• ۱/۳ خاک اوکرائین ازنوع خاک سیاه است که شامل ¼ ذخایر خاک سیاه جهان می باشد. خاکی که موضوع اصلی کشمکش بر سر اوکرائین است. با وجود همه این منابع، مردم اوکرائین همچون کشورما ایران بسیار فقیر هستند. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱٨ بهمن ۱٣۹۲ -  ۷ فوريه ۲۰۱۴

اوکرائین کشوری با بیش ازششصد هزار کیلومتر مربع، با ۵۰ میلیون جمعیت، برخوردارازمنابع زغال سنگ، آهن، منگنز، نیکل و اورانیوم می باشد. منطقه شرقی کشور دارای کارخانجات ماشین سازی، ذوب آهن و پالایشگاهای نفت، کارخانجات پتروشیمی، کارخانجات مصالح ساختمانی و صنایع پیشرفته کشاورزی است. ۱/٣ خاک اوکرائین ازنوع خاک سیاه است که شامل ¼ ذخایر خاک سیاه جهان می باشد. خاکی که موضوع اصلی کشمکش بر سر اوکرائین است. با وجود همه این منابع، مردم اوکرائین همچون کشورما ایران بسیار فقیر هستند. درآمد سرانه اکرائین چهار برابر کمتر از روسیه است. اوکرائین در رده بندیهای اقتصادی در فهرست میانی، بین کشورهای افریقای مرکزی قرار دارد. باید گفت که وضعیت اقتصادی این کشور اسفبار است. ازاین روی، طرفداران الحاق اوکرائین به اتحادیه اروپا به مردم تلقین می کنند که در صورت پیوست اوکرائین به اتحادیه اروپا، آنها نیز همچون آلمانیها زندگی خواهند کرد. بر پایه تجارب دیگر کشورها تنها امتیاز اوکرائین در صورت پیوستن به اتحادیه اروپا، حل موضوع رفت و آمد بدون ویزا به کشورهای این اتحادیه خواهد بود و مطابق نظر کارشناسان، اوکرائین فقیر تر از حال خواهد گشت. برپایه نظر اقتصاد دانان، اقتصاد اوکرائین در صورت پیوستن به اتحادیه در طی چند سال آینده متحمل ۵ میلیارد دلارخسارت خواهد شد. از سویی دیگر، درجمع کشورهای اتحادیه اروپا گذشته از یونان، ایتالیا، اسپانیا، پرتغال اعضای پیشترفته تر نیز در شرایط دشواری قرار دارند. ازجمله بلژیک. برپایه آمار، بلژیک یکی از پیشرفته ترین کشورهای اروپا است که از هر چهار کودک در خانواده یک کودک عملا زیر خط فقر قرار دارد.
بدین ترتیب، تلاش دراین راستا خارج از سرنوشت کشورهایی مثل رومانی، بلغارستان... نخواهد بود. کارنامه رومانی پس از هفت سال عضویت در اتحادیه اروپا: مهاجرتهای بی شمار در پی کار به کشورهای این اتحادیه، گسترده تر شدن فقر، توقف کار برخی معادن کشور، اعلان ورشکستگی برخی شهرها می باشد. همزمان، یورش شهروندان این کشور به کشورهای اروپایی جهت یافتن کارباعث نوعی بدبینی و تنفردر شهروندان بومی نسبت به آنها گشته است. بلغارستان اگر تا قبل از عضویت در اتحادیه اروپا، صادر کننده برق به ترکیه، صادر کننده فراورده های کشاورزی وصنعتی به بسیاری از کشورها بود، اینک به مصرف کننده باقیمانده های این اتحادیه تبدیل گشته است. ازبابت نبود کار و فقرشدید در این کشور، چندین نفرتا به امروز در خیابانهای شهرهای مختلف در مقابل ادارات دولتی دست به خودسوزی زده اند. بدین سان،آرزوی بزرگ عضویت در اتحادیه اروپا جهت بهتر زیستن برای این مردمان، سرابی بیش نبود.
در چنین اوضاع و احوالی اعتراضات صلح آمیز جمعی از مردم همراه با ترانه خوانی و پایکوبی بر سنگ فرش میدان استقلال در راستای عقد معاهده الحاقی با اتحادیه اروپا آغاز شده، که بعد از چندی با خون رنگین شد. آنچه که در اوکرائین می گذرد، موضوعی خودجوش و فریب الوقوع نیست. طرحی است با برنامه مشخص، که در کشورهایی مثل الجزیر، لیبی، مصر... آزمایش شده، برآیند آن مورد مطالعه عمیق قرار گرفته، و با بُردی تضمین شده، می باشد.
اینک در اوکرائین نیروهای آموزش دیده (به اصطلاح معترض) با نظمی خاص با پلیس ویژه به جنگ می پردازند. همه آنچه که در این کشور می گذرد، طبق برنامه واز پیش تعیین شده می باشد. تصرف ساختمان مراکز دولتی، وزارت دادگستری، ساختمانهای شهرداری در شهرهایی از قبیل ادسا، زاپاروژ...که به زخمی شدن ۱٨ پلیس انجامید، بی تردید خودجوش نمی باشد.
موضوعی که در این میان از چشم همه پنهان مانده و ریشه درچند سال گذشته دارد، این به اصطلاح "معترضین" است، که تحت هیچ شرایطی از مردم عادی نمی باشند. این افراد مسلح به چوب و چماق دارای یک انضباط نظامی هستند، که مدتها پیش آموزشهای لازم را دیده اند. اینک چندین سال است که بنیادهای خارجی دراین کشور هزاران جوان را گاه از سیزده سالگی تحت عنوان سازمانهای توریستی، تاریخی، حتی باستانشناسی آموزش داده اند. یکی از این سازمانها، سازمان میهن پرستان اوکرائین می باشد، که به عنوان پیشاهنگان جنبش سوسیال –نازیست دراین زدو خوردها نقش اصلی را برعهده دارد. اعضای این سازمان در اردوگاههای ویژه آموزشهای نظامی:جنگ شهری، شیوه تصرف ادارات دولتی، زدوخورد با پلیس ویژه را بطور کامل فرا گرفته اند.
دربرخی ازاردوگاهها کودکان نیز تحت تبلیغات شدید ایدئولوژی فاشیستی قرار می گیرند. به این کودکان آموزش میدهند که استیپان بندار ( که در تاریخ اوکرائین مرتکب جنایت بی رحمانه ای شده است) چه خدماتی برای این کشور نموده و چگونه باید یاد اورا پاس داشت. تبلیغات فاشیستی این اردوگاهها حقیقت خود را درتظاهراتی که در شهر های اوکرائین انجام میشود، با شعارهای فاشیستی به زبان آلمانی به نمایش می گذارند.
از این روی، آنچه که در میدان استقلال شهر کیف می گذرد، تلاش جهت الحاق به اتحادیه اروپا نیست و حتی پرچم اتحادیه اروپا که در آغاز تظاهرات در همه جا دیده می شد، اینک هر چه کمتر مورد دید قرارگرفته است. چراکه درتظاهرات هفته های اخیرپرچم ناسیونالیستها با رنگهای سیاه، سفید و زرد بیش از همه دیده می شود، از این روی، جا برای دیگران نمی ماند.
جالبتر از هرچیز، موضوع سکوت دولتمردان اوکرائین بر وجود آموزشگاههای تبلیغاتی، نظامی در چندین سال اخیر بوده است و ثبت احزاب با گرایشاتی ناسیونال-فاشیستی در این کشورکه گویی دارای هدفمندی مشخصی می باشد. از جمله، در مورد ثبت احزاب، حزب آزادی، که هم اکنون اعضای آن در میدان استقلال و دیگر شهر های کشور "هنر آفرینی" می کنند. از فعالیتهای گسترده این گونه احزاب،راه پیمایی مشعل بدستان حزب آزادی در ژانویه سال جاری در پاس داشت ۱۰۵ مین زاد روز استیپان بندار که به عقیده آنها قهرمان ملی اوکرائین میباشد، بود. استیپان بندر یکی از موسسین سازمان ناسیونالیستی و مبتکر ارتش شورشیان اوکرائین در سال ۱۹۴۲ که حدود بیست سال پیش در این کشور به عنوان آدمکش و یاغی شهرت داشت، می باشد. او را هم اینک به عنوان قهرمان ملی و ارتش یاغی وی را "مبارزان آزادیبخش" از یوغ ارتش سرخ می دانند. طبق اسناد برجای مانده، این ارتش یاغی در سالهای ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۴ گذشته از یورش به ارتش سرخ و تخریب، ویرانی برخی از شهرهای بلاروس، همزمان بیش از ٣۰۰ تا ۴۰۰ هزار شهروندان غیر نظامی از زن و کودک لهستانی را نیز به هلاکت رسانده اند.
