• کسب تجارب مبارزاتی و انتقال آن به نسل های بعدی، نوعی آسان کاری در ادامه مبارزات است. در این زمینه به بخشی از مبارزات و تشکل معلمان مبارز کردستان در سال ۵۹ که به رهبری "کومه له" و فداکاری معلمان مبارز و دانش آموزان انقلابی در متن جنبش انقلابی کردستان میسر شد و اکنون که در آستانه "روز معلم در ایران" هستیم، میتواند درسهای مفیدی برای مبارزات امروز را به همراه داشته باشد اشاراتی خواهیم داشت ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۹ ارديبهشت ۱٣۹۴ -  ۲۹ آوريل ۲۰۱۵

اعتراضات سراسری ٣ ماه گذشته از سال تحصیلی جاری، معلمان سکولار، مبارز و آزادیخواه در ایران تحت حاکمیت رژیم اسلامی، از گستردگی و پتانسل قابل ملاحظه ای نسبت به اعتراضات پراکنده در سالهای گذشته برخوردار بود. تأثیر این نوع از مبارزه مستقل سیاسی- مطالباتی معلمان بر خواست واقعی و حق طلبانه سایر اقشار ناراضی به وضع موجود از جمله کارگران، پرستاران، بازنشستگان و ... بی سابقه بود و فضای سیاسی ایران را به نحو چشم گیری تغییر داد.
مستقل بودن و عدم وابستگی اکثریت معلمان به جناح هائی از حکومت و تأثیر بلاواسطه این تجمع های اعتراضی، زمینه ای شد برای تجمع های اعتراضی در چندین شهر بزرگ به کشتن بی رحمانه سگ توسط مأمورین رژیم اسلامی، که برای اولین بار این نوع از اعتراضات را در ایران تحت حاکمیت رژیم اسلامی شاهد بودیم.
این تجمع ها نه تنها در اعتراض به کشتن غیر انسانی سگ به وسیله تزریق اسید، بلکه در واقع بخش مهمی از این تجمع ها، اعترضی بود به سیاست سرکوب، اختناق و اعدام مردم بی دفاع در ملاء عام در شهر های مختلف ایران و اسید پاشی توسط مأمورین امر به معروف و نهی از منکر به بهانه عدم رعایت موازین"حجاب اسلامی"به سرو صورت ۱۵ نفر زن در اصفهان در سال ۹٣ و ادمه آن در شهر کرمانشاه در فروردین ماه ۹۴ در چهار راه بسیج این شهر.
کسب تجارب مبارزاتی و انتقال آن به نسل های بعدی، نوعی آسان کاری در مبارزات مردم ناراضی به اعمال سیاست ارتجاعی و سرکوبگرانه رژیم اسلامی در حال و آینده خواهد بود. در این زمینه به بخشی از مبارزات و تشکل معلمان مبارز کردستان در سال ۵۹ که به رهبری "کومه له" و فداکاری معلمان مبارز و دانش آموزان انقلابی در متن جنبش انقلابی کردستان میسر شد و اکنون که در آستانه "روز معلم در ایران" هستیم، میتواند درسهای مفیدی برای مبارزات امروز را به همراه داشته باشد اشاراتی خواهیم داشت.
یکی از مهمترین وقایع پس از دومین حمله نیرو های رژیم سرکوبگر اسلامی، به کردستان در ۴ اردیبهشت سال ۵۹ و خروج نیروهای نظامی احزاب و سازمانهای فعال بمنظور حفظ جان مردم مبارز و انقلابی در بعضی از شهرهای کردستان، وضعف جمهوری اسلامی به گونه ای بود که شرایط برای ایجاد تشکل های دمکراتیک، جمعیت ها و نهاد های انقلابی را فراهم کرده بود.
همزمان معلمان چپ انقلابی و کمونیست در صفوف پیشمرگان کومه له، با شناخت از این روند سیاسی، در فضائی پر از رعب و وحشت بر جامعه کردستان و همزمان با بسته شدن اکثر مدارس به دستور رژیم اسلامی از یکسو، مقاومت و تعرض متقابل پیشمرگه های کومه له از سوی دیگر، آنان را به این نتیجه رساند که مکان امن و مناسبی را در فضائی دمکراتیک برای ادامه تحصیل و آموزش هزاران دانش آموز را که مدارسشان بسته شده بود فراهم کنند.
