• دو کفش در اتاقم
رو به سوی من دارند.
ساعتها منتظرند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۶ بهمن ۱٣۹۱ -  ۲۵ ژانويه ۲۰۱٣

یک


پیش، برتر
          آزرده خاطرِ نفسهایِ کشیده
                گامهایِ برداشته شده
                و لبخندهایِ آگاهانه...

پَس، رهاتر
            دلواپسِ چشمکهایِ ناخواسته
            اشکهایِ بی فاتحه
            واژه هایِ بی بازگشت...

روبرو، تهی تر
                اندکی آینه
                اندکی سایه
                و اندکی مرگ...



دو


دو کفش در اتاقم
رو به سوی من دارند.
ساعتها منتظرند
شاید خبر ندارند
نمیدانم...
اما سالهاست
رو به سویِ من اند:
یکی کمی کهنه تر
آن یکی اندکی بزرگتر...

نه میروند، نه میآیند
ساکن و صبورند.
شاید از شرمی یا هراسی
                            بیحرکت اند...
شاید هم از فراموشی
                        به مرگ رفته اند...
یا شاید در جستجویِ قَدَمی
                                  که آنها را بّردارَد...

دو کفش
آنجا
آن گوشه از اتاق
لّم داده اند
و به این گوشه از اتاق که منم
خیره شده اند...
*
کاش میتوانستم
پاهایم را برایشان بفرستم!