سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

نفت هدیه ی الهی یا نفرینِ اهریمنی


امیرحسین لادن


• هدف آمریکا از حمله به ایران کنترل نفت و خلیج فارس است و داستان تسلیحات هسته ئی ایران همانند داستان تسلیحاتی عراق بهانه ئی بیش نیست! دولت جورج بوش به راهنمائی نئوکان ها و با پشتیبانی حزب الهی های مذهبی در آمریکا (صیهونیستهای مسیحی و کلیمی) قصد دارد به ایران حمله کند. با این فرضیه که ایران را بمب باران میکنند، مردم توی خیابانها میریزند و آخوندها را سرنگون میکنند! ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۵ شهريور ۱٣٨۵ -  ۲۷ اوت ۲۰۰۶


رئیس سابق شورای امنیت آمریکا، ز. برزینسکی گفته است که آمریکا، تنها ابرقدرت جهان، برای بقای قدرت، شکوفائی اقتصاد و برتری قوای نظامی اش که ضامن ابرقدرتی اوست، میبایستی منابع نفتی جهان را در کنترل داشته باشد. بخصوص منابع نفتی کشورهای همجوار دریای خزر (ایران، قزاقستان، آذربایجان، قرقیزستان، تاجیکستان، ...) و خلیج فارس (عراق، کویت، امارات عربی، ...) را باید در کنترل مطلق داشته باشد. شیر نفت منطقه بایستی در دست آمریکا باشد و کنترل انرژی "بهر قیمتی" مورد اجرا قرار گیرد. ضامن اصلی ابر قدرتی کنترل انرژی است. (۱)     
 
ریچارد آرمیتج معاون وزارت امور خارجه که سالها در سازمان سیا خدمت کرده است، متخصص منطقه‍ی کشورهای همجوار دریای خزر میباشد. آرمیتج گزارش ویژه‍ی "کمیسیون منافع ملی آمریکا" را در سال ۲۰۰۰ تهیه و ارائه کرد. این گزارش که در باره‍ی نفت منطقه و حمل آن بوسیله‍ی لوله‍ی سراسری از طریق افغانستان میباشد، طالبان را سّدی در مقابل اجرای این برنامه اعلام کرده بود. آمریکا سعی کرد از طریق پاکستان، طالبان را بهمکاری با آمریکا وادار کند ولی اداره‍ی ضداطلاعات ارتش پاکستان که حامی طالبان بود، پشت پرده از این همکاری جلوگیری کرد. وزارت دفاع آمریکا که مسئول نفت و گاز میباشد مأمور تهیه‍ی برنامه‍ی براندازی رژیم طالبان شد زیرا نفت منطقه و حمل آن از طریق افغانستان برای آمریکا جنبه‍ی امنیتی و حتی حیاتی دارد.
 
ذخائر انرژی آمریکا مدتی است که روبکاهش گذاشته است و امریکا برای تولید سالیانه اش نیاز به چاه های جدید دارد. برای مثال، در سال ۱۹۹۹ تکزاس برای یکسان نگهداشتن تولید سالانه اش به ۶۴۰۰ چاه نفت جدید نیاز داشت, در حالیکه در مقایسه با یکسال پیش از آن (سال ۱۹۹٨) نیاز به ۴۰۰۰ چاه جدید داشت. در دهه‍ی ۱۹۷۰، مخازن جدید گاز با میلیاردها متر مکعب ذخیره در جنوب تگزاس و خلیج مکزیک کشف میشدند ولی امروزه این ذخائر تا ۹۵ درصد کاهش یافته اند. قاره‍ی آمریکا از نظر ذخیره‍ی گاز در مقایسه با آسیا و آفریقا ضعیف است. این در صورتی است که آمریکا با داشتن ۴ درصد از جمعیت جهان، ۲۵ درصد از انرژی آنرا سالانه مصرف میکند. (۲)  
 
