از پیشرفت، گسترش و تعمیق جنبش طبقه ی کارگر ایران است. او و پشتیبانان و برنامه ریزان غربی اش به خوبی می دانند که اگر کارگران رشته های حیاتی کشور نظیر کارگران نفت نیز به این صف بپیوندند، رشته های آن ها برای آینده ی ایران پنبه خواهد شد.
اگر به این مبارزات سیاسی-صنفی کارگران کشور، جنبش دانشجویان آگاه را هم بیافزاییم، آن وقت بر اهمیت موضوع بیشتر پی خواهیم برد. می توان گفت در کمتر دوره ای از جنبش دانشجویی ایران در کنار آگاهی نسبت به حقوق صنفی، این درجه از آگاهی نسبت به حقوق شهروندی، آزادی های سیاسی و مدنی و نیز درک اهمیت پشتیبانی از مبارزات کارگران بازتاب داشته است.
دانشجویان دانشگاه علامه ی طباطبایی و دانشگاه تهران در ۱۶ آذر امسال - روز دانشجو - نمایشی به صحنه آوردند که نشانه ی آشکار این شعور و آگاهی است. در آن روز دختران و پسران دانشجو، قطعاتی را در صحن دانشگاه به اجرا گذاشتندکه هر قطعه معرف دفاع از حقوق کارگران، اقلیت های مذهبی، ملیت های ایران با گویش های مختلف، گروه های جنسیتی مختلف، گروه های طبقاتی متفاوت و نیزحقوق ویژه ی دانشجویی بود. شعارها در پایان هر قطعه ی نمایشی چنین بودند:
"نان، کار، آزادی/ پوشش اختیاری
نان، کار، آزادی/ آموزش رهایی
حق به خون نوشته/ تعیین سرنوشته
از هر کجا که هستیم/ همه برابر هستیم
هر مذهبی که هستیم/ همه برابر هستیم
نان، کار، آزادی/ اداره ی شورایی
و در تظاهرات دانشجویی تهران همچنین این شعار به گوش می رسید که
فرزند کارگرانیم
کنارشان می مانیم
قدردانی کارگران نیشکر هفت تپه از این همبستگی دانشجویی نیز بسیار باشکوه بود. آن ها در یکی از گردهم آیی های اخیر خود به نشانه ی اتحاد کارگران و دانشجویان کشور، ترانه سرود معروف یار دبستانی من را خواندند.
مبارزات کارگری جاری در روند خود همچنین از پشتیبانی گروه هایی از مردم در خیابان های تهران برخوردار گشته است. از جمله در ٣۷مین روز اعتصاب کارگران گروه ملی فولاد، درحالی که کارگران شعار می دادند "صدای هرکارگر/ مرگ برستمگر"، عده ای از مردم حاضر در صحنه به آن کارگران پیوستند.
بازنشستگان تهران نیز در تجمع اعتراضی خود رروز سه شنبه ۲۷ آذر ماه ضمن مطرح کردن خواسته های خود و این که "دشمن ماهمینجاست/ دروغ میگن آمریکاست" شعار "کارگران فولاد آزاد باید گردند" را در برخی از اماکن پر رفت و آمد تهران فریاد زدند.
فردای آن روز بازنشستگان کرمانشاه نیز در تجمع اعتراضی خود شعار "کارگر، معلم، دانشجو، اتحاد اتحاد" را بر زبان راندند.
این درست است که این دسته های مردمی گستره نیستند و در همه جا و همه وقت هم حضور ندارند، حتی تعداد دانشجویانی که از کارگران اعتصابی حمایت کرده اند، گاه از انگشتان دست فراتر نرفته است، و نیز درست است که مبارزات کارگری جاری هنوز دامن گستر نیست و همه ی گروه های کارگری را به ویژه در رشته های حیاتی تولید در بر نگرفته است، اما تفاوتی که با اعتصابات کارگران در گذشته و حتی در سال ۱٣۹۵دارد این است که این دور، بانگ خوش آگاهی در آن رساتر از همیشه به گوش می رسد.
امروز که چهل سال از عمر انقلاب ایران می گذرد، بخش های قابل توجهی از طبقه ی کارگر ایران در پرتو آگاهی نسبت به سرنوشت خویش مبارزات گام به گام خود را ژرفا بخشیده اند. این جنبش حق خواهی که بر آگاهی استوار است، شکستنی نیست. می تواند قدم آهسته کند اما پیش خواهد رفت. می تواند اینجا و آنجا بر اثر سرکوب رژیم با شکست روبرو شود، اما دیگر باز ایستادنی نیست.


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست