• چه کسی از ما ندیده زنانی این چنین در هم تکیده را
که آویزان با دستهای پینه بسته مدتها!
بسان گوهری بر سر شاخساران؛ چُنان
قطره بارانی که در آن می درخشد آسمان، ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ٣ تير ۱٣۹۴ -  ۲۴ ژوئن ۲۰۱۵

 از مجموعه نغمه های غروب(۱٨٣۵)
ویکتور هوگو (۱٨٨۵ـ۱٨۰۲)

ناسزا هرگز نگوئید به زنی که به زیر افتاده، آه!
چه کسی می داند که تحت چه فشاری طفلک به زانو در امده!
آن دم که تلخی کوران حوادث به لرزه در اورده فضیلتش را!
چه کسی مید اند که گرسنگی اش چند روز تاب اورده!

چه کسی از ما ندیده زنانی این چنین در هم تکیده را
که آویزان با دستهای پینه بسته مدتها!
بسان گوهری بر سر شاخساران چُنان
قطره بارانی که در ان می درخشد اسمان،

که می لرزد با هر ضربه ای به تنه درخت و طاقت می اورد،
مرواریدی است قبل از رها شدن، و پس از سقوط لجن
مسئولیت ان با ماست؛ با تو ای توانمند! با سکه های تو
لیک، اب پاک دارد هنوز در خود لجن

و بهر انکه سر بر ارد گوهرآب ز خاک
تا شکوه و عظمت خویش دگر باره یابد باز
یکی نور خورشید بایدش، یا نور عشق و بس!
و این چنین است که از نو می شود همه چیز، از روز آغاز

Oh ! n'insultez jamais une femme qui tombe !
Victor HUGO   (۱٨۰۲-۱٨٨۵)

Oh ! n'insultez jamais une femme qui tombe !
Qui sait sous quel fardeau la pauvre âme succombe !
Qui sait combien de jours sa faim a combattu !
Quand le vent du malheur ébranlait leur vertu,
Qui de nous n'a pas vu de ces femmes brisées
S'y cramponner longtemps de leurs mains épuisées !
Comme au bout d'une branche on voit étinceler
Une goutte de pluie où le ciel vient briller,
Qu'on secoue avec l'arbre et qui tremble et qui lutte,
Perle avant de tomber et fange après sa chute !

La faute en est à nous ; à toi, riche ! à ton or !
Cette fange d'ailleurs contient l'eau pure encor.
Pour que la goutte d'eau sorte de la poussière,
Et redevienne perle en sa splendeur première,
Il suffit, c'est ainsi que tout remonte au jour,
D'un rayon de soleil ou d'un rayon d'amour !