• جمهوری اسلامی و اسرائیل مانده‌اند روی دست خودشان! اسرائیل اکنون یکی یکی، دوستان دیکتاتور و دشمنان دیکتاتورش را از دست می‌دهد. جمهوری اسلامی نیز شاهد است که در منطقه، سکه‌هایش اکنون در ضرابخانه‌های ترکیه ضرب می‌شوند و در داخل مرزهایش نیز کاملا به بن‌بست رسیده است. جنگی احتمالی با همه پیامدهای فاجعه بارش، شاید برای رهبران هر دو سوی جنگ، برای مدتی، گشایشی ایجاد کند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۶ بهمن ۱٣۹۰ -  ۵ فوريه ۲۰۱۲

تصور می‌شد که خبر حمله اسرائیل به ایران در بهار آتی، شوک بزرگ هفته باشد اما "طرح حمله ایران به اسرائیل" قبل از پایان دوران احمدی‌نژاد، جای آن خبر را گرفت. خبر اول از زبان وزیر دفاع آمریکا منتشر شده بود تا بر اهمیت آن افزوده شود و خبر دوم هم در سایت الف منتشر شده که مسئول آن، رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس ایران است. در خبر اول، صحبت از حمله به مراکز اتمی ایران بود اما در دومی از کشتن میلیونها انسان و "از بین بردن مردم اسرائیل" حتی با احتساب جمعیت هفت و نیم میلیونی آن سخن گفته شده بود. برای اطمینان خاطر، سایت مذکور به هر دو زبان فارسی و انگلیسی آن را منتشر کرده تا ازهر گونه تحریف یا اشتباه ترجمه‌ای جلوگیری کند! ساده‌انگاری است اگر این طرح و خبرها را تنها بخشی از جنگ تبلیغاتی و مقابله به مثل روانی بپنداریم. حتی اگر این جنگ هیچ‌گاه درنگیرد، همین که ایده آن به اذهانی در هر دوطرف مناقشه خطور کرده، باید آن را جدی گرفت و منشا آن را پیدا کرد که چرا با اشراف به همه پیامدهای آن، عده‌ای چنین جنگی را برای حفظ منافع کشور متبوع خود ( هم ایران هم اسرائیل) مفید می‌دانند.

بهار عربی و کابوسی مشترک
موج دوم بهار عربی، یک متحد استراتژیک اسرائیل را با خود برد. در موج اول و با فرار بن‌علی، اسرائیل تنها اندکی نگران شد اما سقوط حسنی مبارک، اسرائیل را کاملا آشفته کرد. اکنون نیز چند ماهی است که نگران سقوط بشار اسد است، نه از آن جهت که دشمنی کم‌ضرر و حتی بی‌ضرر سقوط می‌کند، بلکه تحت هیچ شرایط و سناریویی، حکومت جایگزین آن را برای آینده خود مفید نمی‌بیند. جمهوری اسلامی نیز، هم سرمایه‌هایی را که براین تحولات نهاده بود واریز به حساب ترکیه می‌بیند و هم پای حکومت سوریه، تنها متحد خودرا بر لبه گور. اکنون بعید نیست شیرین‌عقل‌هایی از هردو سو، برای متوقف‌کردن یا منحرف کردن مسیر تحولات منطقه و کشاندن پای عناصری غیرمردمی به روند تحولات، چنین افکاری را در سر بپرورانند.

عجله شگفت‌انگیز اسرائیل
موعد اعلام شده حمله اسرائیل به ایران- بهار آتی- بسیار جای تامل دارد. اگر هدف از این حمله تنها پیشگیری از دستیابی ایران به سلاح اتمی باشد، ضرب‌الاجل تعیین شده منطقی به نظر نمی‌رسد: اولا کمترین زمانی که برای رسیدن ایران به این مرحله پیش‌بینی شده، یک تا دو سال آینده است، دوما موج دوم تحریم‌های ایران (تحریم خرید نفت از سوی اتحادیه اروپا) از تابستان آتی شروع می‌شود. از هم اکنون یعنی شش ماه مانده به آن تاریخ، اثرات تحریم‌ها با چشمان غیرکارشناسی هم دیده می‌شود. تا آن تاریخ ممکن است مشتریان مهم دیگری چون هندوستان و ژاپن و کره جنوبی هم به این تحریم ها بپیوندند. چرا اسرائیل حتی تا آن تاریخ هم نمی‌تواند صبر کند؟ چرا اصرار دارد تحریم‌های تابستان آتی را با حمله‌های بهار آتی از موضوعیت خارج کند؟ پس بیراهه نرفته‌ایم اگر اهداف این حمله را تنها ضربه به حکومت ایران یا از بین بردن مراکز اتمی آن ندانیم. اسرائیل به کل تحولات منطقه و تاثیرگذاری بر مسیر آن نظر دارد.

بن بست جمهوری اسلامی
علی‌رغم همه تلاشهای خامنه‌ای برای آرام نشان‌دادن شریط حکومتش، حتی از لابه‌لای همان خطبه‌های نماز جمعه گذشته نیز، می‌توان به عمق بحران جمهوری اسلامی پی برد: نگرانی ازعواقب انتخاباتی کاملا درون محفلی، هشدار به اخراج‌های آتی از معدود واگن‌های باقی‌مانده نظام، اشاره تصنعی و بی‌دلیل به حمایت ایران از جنگ های اسرائیل با حماس و حزب‌الله، مفید خواندن تحریم ها که گویا پیامدهای آن "باعث می‌شود در داخل رشد کنیم" و سکوت مطلق در برابر شرایط نابسامان اقتصادی و معیشتی، همه نشان از عمق بحران دارد. حمایت خامنه‌ای از "هر گونه اصلاحات در سوریه" هم نشانگر نگرانی های جمهوری اسلامی از شدت سرکوب ها و پیامدهای آن در این کشور دارد.
جمهوری اسلامی و اسرائیل مانده‌اند روی دست خودشان! اسرائیل در طول حیات خود همواره محور تولید دیکتاتورها در منطقه و سیاستهایش، توجیه تحمل متحدانی دیکتاتور برای غربی‌ها از یکسو و تحمل دشمنانی دیکتاتور برای مردم منطقه از سوی دیگر بوده است. اکنون یکی یکی، دوستان دیکتاتور و دشمنان دیکتاتورش را از دست می‌دهد. جمهوری اسلامی نیز شاهد است که در منطقه، سکه‌هایش اکنون در ضرابخانه‌های ترکیه ضرب می‌شوند و در داخل مرزهایش نیز کاملا به بن‌بست رسیده است. جنگی احتمالی با همه پیامدهای فاجعه بارش، شاید برای رهبران هر دو سوی جنگ، برای مدتی، گشایشی ایجاد کند.

همن سیدی