• نام خود را
با چاقوی جهل تراشیده اند
و گمان برده اند
            که دوستش می داشتند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۶ آذر ۱٣۹۵ -  ۱۶ دسامبر ۲۰۱۶

  بر دامن سبزش
جای سم ستوران است
بر سینه ی سپیدش
خراش پنجه های شقاوت
بر هفت سین اش
سرما و
            سکه ای
یک رویش درد
            و روی دیگرش صبر
و نامش
کمتر بر سطور مردانه ی تاریخ
                                    سایه افکنده ست
و زهدانش
            پرورنده ی عشق
عشقی که او را
            به خاطرش سنگسار می کنند.
او مادر کسی ست
یا همسر کسی
یا معشوقه ی کسی
بازیچه ی تخیلات شاعری شاید
که روزی خود را
نرخدای زمین پنداشته!
از شکوه شیرین
جامه ای رنگ پریده برایش مانده است
که دامنش را
            موریانه ها خورده اند
با صندوقچه ای
            از افسانه و تاریخ
که آن هم
در هجوم موش های تعصب
                        جویده شده است
و هماره در واپسین دم
مردانش
            او را به مصلحتی فروخته اند
دهانش را
            به مصلحتی
                        دوخته اند
شگفتا
که هنوز ایستاده مغرور
با پیکری
            که بر تنه اش
عاشقان
نام خود را
با چاقوی جهل تراشیده اند
و گمان برده اند
            که دوستش می داشتند
شگفتا
که هنوز ایستاده است
با دو انار خونین
به جای دو پستان
و ترنجی از رنج
            به جای زهدان
بر دامن سبزش
جای سم ستوران است
او خدایبانوی جاودانه ی ایران است.

شیرین رضویان