اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۷ اسفند ۱٣٨۵ -  ۱٨ مارس ۲۰۰۷

جنبش معلمان دربرابرآزمونی بزرگ!
بالأخره رژیم با بکارگیری تاکتیک وقت گذرانی و انجام مذاکرات بی حاصل،روزچهارشنبه ،یورش بزرگ خود را به مکان تجمع معلمان ودستگیری گسترده آن ها به عمل آورد.تهران مرکزثقل اعتراض و تهاجم گسترده رژیم بود.اماهمزمان در شهرستان ها نیزاعتراضاتی صورت گرفت که دربرخی نقاط با دستگیری معلمان همراه بوده است.درتهران رژیم برای این مقصود خود،بابیش ازچندهزارنفرازانواع رنگارنگ نیروهای سرکوب منطقه بهارستان را قرق کرده وبرای دستگیری و انتقال معلمان به سوی زندان بیش ازصداتوبوس تدارک دیده بود.کسی ازتعداد دقیق دستگیرشدگان خبر ندارد وخودرژیم هم طبق معمول دراین گونه موارد خفه خون می گیرد.میزان بازداشت شدگان درتهران بیش از۱۰۰۰ نفرتخمین زده می شود(گواین که با صداتوبوس خیلی بیش ازاین ها می شود دستگیروجابجا کرد).البته شمارزیادی ازآن ها پس ازبازجوئی اولیه وگرفتن امضاء وتعهد برای حضوردردادستانی و برخی بطور موقت آزاد گردیدند.بااین همه تخمین زده می شودکه هنوزصدها نفردربازداشت بسرمی برند هدف کوتاه مدت رژیم آن است که با دستگیری گسترده هم سازمانگران وهم توده های فعال وحاضردرصحنه مبارزه، صفوف معلمان را درهم ریخته وبا انداختن آن به دست اندازهای تعطیلات ایام عید وتعطیل بودن همه رسانه ها وازتصویب گذراندن بودجه مطابق میل خود،جنبش معلمان را ازتب و تاب بیاندازد. ودرهمین راستا وباهدف ازکارانداختن حربه اعتصاب مدارس، خودآنها را زودترازموعدمقررتعطیل کرده است.علاوه براین رژیم دارای هدف های درازمدت تری هم هست که معطوف به فلج کردن این جنبش و ازحرکت انداختن آن است.استفاده از تاکتیک دستگیری های گسترده و توده ای وسپس آزادکردن تدریجی آن ها،درست بهمان گونه که درمورد کارگران شرکت واحد بکارگرفته شد،به همین منظورصورت می گیرد.هدف اصلی ازکارانداختن پویائی و تداوم جنبش ازطریق افکندن بذر تردیدو ترس درمیان صفوف معلمان، نگهداشتن شمشیراحضار ودادگاه وزندان واخراج و... برفرازسرآن ها، وهم چنین دست چین کردن فعالین و سازمان دهندگان اصلی وسپس اعمال فشارهای بیشتربه آنان نظیرنگهداشتن طولانی تردرزندان وحتی اخراج ازکارو... است. البته اتخاذ سرکوب توده ای،دارای هزینه ها و عواقب گسترده ای است که حتی دولت های استبدادی تامادامیکه کفگیر عوامفریبی و وعده و وعیدشان به ته دیگ نخورده است تلاش می کنند که ازتوسل به آن اجتناب کنند.اما درمورد جمهوری اسلامی که مدت هاست کفگیرش به ته دیگ خورده ودرحالی که خود را دربرابر جنبش هائی می بیند که مصمم،هوشیار و پیگیرپای برزمین می کوبند،ورود به این مرحله ازفازسرکوب ورویاروئی اجتناب ناپذیرشده است.یکی ازپی آمدهای این مرحله،تغییرترکیب زندان ازروشنفکران ودانشجویان صرف به حضورتوده ها وفعالین اقشار زحمتکش است.درچنین مواردی زندان ها همانگونه که بند ۲۰۹ زندان اوین اکنون شاهد آن است،تبدیل به میعادگاهی می شود برای دیدار وتلاقی دسته دسته فعالین وتوده های دستگیرشده اعم ازکارگران و معلمان و دانشجویان وروشنفکران مرد ویا زنان کارگرو معلم ودانشجو وروشنفکرباهمدیگر.یکی ازنتایج این نوع تجربه توده ای زندان ها، ریختن ترس زحمتکشان اززندان ولاجرم کند شدن ونهایتا ازکارافتادن یکی ازحربه های مهم سلطه استبداداست.تجربه ای که که درنتیجه آن،ترس ازسرکوب زایل شده واین حربه خاصیت مترسک بودن وبازدارندگی اش را ازدست می دهد.هم چنان که یکی ازنتایج دیگرآن وقوف هرچه بیشتر به منافع مشترک دربرابردشمن مشترک و تحکیم همبستگی فی مابین آن هاست. تجربه هم چنین نشان داده است که این جنبش ها با عبورازاین آزمون و درصورت حفظ روحیه مبارزه جوئی وبشرطی که بتواند تشکل ها وآرایش نیروی خود را بااین مرحله از سرکوب انطباق دهند،صرفنطرازافت وخیزهای مقطعی،شکست ناپذیرمی شوند و این حکومت های استبدادی هستند که بابه نمایش گذاشتن پوشالی بودن اقتدارخود،نهایتا ناچاربه عقب نشینی و هزیمت خواهند شد.
یورش رژیم به معلمان که باخشونت و ضرب وشتم آن ها همراه بود نشان می دهد که تضاد وشکاف موجود بین استبدادمطلقه وولایت فقیه با مردم وزحمتکشان به اوج تازه ای رسیده است. تضادی که دریک سویش رژیم نه فقط بعنوان کارفرمای برزگ دربرابرزحمتکشان قراردارد،بلکه درهمان حال مستقیما تصدی سرکوب وبرگزاری دادگاه و زندان را یک جا بعهده دارد. برخوردهای اخیررژیم با معلمان ازجهانی عمق انحطاطی را که دچارش شده دربرابرمردم به نمایش گذاشت.نگاهی به سه واکنش رژیم دربرخورد اخیرخود بامعلمان بخوبی میزان این انحطاط را به نمایش می گذارد.انحطاطی که ازجهاتی مثال زدنی وقابل ثبت درتاریخ است:
نمونه نخست،قراردادن مزدوران وزارت اطلاعات و سپاه و ثاراله درهیئت مذاکره است،بجای نمایندگانی ازمجلس وهئیت رئیسه و وزارت آموزش و پرورش که قبلا حولش توافق حاصل شده بود. این کارمعنائی جز توهین مستقیم به معلمان و بستن شمشیرازرو نیست.وحاکی ازآن است که وضعیت رژیم به آن جا رسیده که بقاء خود را درتکیه صرف برسرنیزه و ایجاد رعب می بیند.با افتادن پرده ازچهره این مزدوران به نحو خیره کننده ای ماهیت چندش آور دولت ومجلس و شورای نگهبان یک جا درمعرض دیدهمگان قرارگرفت.
دومین نشانه انحطاط ،سخنان وزیرآموزش و پرورش رژیم است درانکار خبرضرب و شتم ودستگیری معلمان. آن هم درشرایطی که رژیم دردرون خود حالت فوق العاده اعلام داشته وبه تصمیم گیری های اضطراری پرداخته و متعاقب آن،باقرق کردن مکان تجمع معلمان ودستگیری صدها معلم به آن انعکاس جهانی داده است. فراترازآن حتی اگروزیر دروزارتخانه خود درخواب خرگوشی هم فرورفته بود،سروصدای تجمع دیگری ازمعلمان اعتراضی دربرابراین وزارتخانه و سپس هجوم گسترده پلیس یه این تجمع نمی توانست او را ازخواب خرگوشی نپراند.درچنین شرایطی است که این وزیرمزدور ولایت،که بحق برکنارکردن وی یکی ازمطالبات معلمان را تشکیل می دهد،اعلام می دارد خبری ازدستگیری معلمان ندارد!.این گونه خود را به کری و کوری زدن اما نشانه دیگری است ازمیزان انحطاطی که نظام اسلامی دچارش شده است. واقعیت آن است که این گونه واکنش ها بیانگرآن است که رژیمِ کرو کورو برآشفته ازاوضاعی است که دربرابرش قرارگرفته و درآن مردم بجای تمکین به صغیربودن خود به تمرد دربرابر ولایت سفیهان برخاسته اند.نباید فراموش کنیم که ثقل سامعه و کروکورشدن رژیم های استبدادی، مرحله ای ازکهولت وبیماری اوج یابنده این گونه نظام ها است که با اختلال و ازکارآفتادن مکانیسم های انطباقی سیستم همراه بوده ونهایتا مسیرفروپاشی آن ها را هموارمی کند
سومین نشانه برجسته ازانحطاط نظام اسلامی آن بود که نمایندگان مجلس دراوج گفتگو و سردواندن معلمان،با حقه بازی وتبانی چندش آوری که بین دولت و مجلس و شورای نگهبان صورت گرفته بود،درخواست های شورای نگهبان را تصویب و اصل لایحه خدمات مدیریت را حذف کردندو اعلام نمودند که خرِ ما ازکرگی دم نداشت و لایحه بی لایحه! وباین ترتیب اوج عوامفریبی و شیادی دولت نهم را که باشعار ووعده نان وعدالت وارد صحنه شده بود به نمایش گذاشتند. این واقعه یک باردیگربه عریانی نشان دادکه وظیفه ورسالت اخص این دولت، سرکوب همزمان آزادی و نان است ودوره وعده ووعیده ها و مانوربین نان وآزادی برای رژیم به پایان رسیده است.بدیهی است که رسیدن به این نقطه،علیرغم قدرت نمائی مقطعی،درکنه خود به معنی افزایش شکنندگی رژیم است.
ازسوی دیگرعملکرد رژیم درمذاکره و یورش به معلمان نشان دهنده آن است که معلمان هم چون دیگرزحمتکشان مستقیما بادشمنی درقامت یک دولت باهمه امکانات گسترده مالی و نظامی و سیاسی روبرویند.ازهمین رو برای پیروزی درچنین نبردنابرابری معلمان وهرقشراجتماعی دیگردیریازود ضرورتا درخواهند یافت که برای پیشبرد مطالبات خود و دست یابی به آن ها،راهی جزتقویت همبستگی متقابل باسایراقشاراجتماعی و گسترش دامنه جبهه مقاومت،ولاجرم سنگین ترکردن کفه توازن نیرو بسود خود ندارند.بی شک کشف منافع مشترک وضرورت نبردمشترک برای نیل به آن،که بناگزیر دربسترتجربه وآزمون و خطا صورت می گیرد،مهم ترین جهش درارتقاء مبارزه زحمتکشان خواهد بود که وصول به آن توازن قوای موجود را به شکل رادیکالی بسود زحمتکشان بهم خواهد زد.
روشن است که هیچ کس بهترازخود معلمان با توجه به تجربیات گرانبها و اشراف آن ها به صحنه عمل، نخواهندتوانست تاکتیک ها وسیاست های مناسب را برگزیند.والبته چنین امری تنها می تواند برپایه دست آوردهای مبارزات آن ها صورت گیرد. تجربیات تاکنونی آن ها روشن ساخته است که راه پیشروی تنها می تواند باتکیه بردست آوردهای تاکنونی و برموازین زیرمیسرشود:
الف-فقدان هرگونه توهم به هیچ کدام ازجناح های رژیم وجلوگیری وخنثی کردن هرگونه رخنه ونفوذ جناح ها درصفوف معلمان.
ب-ترکیب همزمان حرکت جنبشی بدنه با تشکل و سازماندهی. والبته انطباق آن ها باتشدیدشرایط سرکوب. بدون ترکیب همزمان ایندو،هیچ تشکلی به تنهائی دربرابرجمهوری اسلامی قادربه مقاومت نخواهدبود.
