• جاده
قطره قطره به صحرا می ریخت
و رفتن
قصه ای طولانی داشت ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱۰ ارديبهشت ۱٣۹۲ -  ٣۰ آوريل ۲۰۱٣

 
زخمِ دشمن را ،زمانه التیام می دهد
زخم دوست ،همیشه می مانَد.
--------------------------------------

زخمی به دیدارت آمدم
و زخمی از دیدارت بر گشتم

جاده
قطره قطره به صحرا می ریخت
و رفتن
قصه ای طولانی داشت

مهتاب با تمامِ چهره می خندید
اما نه با من
مهتاب با من رویِ خوشی نداشت

جای شکایت نبود
گوشِ تقدیر
شنیدن را نیاموخته بود

صحرا زوزه می کشید
باد می کوبید
مهتاب می خندید
و من تنها می رفتم

انگار
مادر نفرین کرده بود
که همیشه ی خدا تنها بمانم

گرسنگی
تا گلوی زرد کوه آمده بود
ییلاق و قشلاق،قوچِ خسته را
به قصیلِ سبز نرساندند
تقدیر این بود
چوپان گناه نداشت

با آنچه بمن کردی
مرا نیازردی
خودت را کُشتی

زخمِ کتفِ من
التیام خواهد یافت
اما تو، با خودت چه خواهی کرد ؟

حالا دیگر
بوسه و گلبرگ
رویِ دستم مانده اند

دکتر سهرابی-کالیفرنیا