در چنین فضای سیاسی معلمان کمونیست و مبارز، در تأریخ ۹ مرداد سال ۵۹ طی اقدامی انقلابی، جهت هماهنگ کردن مبارزات معلمان کردستان در برابر سیستم ارتجاعی حاکم بر آموزش و پرورش رژیم و به منظور باز گشایی آن بخش از مدارس شهرها و روستاهائی که هنوز به اشغال نیروهای سرکوبگر رژیم سرمایه داری اسلامی در نیامده بود، با صدور بیانیه ای تحت عنوان، "جمعیت مستقل معلمان مبارز کردستان ایران"، اعلام موجودیت کردند، در بخشی از این بیانیه "جمعیت…." آمده است،
فرهنگیان مبارز کردستان!
"جمعیت مستقل معلمان مبارز کردستان ایران برای دفاع از حقوق فرهنگیان اعتقاد دارد تنها با مقاومت دسته جمعی و شکل یافته و حفظ وحدت انقلابی خود میتوان سیاست ضد فرهنگی، فشار و تضییق هیئت حاکمه را خنثی کرد. هیئت حاکمه میخواهد از طریق فشار وحدت مبارزاتی فرهنگیان را از بین برده، سازشکاران و تسلیم طلبان را به خود جلب نماید، و اشخاص بینابینی و متزلزل را به صف سازشکاران سوق دهد تا با ایجاد شکافی عمیق و از بین بردن پیوند و پیوستگی فرهنگیان مبارز این قشر را شناسائی و بشدت سرکوب نماید. در این اعلامیه همچنین فرهنگیان کردستان به تحریم پر کردن پرسشنامه های آموزش و پرورش و دانش آموزان به تحریم شرکت در امتحانات در شهرهای دیگر تشویق شده اند."
رژیم جمهوری اسلامی متقابلآ در اقدامی غیر انسانی و بمنظور خنثی کردن تأثیرات این اقدام انقلابی"جمعیت مستقل .."اغلب ادارات، مراکز آموزشی، خدماتی و درمانی مناطقی را که توسط خود مردم اداره میشد را منحل کرد. به همین منظوردرتأریخ ۲٨/٨/۵۹ استاندار آذربایجان غربی اعلام کرد که اگر کارمندان و معلمین غیر بومی شهرستانهای بوکان و مهاباد برای"پاکسازی"، خود را به مراکز استان معرفی ننمایند به عنوان"ضدانقلاب"شناخته میشوند.
چند روز بعد در تأریخ ۱۴/۹/۵۹ از طریق رادیو ارومیه اعلام شد که، "مدارس بوکان از این تأریخ تعطیل می باشد و اگر چنانچه تا حال بازبوده اند کارشان غیر قانونی بوده است."
بمنظور جلوگیری از تأثیرات منفی این سیاست و هیاهوی رژیم اسلامی و بمنظور ادامه تحصیل دانش آموزانی که مدارسشان به دستور این مأمور رژیم منحل شده بود،"جمعیت مستقل …"در اقدامی انقلابی رأسآ اداره‍ی مدارس بوکان را در تأریخ ۱۹/۹/۵۹ بر عهده گرفت. "جمعیت مستقل معلمان ... "در بخشی از پیامی که در سال تحصیل ۱٣۶۰ خطاب به دانش آموزان صادر نمود نوشت،"مبارزات شما نیز باید شکل ویژه ای داشته باشد، ضروری است که از تجارب مبارزاتی گذشته‍ی خود نهایت استفاده را ببرید، راهپیمائی عظیم دانش آموزان سقز به مناسبت بازگشائی مدارس در سال گذشته که طی آن ۱۰۴ دانش آموز دستگیر و زندانی گردیدند، همچنین حرکت سازمان یافته‍ی دانش آموزان سنندج بمناسبت ۲ ی ریبه ندان و ۱۲ اردیبهشت(روز معلم در ایران) را بخاطر بیاورید، و با طرح شعار: شوراهای دمکراتیک(شورای دانش آموزان مدرسه، شورای هماهنگی دانش آموزرن مدارس، شورای مشترک معلمان و دانش آموزان) مبارزات خود را هماهنگ و سازمان دهید.
فرزاد کمانگر، معلم آگاه و انقلابی دبستانهای کردستان این هماهنگی و همبستگی طبقاتی را طی نامه ای قبل اعدامش توسط رژیم جنایتکار اسلامی از سیاه چالهای رژیم را چنین بیان می کند، "بگذارید قلبم در سینه کسی بتپد، مهم نیست با چه زبانی صحبت کند یا رنگ پوستش چه باشد فقط کودک کارگری باشد تا زبری دستان پینه بسته پدرش، شراره طغیان دوباره در برابر نابرابری ها را در قلبم زنده نگه دارد."
کارگران، مردم مبارز و آزادیخواه، دانشجویان و دانش آموزان مبارز به هر نحو ممکن همگی ما این طغیان دوباره را در قلبمان زنده نگه داریم.