ج-نه فقط جنبش معلمان برای به عقب راندن یورش رژیم،باید بتواند پایگاه توده ای خود را درمیان قشرپرشمار معلمان و خانواده های آن ها فراگیرکند،بلکه همزمان باید بتواند ازابزارهای مبارزه خود یعنی مدرسه و اعتصاب درمقیاس سراسری سودجوید.بی شک جلب حمایت و همبستگی دانش آموزان و خانواده های آن هادرتقویت مبارزت معلمان بسیارمهم است که تحقق آن مستلزم توجه به دونکته مهم دراین رابطه است: لازم است معلمان با تشریح عواقب فشارهای رژیم به حوزه فرهنگی وقشرمعلم برای دانش آموزان و خانواده های آن ها واین که اگربا این فشارها مقابله نشود،عواقب شوم آن دامنگیردانش آموزان وتنزل سطح آموزش فرزندان آنها خواهد شد،به کارتوضیحی وآگاهگرانه بپردازند.و دیگری درنظرگرفتن این واقعیت که جلب همبستگی دانش آموزان مستلزم آن است که به آنان نه همچون سیاهی لشکروابزار مطیعی که گویا دراختیارآنهاست وبهنگام نیاز می تواندمورد استفاده قرارگیرد، نگریسته شود. برعکس باید به آنان به عنوان نوجوانان وجوانانی که دارای شعوروآگاهی و شخصیت و دارای نیازها و مطالبات معین وازجمله ظرفیت متشکل شدن درنهادهای مستقل و قادربه مبارزه برای مطالبات خودهستند،نگاه شود.و تشریح این حقیقت برای آن ها که چرا آن ها بهمراه معلمان در بهبود کیفیت آموزش ذینفع هستندوچرا معلمان وآنان متحدطبیعی یکدیگر بشمارمی روند ودارای مبارزه و منافع مشترک هستند.
د- وبالأخره باید به تقویت همبستگی متقابل جنبش معلمان باجنش کارگران ودانشجویان و زنان همت گماشت. بدون یک مبارزه همبسته بین اقشاری که رژیم تفوق و برتری خود رامدیون پراکندگی آن ها و سرکوب تک تک آن هاست، هیچ کدام ازجنبش های به تنهائی نخواهند توانست به مطالبات خود دست یابند.ولو آن که این مطالبات ازجنس صنفی و غیرسیاسی باشد.ولو آنکه حتا درمواردی رژیم عقب نشینی های مقطعی به عمل آورد.
متأسفانه درکازاراخیرمعلمان،دامنه این همبستگی ازهردوسوچندان رضایت بخش نبود.بعنوان مثال می توان پرسید چرا کارگران شرکت واحد و سایرفعالین وبخش ها وتشکل های کارگری یا زنان و یا روشنفکران-بجزدانشجویان درسطحی محدود- آنچنان که لازم بوده وهست، چه بصورت صدور اطلاعیه و چه بصورت سایراقدامات حمایتی،حمایت مشهودی ازمعلمان به عمل نیاوردند؟درحالی که می دانیم تأثیراین گونه همبستگی ها درچنین لحظات حساس و خطیری درتقویت روحیه معلمان تاچه اندازه مهم است. همانطورکه خود معلمان نیز کمتربه اهمیت کسب این گونه هم بستگی پرداختند.
هم اکنون معلمان فراخوانی برای تجمع دربرابر مجلس برای آزادی معلمان زندانی وبویژه مسئولین و سازماندن دهندگانی که هدف اصلی رژیم ازسرکوب را تشکیل می دهد،داده اند.همه زحمتکشان و آزادیخواهان باید این مبارزه را بخشی ازمبارزه خود بشمارآورند و به حمایت وپشتیبانی فعال ازآن برخیزند.معلمان بویژه درایام فترت مطبوعات وتعطیلات نوروزی سخت به حمایت و پشتیبانی همه جانبه وازجمله پوشش خبری وسیع نیازدارند. آن ها را تنها نگذاریم.

http://www.taghi-roozbeh.blogspot.com