دیک چی نی، معاون ریاست جمهوری آمریکا که با کارتل های نفتی رابطه‍ی بسیار نزدیک دارد و سالها مدیرعامل شرکت هالی بِرتون بود، در سخنرانی خود راجع به نفت در "انستیتو نفت لندن" در سال ۱۹۹۹، اعلام کرد که نیاز دنیا به نفت سالانه‍ی دو درصد رشد میکند، در صورتیکه تولیدش سه درصد کاهش مییابد!   او پیش بینی کرد که در سال ۲۰۱۰ دنیا روزانه،   به پنجاه میلیون بشکه بیشتر از امروز نیاز خواهد داشت. دو سال بعد، در سال ۲۰۰۱   موقعیت حتی بدتر از آن شد که پیش بینی کرده بودند.   آمریکا برای اولین بار بیش از پنجاه درصد از نیاز نفتش را وارد میکرد و از اروپا در وارد کردن نفت از خاورمیانه سبقت گرفته بود.   
مایکل میچر وزیر محیط زیست انگلیس اعلام کرد که تولید نفتِ دریای شمالِ کشورش طی هشت سال از روزی ۹/۲ میلیون بشکه به روزی ۶/۱ میلیون بشکه کاهش خواهد یافت و انگلیس در حال حاضر وارد کننده‍ی نفت بجای صادر کننده میباشد. نزدیکی دولت تونی بِلر به شرکت نفت انگلیس و شِل همانند نزدیکی دولت جورج بوش به کارتل های نفتی آمریکاست و تنها دلیل همدستی انگلیس با آمریکا برای اشغال عراق، نیاز مبرم این دو کشور به کنترل نفت بوده است. (٣)
 
برای درک بهتر اهمیت نفت و اینکه تا چه حدی این ابر قدرت ها حاضرند کشور ها و ملت ها را فدای خواسته و نیاز خودشان بکنند، بد نیست یادآوری شود که: در سال ۱۹۷٣ اوپک پس از سالها موفق شد که قیمت نفت را که سالها بشکه ئی یک دلار بود، افزایش بدهد. این حرکت با مخالفت و اعتراض شدید کشورهای غربی بخصوص آمریکا مواجه شد. این ها، نه فقط نفت و کنترلش را میخواستند، قیمتش را نیز میخواستند خودشان تعیین کنند!
کشورهای اوپک بسرکردگی ایران با آمریکا و اروپا برای تثبیت قیمت در گفتگو بودند و میگفتند که قیمت اجناسی را که ما از شما خریداری میکنیم، هر ساله بالا برده اید، اساسی ترین محصول ما و در بعضی موارد تنها محصول مان نفت است و برای ایجاد تعادل و توازن خرید و فروش (صادرات و واردات) بایستی این قیمتها بایکدیگر مرتبط باشند. در همین زمان یعنی گفتگو در باره‍ی قیمت نفت، آقای هنری کسینجر (وزیر امور خارجه‍ی وقت آمریکا) در جلسه ی هیات وزرای کشورش پیشنهاد میکند که برنامه‍ی اشغال نظامی چاه های نفتی را پیاده کنند. یعنی آمریکا بوسیله‍ی قوای چترباز ارتش خود، چاه های نفت کشورهای عربستان سعودی، کویت و ابوظبی را اشغال کند، بقیه هم حساب کار خودشان را خواهند کرد. جالب اینجاست که پیشنهاد ایشان باتفاق آراء تأئید میگردد و فقط رئیس جمهور موقتاً مخالفت میکند و حمله و اشغال معوق میماند. دو سال بعد در یک مصاحبه مطبوعاتی، آقای کسینجر میگوید: "هر کشوری که نفت را کنترل کند، ملت ها را کنترل خواهد کرد".
 
مثال بعدی و زنده، دو بار جنگ آمریکا با کشور متلاشی عراق و ملت نفرین شده ی آنست.   امروز در عراق، روزانه بیش از صد کشته و صدها زخمی بجای میماند و کشور نیمه مخروبه و در حالِ سقوط میباشد. و این همه برای دستیابی و کنترل نفت عراق که ذخیره اش طبق آخرین اطلاعات، حتی از عربستان بیشتر و تولید و دسترسی به آن آسان تر خواهد بود، است.   برآورد نفت در حوزه‍ی مجنون ۲۵ میلیارد بشکه میباشد با ارزشِ بیش از یک تریلیون دلار برای شرکت های نفتی آمریکا. نکته ی قابل ملاحظه اینجاست که وقتیکه ارتش آمریکا وارد بغداد شد، اولین ساختمانی را که اشغال و حفاظت کرد وزارت نفت عراق بود که حاوی نقشه ها و اطلاعات مورد نیاز کارتل های نفتی بودند. همانطور که میدانید دو هفته ی متوالی ساختمان ها دولتی، بانک ها، پایگاه های نظامی و حتی موزه ها چپاول شدند ولی ساختمان وزارت نفت و محتویاتش هیچ آسیبی ندید.  
 
اهمیت کشورهای خاورمیانه و همه ی جنگ و جدالها بر سر نفت بوده و هست.   جورج بوش اول، در سال ۱۹۹۱ برای حمله به عراق گفت: "اگر کنترل نفت را از دست بدهیم کسب و کارمان، راه و روش زندگیمان،   آزادیمان و آزادی کشورهای غربی به مخاطره خواهند افتاد." سال ۱۹۹٨ بغداد اعلام کرد که قصد دارد با روسیه، چین و فرانسه قرارداد نفت امضا کند؛ در جواب بیل کلینتون لایحه‍ی "آزاد کردن عراق ۱۹۹٨" یعنی براندازی رژیم صدام را امضاء کرد. بنا به گفته ی آنتونی سامپسون "تاریخ نفت" شناس، نقشه‍ی اصلی خاورمیانه نام و یا مرزهای هیچ کشوری را نشان نمیدهد، بلکه نقشه ای است با تعدادی خانه های مربع شکل که نام شرکت های نفتی از قبیل   آرامکو و استاندارد بر آنها حک شده است. مرزهای اصلی این کشورها آن خانه ها و صاحبان آن همان شرکت ها بوده اند؛ برای مثال بجای عربستان سعودی نام آرامکو و بجای کویت نام بی پی نوشته شده است. بقول بیل اِنگدال در کتاب "یک قرن جنگ" در اواخر قرن نوزده و اوائل قرن بیستم، قرار بود راه آهن برلین - بغداد ساخته شود. این پرروژه با مخالفت شدید و خرابکارانه‍ی انگلیس و فرانسه روبرو شد از ترس آنکه آلمان در دسترسی به نفت بر آنها سبقت گیرد.
 
مایکل کلر مینویسد: امروز، پایه و ریشه‍ی مشکلات و رقابت های بین المللی، در نیاز به انرژی و دستیابی و کنترل آنست. نوسانِ قیمت نفت وِ ریسک ناشی از آن، در ثبات اقتصاد آمریکا میتواند از حملات تروریستی و حتی جنگ خطرناک تر باشد. در آمریکا، نفت دیگر فقط یک ماده‍ی مورد نیاز برای زندگی روزمره، ایاب و ذهاب، اقتصاد شکوفا و بقای صنایع نیست بلکه بدون آن، آمادگی و سلامت نیروهای نظامی و امنیت کشور در خطرند. نفت تحت نظر وزارت دفاع و حفاظت ارتش آمریکاست. (۴)   
 
سازمان "قرن جدید آمریکا" که جزوِ گروه دست راستی (نِئوکنسِرواتیو) آمریکا میباشد، سالها قبل حمله به افغانستان و عراق و نابودی ارتش عراق را برنامه ریزی کرده بود و بالاخره پیاده کرد. نئوکنسرواتیوها بخصوص اعضای سازمان "قرن جدید آمریکا" مدتهاست که مشغول توطئه برای حمله به ایران میباشد و جمهوری اسلامی نیز یا با ایشان همکار است و یا آنقدر ایران برایش بی اهمیت است که کاملا آلت دست این گروه شده و با شعارهای ابلهانه و سیاست ضدمردمی اش صحنه را هر روز برای نابودی ایران آماده تر میسازد!   درآمد نفت ایران نیز که سال گذشته دوبرابر سال قبل بود بجای آنکه مددی برای ملت اسیر ایران باشد، حربه ای است برای ادامه‍ی ننگ آور عمر رژیم آخوندی! (۵)
 
هدف اصلی نئوکان ها (نئوکنسرواتیو) زیر پوششِ گسترش دمکراسی و آزادی، مرزبندی جدید خاورمیانه، احداث پایگاه های نظامی آمریکا و کنترل مطلق نفت میباشد. ٨۵ سال قبل نیز طی دوران جنگ جهانی اول، انگلیس، فرانسه و آلمان، ابرقدرت های آنزمان نیز با جنگ و چنگ، دسیسه بازی و اجیر کردن وطن فروشان و گمراهان، منطقه را به آتش و خون کشیده و بالاخره قسمت کردند. سوریه و لبنان زیر یوغ فرانسه و بصره، بغداد و موصل تحت کنترل انگلیس در آمدند. در سال ۱۹۲۱ انگلیس بصره، بغداد و موصل را ادغام کرده کشور عراق بوجود آمد. عراق تحت کنترل نظامی انگلیس و فیصل از طرف دولت انگلیس پادشاه عراق شد و بر تخت سلطنت نشست.  
مرزبندی جدید خاورمیانه، احداث پایگاه های نظامی و کنترل نفت قبلاَ نیز مورد اجراء قرار گرفته و تازگی ندارد. عدم آگاهی و رشد سیاسی ملت های منطقه همراه با دولت های دست نشانده و ضدمردمی است که این تجربیات ننگ آور و خانمانسوز تکرار میشوند.    
 
این مرزبندی های جدید، نه تنها شامل ایران است و کشورمان هدف بعدی است، بلکه برای کنترل ایران و اجرای مقاصدشان، میخواهند ایران را تجزیه کنند. آمریکا دو سال است که در بلوچستان، آذربایجان، کردستان و خوزستان بوسیله ی عواملش، و در مناطق مرزی ایران بوسیله ی گروه های ویژه‍ی ارتش، ضد اطلاعات و چتربازان، نفوذ کرده است. گروه اول با پرداخت پول و دادن تعلیمات و در بعضی موارد دادن تجهیزات (تلفن همراه، کامپیوتر، رادیو بی سیم و ...) اشخاص را برای ایجاد تشنج، اعتصاب و زد و خورد اجیر میکنند، گروه دوم (عاملین سازمان سیا) جهت جمع آوری اطلاعات، شناسائی مراکز حساس و حتی شرکت در کارهای تخریبی و ترور مشغول هستند و گروه سوم، چتربازها مسئول شناسائی و نشانه گیری "لیزری" روی اهداف مورد نظر جهت بمباران میباشند. متاسفانه یک عده ایرانی خودفروش و وطن فروشِ و عده ئی بی خبر و گمراه   نیز با ایشان همکارند. خطر تجزیه‍ی ایران امروز از هر زمانی بیشتر و عواقب آن وخیم تر است.    
 
جورج بوش در سخنرانی سالانه‍ی ریاست جمهوری درباره‍ی "وضعیت کشورش"، ایران را رسماَ یکی از سه کشور عضو مثلث شرارت معرفی کرد. در پی آن سخنرانی چند بار قول داد که ایران تحت هیچ شرایطی اجازه‍ی داشتن تسلیحات هسته ئی را نخواهد داشت. همچنین مکرراً در سخنرانی ها و مصاحبه هایش تهدید کرده که احتمال استفاده از بمب هسته ئی درحمله به ایران وجود دارد. جان نیکلز از نشریه‍ی   "نی شِن" میگوید: "ما بیدلیل و ابلهانه ایران را تهدید به حمله با بمب هسته ئی کردیم. این تهدید نه تنها برای سلامتی آمریکا و جهان خطرناک است بلکه بر خلاف قانون بین الملل و جنایت در جنگ است." مارتین وان کِروِلد، تاریخ شناس مشهور اسرائیلی میگوید: "مسلماً ما نمیخواهیم ایران دسترسی به تسلیحات هسته ئی داشته باشد، و من نمیدانم که آیا مشغول بدست آوردن آن هست یا نه، ولی در چنین جوّی (خصومت و حضور آمریکا در شرق، غرب و جنوب ایران، خصومت و حضور اسرائیل در لبنان و ترکیه) اگر ایران مشغول بدست آوردن تسلیحات هسته ئی نباشد، دیوانگی است."
 
هدف آمریکا از حمله به ایران کنترل نفت و خلیج فارس است و داستان تسلیحات هسته ئی ایران همانند داستان تسلیحاتی عراق بهانه ئی بیش نیست! دولت جورج بوش به راهنمائی نئوکان ها و با پشتیبانی حزب الهی های مذهبی در آمریکا (صیهونیستهای مسیحی و کلیمی) قصد دارد به ایران حمله کند. با این فرضیه که ایران را بمب باران میکنند، مردم توی خیابانها میریزند و آخوندها را سرنگون میکنند! درست، همانطور که آمریکا، عراق را نجات داد! امروز عراق در اوج ناامنی، با اقتصاد راکد و ورشکسته، درگیر جنگ داخلی، و در شُرُف تجزیه و نابودی است.
متاسفانه یک عده ایرانی گمراه و خودفروش در خارج از کشور بخصوص در آمریکا، دُم به این تله بسیار خطرناکِ نئوکان ها داده اند، با دشمن هم آهنگ شده و برای نابودی ایران کمر بسته اند!
 
اگر آمریکا برای منافع خودش و کنترل نفت نیست که میخواهد به ایران حمله کند، و حمله اش عملی دوستانه است! نباید تردید داشت که این دوستی، بیشتر شبیه دوستی خاله خرسه است. برنامه‍ی پیش بینی شده آمریکا برای حمله به ایران، چهار هفته بمباران صدها هدف غیر از اهداف نظامی مانند منابع تصویه آب، برق، مخابرات، صنایع ذوب آهن، پتروشیمی و راه آهن، پل، جاده و ... است. این عمل داستانِ "دوستی خاله خرسه" را بیاد می آورد؟ شخصی نادان (ایرانیان گمراه) با یک خرس گردن کلفت (آمریکا) دوست شده بود. یکروز آن شخص در جنگلی زیر درخت چرت میزد مگسی (رژیم آخوندی) روی دماغش نشست و مزاحمش شد خرس برای آرامش آن شخص سنگ بزرگی (ارتش آمریکا) را بلند کرد و با تمام قدرت روی سر مگسی که مزاحم دوستش شده بود، کوبید!
 
از یکطرف دوستی خاله خرسه و از طرف دیگر اینکه آیا نفت برای ایران هدیه‍ی الهی یا نفرین اهریمن است؟ ایران اکنون صد سال است که دستخوش حوادث ناشی از دخالت دولت های خارجی است که دنبال این فرآورده "بهر قیمتی" میباشند: دسیسه بازی و اعمال نفوذ و اجیر کردن دربار و یا وزرای زمان قاجار؛ سلطنت بجای رئیس جمهوری بعداز سقوط احمدشاه، کنار گزاردن رضاشاه و کودتای ۲٨ مرداد و سرنگونی دولت دکتر مصدق، تنها دولت مردمسالار ایران نمونه هائی هستند فراموش نشدنی. در اینمورد سرهنگ غلامرضا نجاتی مینویسد: "کوتای ۲٨ مرداد، گذشته ار آثار و نتایج آن، یکی از رویدادهای عبرت انگیز زمان است و همواره بصورت یک ننگ و شرمساری در تاریخ باقی خواهد ماند. شرمساری برای ملتی که در مبارزه بزرگ ضداستعماری خود، امپراطوری بریتانیا را به زانو درآورد و آوازه جنبش او، ملل ستم دیده زیر یوغ استعمار را، در آسیا و آفریقا بیدار ساخت ولی در پیکار نهائی ایستادگی نکرد و به آسانی در صحنه نبرد عقب نشست.   ننگ برای خائنینی که با هویت ایرانی، جاسوسی و مزدوری بیگانه را بعهده گرفتند و در گرماگرم نبرد، دروازه را به روی دشمن کشودند." (۵)
 
و حالا یکبار دیگر آمریکا و انگلیس برای کنترل دوباره‍ی نفت کشور، تا حد تجزیه‍ی ایران، کمر بسته اند.
تبلیغات دولت جورج بوش و شرکا همچنان ادامه دارد. طی هفته‍ی گذشته برنارد لوئیز متفکر و پایه گزار سازمان "قرن جدید آمریکا" و گوروی (مرشد) دست راستی های آمریکا، مقاله‍ی مفصلی در "وال استریت ژورنال" نوشت که تنها راه حل را حمله به ایران اعلام کرد. دو روز بعد هنری کسینجر در نشریه "واشینگتن پست" در مقاله ئی راه حل را حمله به ایران وانمود کرد.   موساد (ضد اطلاعات اسرائیل) مدتهاست که با شایعات نیمه راست، آمریکا را بر علیه ایران تحریک میکند. این سِری پروپاگاندها و شایعات با هدف مشخص برای آماده کردن اذهان مردم (آمریکا) و حمله به ایران میباشد.
 
آمریکا، ایران را دشمنِ خطرناک خودش وانمود میکند. شورای امنیت آمریکا، در آپریل امسال اعلام کرد که ایران بزرگترین مدعی و خطرناکترین رقیبِ آمریکاست. این ادعاها مسخره است، اگر ایران ارتش مجهز با تکنولوژی مدرن داشت هشت سال گرفتار جنگ با عراق نمیشد. پس ایران نه خطری و نه رقیبی برای آمریکاست. مسئله همان نفت، هدیه الهی و نفرین اهریمن است. آمریکا قادر است به آسانی نیروهای جمهوری اسلامی را متلاشی کند، صدها هزار کشته و زخمی بجای بگذارد و کشورمان را یا گرفتار جنگ داخلی کند و یا ۵۰   سال عقب بیاندازد.
 
باید با آگاهی و شناخت با مسائل برخورد کنیم، منظور و هدف شعارهای توخالی و دروعینِ آزادی و دمکراسی دشمن را تشخیص بدهیم و با همصدائی و همگامی از تخریب، تجزیه و سقوط کشورمان جلوگیری کنیم.  
 
------------
برخی از منابع:
(۱) کتاب شطرنج بزرگ، زیگ برزینسکی ۱۹۷۷  
(۲) کتاب آمریکای مذهبی، کوین فیلیپ
(٣) کتاب آمریکای مذهبی
(۴) کتاب خون و نفت، مایکل کلر  
(۵) انستیتو اقتصاد بین المللی
(۶) کتاب جُنبش ملی شدن صنعت نفت ایران   


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست