|
•
ای سپهری وشانِ امروزین!
ای شمایان که شهرِ کوبانی
و هرآنجا که غرق در تباهی وخون است،
انگار،
از جهانی
که جهانِ شماست بیرون است!
...
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
آدينه
۹ آبان ۱٣۹٣ -
٣۱ اکتبر ۲۰۱۴
به مصطفی جانِ مجیدی،
شاعرِ خوب وخوشآینده
ای سپهری وشانِ امروزین!
ای شمایان که شهرِ کوبانی
و هرآنجا که غرق در تباهی وخون است،
انگار،
از جهانی
که جهانِ شماست بیرون است!
خوش به حالِ دلِ جوانِ شما!
من،
با دلِ پیرِ خود،
به جانِ شما،
به شما رشگ می برم:زیرا
که نه"داعش" ،
درانفجارِ کینه ی نابینای خویش،
می تواند
سیلِ سر بالایی
از هراس وجنون و خون وسیاهی
بفرستد
از زمین سوی آسمانِ شما؛
و نه "بوکوحرام"
رامش آشوب می تواند شد
در بهشتی خوش آب ورنگ،
از دلآسودگی و آرامش،
چون جهانِ شما
و که دَدخویی وقساوتِ چنگیز نیز نمی انداخت
کک به تُنبانِ عارفانِ شما:
همچنان
که زِ کُشتارِ۶۷ در ایرانِ رنج دیده ی ما هم
به درد نیامد
دلِ البتّه مهربانِ شما.
و چه دوریم از هم،
آه!
و چه نزدکِ هم!
نگاه کنید:
من هم اینجا نشسته ام،
از پسِ روزنی در این دوزخ
نگرانِ شما،
وزهمین دور،
در همین نزدیکی،
با هراس و شگفتی، از خود می پرسم
که:دو تاریخ جاری است
آیا
در زمانِ من وزمانِ شما؟!
و که، در واژگان،
آیا
"بد" و"نیک"،
"زشت "و"زیبا" ،"دروغ" و "راست"
"نادرست" و "درست"
و بسی واژه های دیگر نیز،
هر یکی شان ، دوکاربُرد
یا دو معنای ضدّ هم دارند،
در زبانِ من و زبانِ شما؟!
و که من نیز
همجهان و
همزمان و
همزبانِ شما
نیستم
آیا
به گمانِ شما؟!
ما چه دوریم از هم،
آه،
گرچه نزدیکِ هم،
دریغا درد!
من که در مانده ام،
شما بگوییدم
که چه باید گفت؟
و چه باید کرد؟
هفدهم مهرماه۱٣۹٣،
بیدرکجای لندن
|
Twitter
دنباله
Google
Yahoo
بالاترین
