در ستایشِ نسیم جانِ خاکسار
در هفتادمین زادروزش
اسماعیل خویی
•
با آن دلِ پَرَندین،
وآن جانِ ململین،
جز همگنِ نسیم نباشی،
نسیم جان!
...
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
سه‌شنبه
۱۷ دی ۱٣۹۲ -
۷ ژانويه ۲۰۱۴
از دیر و دور می شناسم ات،
ای نازنین!
از خاک و آب و آتش نیز،
مانندِ هر زمینی ی دیگر
سرشتِ تو بُرده ست بهره ای ؛
امّا،
با آن دلِ پَرَندین،
وآن جانِ ململین،
جز همگنِ نسیم نباشی،
نسیم جان!
در مهربانی،
به ویژه به شب های بزم،
آرامش آفرین تری
از لبخندِ ماهتاب،
امّا،
به روزِ رزم،
ای پیشتازِ فوجِ دلیران!
هرگز،
هرگز،
پستازِ حزم و بیم نباشی،
نسیم جان!
ای شورشی به زشتی و بیداد!
با نامِ خویش،
از شاعران نسیمی ی زندیق را
می آوری به یاد.
می گویم این
برای آن که بیفزایم
کز بس که مهربانی،
در خشمِ خویش نیز،
چُنو،
- یا چون خودم، رفیقِ هماندیشه ات-
پرخاشجوی و سختگیر و غضب ورز،
با آن دلِ رحیم ، نباشی،
نسیم جان!
مانندِ بی شماری از یاران،
کز آزِ انقلابی ی خویش
با سر به دیگِ قدرتِ آدم پَزان فرو افتادند،
یا که می افتند،
از هولِ آن حلیم، نباشی،
نسیم جان!
ورهیچ کار،
هرگز،
زآنان که هیچ گاه فراتر نمی نهند
پای خود از گلیم نباشی،
نسیم جان!
در بی غشی،
زرّ عیار را،
در دهانه ی گاز،
از خود،
خاک بر سر می کنی:
زیرا
حتّا به نام نیز به جُز نفیِ سیم نباشی،
نسیم جان!
ای مردِ راه،
که هیچ گاه
در گردِ راه،
بیم ات از نرسیدن نیست!
ما می رسیم،
جانِ نسیم!
ما می رسیم.
آری:
دیگر
نسلِ من و تو پیر شده ست:
امّا دروغگوست هر که بگوید
کزما گذشته است،
که دور است راه و دیر شده ست.
نع!
زودی که در روانگی ی ماست
دیری نمی شناسد.
جانِ نسیم
که ذاتِ تو رفتن است!
دل بد مکن:
ما می رسیم.
خواهی دید:
و، در بهارِ دیگرمان،
چون نسیم،
خواهی رقصید.
و، ازبهارِ دیگرمان،
با نسیم،
گل خواهی چید.
نزدیک باد مقصد!
و دور باد
از جانِ داغ دیده ی ما تیغِ این دریغ
که چون می رسیم، نباشی،
نسیم جان!
آی،
درد آشنا برادرِ من!
با داغ ها که بر دل داری،
بیدارِ روزگاری :
بیدارِ روزگار بمانی،
نسیم جان!
الگوی پایداری
و بُردباری
در دیدگانِ نسلِ جوانی،
بادا که پایدار
و بُردبار بمانی،
نسیم جان!
ای بارور درختِ کهنسال
در باغِ بی خزانِ آزادیخواهی!
بادا که
سال های فزون از شمار
سرسبز و باردار بمانی،
نسیم جان!
ششم دیماه ۱٣۹۲،
بیدرکجای لندن
|
Twitter
دنباله
Google
Yahoo
بالاترین