تبلیغات ناسیونالیستی و دفاع از فاشیسم در بیشتر شهرهای اوکرائین امریست معمولی و روزمره. در راستای تبلیغات ناسیونالیستی انتشار کتاب گروشفسکی که درآغاز سده بیستم نوشته شده است ودر همان زمان مورد انتقاد شدید تاریخ دان روسیه قرار گرفت اینک در اوکرائین در چندین هزار نسخه رسیده است، در کتاب فوق، طبق نظر نویسنده: "کیف – روس قومیست برجسته و سایر روسها ملتی غیر متمدن، وحشی بوده، که به همت مردم کیف – روس متمدن گشته اند".
برپایه روند رویداهای فوق، تحلیلگران بر این نظرند، که همه آنچه در اکرائین می گذرد، تکرار "بهارعربی" می باشد، حتی برخی پلاکاردهای "بهار عربی" در شهرهای اوکرائین در شکل گسترده ای به زبان اوکرائین منتشر گردیده است. از این روی، می توان گفت که این انقلاب رنگی در اوکرائین دارای همان تراوت بهاریست، که جهان عرب را در راستای اجرای نقشه های "طرح خاورمیانه بزرگ" این چنین نابسامان نموده است.
اصولا انقلابات رنگی در کشورهای گوناگون، بر یک پایه مشترک آغاز می شود، در آغاز از فساد درون دولت اخبار گسترده ای منتشر گشته، آنگاه از طریق شبکه های اجتماعی به بسیج و تهییج مردم فقیر می پردازند، که بعد از این آشفتگان در مراکز اصلی شهرهای بزرگ در تظاهراتی مسالمت آمیز گردهم می آیند. زیر پوشش این تظاهرات مسالمت آمیز نیروهای آموزش دیده وارد عمل می گردند و به تصرف ادارجات دولتی می پردازند.
بدین سان، میتوان گفت تکنولوژی تصرف حکومت در انقلابات رنگی همگی به یک شکل می باشد. در وهله نخست فضای اطلاعاتی کشور مورد تصرف قرار می گیرد، در وهله دوم، دولتی طبق یک تکنولوژی ویژه تشکیل می گردد، در مرحله سوم افراد با نفوذی از خودیها کار را به پایان می رساند.
در راستای دگردیسگی دولت اوکرائین در جهت اجرای سیاست های آمریکا و اتحادیه اروپا کار را "میهن پرستانی" به سرانجام خواهند رساند که در یک پایگاه نظامی ناتو در استونی در سال ۲۰۰۶ آموزش های لازمه را دیده اند.
برای این آموزش دیدگان ادامه روند موجود تهدیدی برتمامیت اوکرائین نمی باشد، مهم انجام وظایف محول شده است. اما، چنانچه این امر ادامه یابد؛ اوکرائین به چند بخش تقسیم خواهد شد. قسمت شرقی کشور، بخش پیشرفته صنعتی بیشتر به سمت روسیه گرایش دارند ، درحالی که بخش غربی بهشت برین خود را در ترکیب اتحادیه اروپا می بیند. ازاین روی، دستهایی در جهت تقسیم کشور فعال گشته و هرچه بیشتر روغن بر آتش می ریزند. ساموئل هاتینگتون جامعه شناس آمریکایی فروپاشی اکرائین را سالها پیش پیش‌بینی کرده است، هاتینگتون در کتاب «برخورد تمدنها» در سال ۱۹۹۶ از تقسیمات بزرگ میان مسیحیان، پرواسلاوها و جهان اسلام خبر داد. او می گوید: "تقسیم مرز انشعاب تمدنها از سوی اوکرائین، اینک چندین سده است که در حال اجراء ست". در این مسیر طرح تقسیم اوکرائین به چهار قسمت خواهد بود: قسمت شرق، قسمت غرب، قسمت مرکزی و کریمه. آیا در چنین شرایطی مردم اوکرائین نباید بیش از هر دوران دیگر در مورد تبعات آنچه که امروز می گذرد حساسیت بیشتری نشان دهند؟.
رهبران این "میدان" ویتالی کلیچکو
ویتالی کلیچکو یکی از اصلی‌ترین مخالفان دولت فعلی اکرائین، حامی و مجری سیاستهای اتحاد اروپا است که سابقا هیچ گونه فعالیت سیاسی نداشته، تنها به جهت قهرمانی مشت زنی چهره ای مشهور در اوکرائین است. این مشت زن سابق و سیاستمدار امروزی در ظاهر دوست شهروندان اوکرائین است. ایشان ساکن آلمان بوده، دارای یک کاخ گران قیمت در بهترین منطقه، Ohtmarschen هامبورگ می باشد و همچنین دارای کارت اقامت آمریکاست. بیست سال گذشته ایشان به اوکرائین همچون میهمان رفت و آمد داشته است. اما، پُست ریاست جمهوری در زمانی که کار و شغل مشخص دیگری درمیان نباشد، آنهم با حمایت همه جانبه خانم مرکل، لقمه‌ایست بسیار شیرین که ارزش تحمل برخی ناملایمات موجود را دارد. منجمله، حاشاکردن شرکت در آگهی بازرگانی فروش نوعی آبجوی اوکرائینی. از طرفی، رئیس جمهور آینده، (در صورت برد سیاستهای اتخاذی خانم مرکل در این میدان) آیا میتواند بعد ازاین شاخ و شونه کشیدنهای امروز در میدان، پرونده دیروز خود را همچنان در گاوصندوق اسرار حفظ نماید؟.
آرسنی یاستینوک، ایشان دارای تحصیلات در رشته حقوق میباشد. در سال ۲۰۰۱ به مقام وزیر اقتصاد در کریمه رسید. در سال ۲۰۰٣ به معاونت بانک ملی اکرائین رسید. در سال ۲۰۰۴ رساله خود در مورد "سازماندهی سیستم نظارت و تنظیمات بانکی در اکرائین رانوشت" ودکتر علوم اقتصاد گردید. در سال ۲۰۰۵ وزیر اقتصاد اکرائین شد. در همین پست بود که پیشنهاد عضویت اکرائین در سازمان تجارت جهانی را مطرح کرد. در سال ۲۰۰۷ وزیر امور خارجه اکرائین شد. در ۱۶ دسامبر ۲۰۰٨ سازمان سیاسی "جبهه تغییرات" را تشکیل داد. در شرایط فعلی سیاست ایشان در راستای سیاستهای آمریکا در منطقه است. از این روی، سیاستمداران ذینفع امریکایی تلاش دارند، او را در مقام ریاست جمهوری آینده اکرائین ببینند.
نقش آمریکا و آلمان و روسیه در اکرائین
بازی دولتهای خارجی در اکرائین با کاهش نقش آمریکا و افزایش نقش آلمان و روسیه وارد فاز تازه تری گشته است. از این روی، روسیه در یک حرکت عجولانه وامی به میزان ۱۴ میلیارد دلار به این کشور در روزهای پایانی سال ۲۰۱٣ داد که تا بدین صورت بخشی از معضلات اقتصادی موجود را کتنرل نماید، از طرفی نیز بهای فروش نفت و گاز را به پائین ترین سطح ممکن رساند. البته، پرواضع است که نقش روسیه در همین جا بپایان نمی رسد و درآینده اخبار بیشتری در این زدو بندها درج خواهد کرد. اما، آنچه که مهم است، نوعی پیکار نهان میان آمریکا و آلمان است که در اکرائین می گذرد، که هر روز جنبه های خشن تری بخود می گیرد.
آلمان و سیاستهای نوین
پس از فروپاشی شوروی، در تقسیم یوگسلایوی بار دیگر مردم این کشور شاهد قدم زدن مردان مسلح آلمانی در شهر های خود بودند، موضوعی که نمی بایست حداقل در آن نسلی که شاهد جنایات ارتش آلمان نازی بود، تکرار می گشت، ولی در تقسیم غنایم همه شرکت داشتند. این امر تقسیم غنایم، و سهم خواهی آلمان در دنیای معاصراینک در شکل دیگری توسط حاکمان آلمان ادامه دارد، شکایت آلمان از لهستان بابت برخی مناطق مورد اختلاف، درخواست برخی مناطق توریستی یونان توسط آلمان بابت بدهیهای اخیریونان به این کشور، و ادامه همین سیاست در مورد دیگر کشورها، دخالت نظامی در کشورهای به اصطلاح "چموش"، تامین مالی سازمانهای فاشیستی در کشورهای مشترالمنافع و دیگر کشورها ... همگی حکایت از نفوذ و رشد فاشیسم امپریالیستی زمان ما دارد، که به شکل متمدنتردر حال اجراست. اختلافات آمریکا با آلمان نیز از همین جا، تقسیم غنایم، سهم خواهی نشات می گیرد. اما در این جنگ چه کسی برنده اصلی است، برخی موارد را یاد آور میشوم:
۱. موضوع سلاح هسته ای ، آلمان اقتصاد اول اتحادیه اروپا دارای بمب اتمی نیست و بزودی نیز نخواهد بود، درحالی که بریتانیا، فرانسه، حتی اسرائیل مسلح به این سلاح میباشند.
