سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

پس درآمدها


بهمن پارسا


• آنکه با تَبَر می آید
درختی نخواهد کاشت، هُشدار.
به تیری تدبیرش کن ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۷ آذر ۱٣۹۶ -  ۲٨ نوامبر ۲۰۱۷


 
 
یکم:

در خویش می پیچم،
در این کهکشان عظیم
                            که نقطه یی است آویزان
بر خطی کژ وار
در انتهای جمله یی استفهامی!
در خویش می پیچم
                        این کُهن باروی بی گُذَر
ایستاده بر قُلَل ِ سترگ خیال.
نه آیا چنین گفت ،آبروی شوکران؟!
در پیچا پیچ ِ هر جُنبِش
از اِبهامی می رَوَم
به ابهامی دیگر
گویی باد بَرَکی کاغذین،
بر تارَک طوفان.
می پیچم هنوز،
در خویش می پیچم.


دوم:

آنکه با تَبَر می آید
درختی نخواهد کاشت، هُشدار.
به تیری تدبیرش کن
پیشتر زآنکه درختی اَفتَد
که جز این نمی باید کرد.
آی ای جَنگَلبان
مرثیه بر سقوط ِ درختان
سَبَب ِ آبادی جنگل نخواهد بود.


۲۴ نوامبر ۱۹٨۹ بروکسل


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست