• دین آوران
آورده اند که «آدم»، همراه با «حوّا»،
از آسمان به زمین آمد:
تا در جهانِ خویش خوش بخرامد؛
وَ هرچه های در نگاهرَس اش را،
با رای بی چرای اش،
برای ثبت شدن در فهرستِ آنچه هست بنامد. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۷ اسفند ۱٣۹۶ -  ۲۶ فوريه ۲۰۱٨

 
برای بانو مسیح علی نژاد، که یکی از صداهای رسای زنان و دخترانِ دادجو و آزادیخواهِ ایرانِ آخوندزده است و دلیر بودن و پیگیر بودن و سُستی ناپذیر بودن اش، در همتلاشی با آنان برای رسیدن به حقوقِ انسانی ی خویش، او را همطراز پیشتازانی همچون بانو مهرانگیزِ کار و بانو نسرینِ ستوده و بانو نرگسِ محمدی کرده است:
در شایستگی برای دریافتِ جایزه ی صلحِ نوبل.

دین آوران
آورده اند که «آدم»، همراه با «حوّا»،
از آسمان به زمین آمد:
تا در جهانِ خویش خوش بخرامد؛
وَ هرچه های در نگاهرَس اش را،
با رای بی چرای اش،
برای ثبت شدن در فهرستِ آنچه هست بنامد.


امّا طبیعی بود
کاینجا و آنجا،
               این نام یا آن نام
نامیده را دُرُست ننامد؛
وین هم طبیعی بود
که هر خطا و خبطی از این گونه،
با پیشرفتِ دانشِ انسانی،
و در روندِ بی گُسلِ کاربُرد،
                              دیر یا زود،
با سنجشِ دُرُستی ی هر نام،
                               به نامی دُرُست بینجامد.


آری،
چنین شده ست که می بینیم،
فرای دغدغه و سنجه های جنسیّت،
«مسیح» نامِ نوشده ی «مریم» است.
و «مریم» است
که گوهرِ خدایی
                  در ذاتِ بازیافته ی آدم است.


دیر است،
          ای جهالتِ پنهان در سماجتِ دینکارانه؛
برای انکار، دیگر دیر است:
خدا زن است،
               خستو باید شد:
خدا زن است.
خدا نبوده، خدا نیست:
وَ یا زن است.


چه رازِ بی روپوشی!
                        چه رازِ خود هم از آغاز برملاشده ای!
مِهین خطای زبانی در کارِ باستانی ی نامیدن!
پیامدش:
خدای بنده شده! بنده ی خداشده ای!


ولی، خوشا!
ببین:
این
حقیقت است که دارد از روپوشِ دینی ی خود برمی آید!
ببین که حضرتِ ققنوس
چه گونه آتشگاه اش را،
                         با سوختبارِ این همه تاریخ،
                                                       برافروخته ست؛
چندان که خویش را، در شراره ی آن، پای تا سر سوخته ست:
تا از خودش دوباره بزاید!


باری،
تا اوفتد شراره به خاکسترِ دل اش،
دینکاره را بگوی،
                     چو نازان به مردی اش،
مستِ غرورِ واهی،
بر قُلّه ی خیالِ خودآگاهی،
با آب و تاب نعره برآرد که:
                              ـ «من من ام»،
معنای اینزمانی
وز پیش
مفهومِ باستانی ی این ادّعای او
جز این نبود و نیست،
                        همانا،
                            که:ـ «من زن ام!»

چهاردهم بهمن ۹۶،
بیدرکُجای لندن

• «مسیح» ،نامِ کوچکِ خانمِ علی نژاد، دگرگون شده ی «مصی» باید باشد، که خود، کوچک شده ی «معصومه» است.