۲. از سویی، کشور آلمان پر از پایگاههای نظامی (۲٨۷ پایگاه) آمریکاست. جهت مقایسه؛ در نروژ سه پایگاه، در هلند، سه پایگاه، در اسپانیا پنج پایگاه، در بریتانیا اصلی ترین متحد آمریکا، تنها ۵۷ پایگاه وجود دارد. البته ایتالیا ٨۹ پایگاه، ژاپن ۱۰٣ پایگاه را نیز میتوان به این فهرست اضافه نمود که از جنگ دوم جهانی مانده است. ٣. تعداد نفرات ارتش آلمان؛ بُندسفر، حدود ۲۰۰ هزار تن، دارای رتبه ۲٣ وم، میان مراکش و اریتره میباشد.
۴. آلمانیها دلیلی در راستای شرکت در عملیات نظامی خارج از مرزهای خود ندارند، بااین همه، در بیشتر عملیات نظامی آمریکا شرکت فعال دارند؟. از طرفی نیز، از نظر ژئوپلیتک آلمان نیازی به حمایت آمریکا نداشته، کشورهای قدرتمند نظامی، روسیه ، هند، چین تهدیدی برای آلمان نمی باشند.
۵. آمریکاییها همه آنچه که در سیاست آلمان میگذرد، با شدت تمام تحت کنترل دارند. تا جایی که صحبت تلفنی صدر اعظم آلمان نیز شنود میشود.
۶. وجود سند ویژه، "Chancellor-act" که هر یک از صدر اعظم های آلمان بلااجبار باید با آمریکا امضاء کنند. این اجبار پس از جنگ از سال ۱۹۴۲ الزامیست. اگر چه دولت آلمان وجود چنین چیزی را نفی میکنند ولی، همه صدر اعظم ها پس از انتخاب سفری به آمریکا داشته اند. بطور که خانم مرکل ۲۱ نوامبر ۲۰۰۵ صدر اعظم آلمان شد، بعد از یک ماه و نیم، ۱۲ ژانویه ۲۰۰۶ سفری به آمریکا داشت. این سفر به چه خاطر انجام شد؟ برای انتقاد از زندان گوآنتانما؟.
۷. فعالیت گسترده فعالان محیط زیست در آلمان. در حالی که همین فعالان در آمریکا نقش سگ نگهبان را ایفا میکنند، تا به امروز در مورد تاثیر گازهای گرم خانه ها در آمریکا سخنی برای گفتن نداشته اند. اما، در آلمان مانع پیشرفت کشور میباشند، دقیقتر گفته باشیم، نه "پیشرفت"، "تغییر ماهییت" در سیاستها. تحت فشار این فعالان نیروگاههای برق بسته میشود، صنعت محدود میگردد.
بدین ترتیب، آیا در این نبرد بین سیاستهای آمریکا و آلمان (اتحادیه اروپا) تضمینی در راستای پیروزی یکی از طرفین درگیر (پس از اوجگیری اختلافات) و شکست روسیه در اکرائین وجود دارد. الیگارشی روسیه مدتها پیش در این کشور سرمایه گذاری کرده است. ساده لوحی محض است که فکر کینم، به همین راحتی دست از اوکرائین خواهد کشید. البته، باید گفت که آمریکا و اروپا، در راستای پیشبرد سیاستهای ارباب تمام جهان، برای روسیه راه دیگر وجود ندارد، بعد از اکرائین نوبت به کشورهایی از قبیل بلاروس...و در نهایت ایالات روسیه خواهد بود. از نظر ژئوپلیتیک نیز کشور اکرائین همسایه روسیه و درآینده میتواند یکی از مهم ترین اعضای اتحاد گمرکی میان روسیه، بلاروس، قزاقستان باشد. روابط فرهنگی و پیوند عمیق این مردم را نیز باید در نظر داشت. همچنین اینک مدتهاست که کشورهای سابق اروپای شرقی در اتحادیه اروپا وبال گردن شده اند، تنفر بین این دوگروه هرچه بیشتر میگردد، که ممکن است تا چند سال آینده تبعات خطرناک خود را هرچه بیشتر آشکار کند. این موضوعات در اتنخاب مردم اکرائین نقش بزرگی خواهند داشت.
در پایان، یکی از کشته شدگان در این مناقشه شهروند بلاروس است، آیا این موضوع گواهی براینکه این روند در کشورهای دیگر این حوزه تکرار خواهد گشت نیست؟. آیا این بلاروس کشته شده و دیگرفعالان در این آزمایشگاه در حال درس آموزی برای تکرار این چنین انقلابی در آینده نیستند؟.