سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

چکامه ی «زنِ خوب»!


اسماعیل خویی


• زنی که ظلم پذیرد کنیز می ماند:
و،تا که هست،همان در حضیض می ماند.

کجا عزیز بدارد جهانِ دین زن را؟
در آن،همان به زبان زن عزیز می ماند. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۱ مهر ۱٣۹۶ -  ۱٣ اکتبر ۲۰۱۷


 زنی که ظلم پذیرد کنیز می ماند:
و،تا که هست،همان در حضیض می ماند.
کجا عزیز بدارد جهانِ دین زن را؟
در آن،همان به زبان زن عزیز می ماند.
اگر چه«کِشتی ی صحرا»ش نیز وصف کنند،
شتر،چو خار خورد،خوار نیز می ماند.
مقامِ زن،به مَثَل ، بهرِ شرع،کانِ زری ست
که ، در دکانِ عمل،با پشیز می ماند.
به چشمِ شیخ،«زنِ خوب»کلفتی ست کز او
لباس و خانه ی شوهر تمیز می ماند.
و،در حجاب،که «حصنِ حصینِ عصمتِ»اوست،
مصون ز شهوتِ مردانِ حیز می ماند.
و بچّگّان به وفور آرَد و مراقب شان
به تندرستی و در خفت و خیز می ماند.
و،تا نباشدشان روز وشب کم و کسری،
مواظبِ همه گون خُرد و ریز می ماند.
و ترسِ بی کس ماندن،به سوی سینه ی او،
چو خنجری ست که پیوسته تیز می ماند.
به هر بهانه ی کوچک،ز رنجِ خامُشِ خویش،
طبیعی است که زن اشگ ریز می ماند.
ذلیلِ ناحقِ بی حقّی است تا در شرع،
اگر به برده نه،زن با چه چیز می ماند؟
و شرع ذایقه ی مرد را خوش آید:از آنک
چنین زنی به خوراکی لذید می ماند.
و این نگاره ی یک جامعه ست،تا روزی
که،زیرِ سلطه ی دین،زن ستیز می ماند.
و زن ستیز نه تنها،که،با رواجِ ستم،
برای مرد هم ادبارخیز می ماند.
و،تا درونِ رگ اش سمِ شرع می گذرد،
نظامِ جامعه،بی شک،مریض می ماند.
ولی،چو جامعه شدحق گرای،مرد و زن اش
ز هر چه دین زده ،رو در گریز می ماند.

دوم فروردین ۱۳۹۶،
بیدرکجای لندن


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۱)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست