• پیکان تقلب کنونی حزب کمونیست به عنوان نیروی آلترناتیو بدیل حاکمیت فعلی را نشانه رفته است چرا که رشد جهشی این حزب در جذب آرای شهروندان، آینده ی پوتین و الیگارک های حاکم بر روسیه را به خطر انداخته است. در روسیه هیچ بختی برای حامیان نزدیکی به غرب وجود ندارد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۷ آذر ۱٣۹۰ -  ٨ دسامبر ۲۰۱۱

انتخابات پارلمانی روسیه در حالی روز یکشنبه ۴ دسامبر آغاز شد که از همان ابتدا تحلیلگران سیاسی با توجه به ساخت حاکم در این کشور یک پیروزی نسبی را در کارنامه حزب "روسیه متحد" به رهبری "ولادیمیر پوتین" نخست وزیر و "دیمیتری مدودف" رئیس جمهوری کنونی به عنوان محلل سیاسی این روزهای کرملین را از پیش لحاظ کرده بودند. تمامی نظرسنجی های انجام گرفته نشان می داد که این بار حزب آقای پوتین با افت شدید آرای خود به راحتی قادر نخواهد بود هژمونی بلامنازع خود را بر جامعه روس تحمیل کند. از طرف دیگر حزب کمونیست این کشور به رهبری "گنادی زوگانف" که در طی سال های اخیر با درس گرفتن از ناکامی های گذشته مسیر ترقی و بالندگی کیفی و کمی را سپری می کند در نقش اپوزیسیون اصلی و "نیروی بدیل" در بحبوحه بحران مالی جهانی و یکه تازی اولیگارشی سیاسی – اقتصادی حاکم بر کشور حرف های زیادی برای گفتن داشت. حزب سوسیال دمکرات "روسیه عادل" به رهبری "سرگی میرونوف" و حزب پوپولیست - ناسیونالیست "لیبرال دمکرات" به رهبری "ولادیمیر ژیرینوفسکی" به عنوان کپی های دو رقیب اصلی نیز در این بین به واسطه افول حزب حاکم، موفق تر از انتخابات سال ۲۰۰۷ میلادی ظاهر شدند. بر اساس گزارش "ولادیمیر چوروف" رئیس کمیسیون مرکزی انتخابات روسیه با شمارش ۹۹/۹۹ درصد از آرای اخذ شده، حزب روسیه متحد ۴۹.٣ درصد، حزب کمونیست ۱۹.۲ درصد، حزب روسیه عادل ۱٣.۲۵ درصد و حزب لیبرال دمکرات ۱۲ درصد آراء را کسب کرده اند. به این ترتیب حزب پوتین ۲٣٨ کرسی، کمونیست ها ۹۲ کرسی، سوسیال دمکرات ها ۶۴ کرسی و پوپولیست های ناسیونالیست ۵۶ کرسی از ۴۵۰ کرسی پارلمانی را به خود اختصاص داده اند. این در حالی است که موسسات نظرسنجی حتی نزدیکان به کرملین از جمله بنیاد جامعه شناسی "اوبشستونیه مننیه" بر اساس آخرین اطلاعات میدانی در شعب اخذ رای ۴۶ درصد و در بهترین حالت ۴٨ درصد آراء معادل ۲۱۰ تا ۲۲۰ کرسی را برای روسیه متحد اعلام کرده بودند. در چنین حالتی با توجه به ۴۵۰ کرسی پارلمانی این درصد و کرسی های پارلمانی یک شکست سخت برای پوتین و حزب حاکم بوده و این حزب را مجبور به ائتلاف با یکی از دیگر احزاب راه یافته به پارلمان می کرد. تمام تقلبات و تخلفاتی که بنا به ادعای احزاب اپوزیسیون و موسسات مستقل ناظر انجام گرفته است به نوعی جهت فرار از این کابوس و تثبیت قدرت نظام حاکم در آستانه انتخابات ریاست جمهوری کشور در طول سه ماه آینده بوده است. اعتراضات انجام گرفته در طول چند روز گذشته در مسکو، سن پترزبورگ و بعضی از شهرهای دیگر روسیه علیه تقلب و تخلفات انجام گرفته با توجه به اعتراض رهبران احزاب اپوزیسیون بر اساس همین باور و واقعیت های موجود شکل گرفته است. در این اعتراضات تا روز چهارشنبه گفته می شود که حدود ۱۰۰۰ تن فقط در مسکو و سن پترزبورگ دستگیر شده اند. از آنجا که بسیاری از ناظران انتخاباتی احزاب رقیب در روز رای گیری و هنگام شمارش آراء از حوزه ها اخراج شده اند و از همان ابتدای رای گیری بسیاری از امکانات ارتباطی هم چون اینترنت و وب سایت های اپوزیسیون مختل و از دسترس خارج شده است، ظن تقلب بیش از پیش تقویت می شود.
بعد از اعتراض احزاب اپوزیسیون و مردم حامی آنان بعضی از شخصیت مهم روسیه از جمله "میخائیل گورباچف" آخرین رئیس جمهوری شوری سابق نیز خواهان ابطال این انتخابات مخدوش شدند. به موازات این اعتراضات داخلی، غرب و آمریکا نیز از این فرصت استفاده کرده و دولت روسیه را زیر فشار قرار دادند تا جایی که مقاماتی چون سناتور جمهوریخواه "جان مک کین" سخن از به مشام رسیدن بوی بهار عربی در روسیه می گویند. این در حالی است که هر سه حزب اپوزیسیون و رقیب به لحاظ تفکر و مشی حزبی خود در جناح سوسیالیست و ناسیونالیست قرار داشته و اصولا لیبرال های غرب گرا در این کشور حتی نتوانسته اند در مجموع از حد نصاب ۷ درصدی نیز عبور کنند. در واقع پیکان تقلب کنونی حزب کمونیست به عنوان نیروی آلترناتیو بدیل حاکمیت فعلی را نشانه رفته است چرا که رشد جهشی این حزب در جذب آرای شهروندان، آینده ی پوتین و الیگارک های حاکم بر روسیه را به خطر انداخته است. در روسیه هیچ بختی برای حامیان نزدیکی به غرب وجود ندارد اما نکته یی که برای غرب دارای اهمیت می باشد تضیعف بنیادین جایگاه رو به رشد مسکو در معادلات ژئوپلتیک و معامله به یک دولت ضعیف در آینده ی مناسبات جهانی است. با توجه به شناخت دولت حاکم از وضع موجود و اهداف غرب، مدودف در تلاش جهت انحراف افکارعمومی و در منگنه قرار دادن احزاب اپوزیسیون در دیدار با چوروف می گوید "کافی بودن یا کافی نبودن احزاب در حیطه صلاحیت مقامات روسیه قراردارد و به صلاحیت سازمان های بین المللی مربوط نمی شود. اگر آنها مراقب انتخابات و تخلفات باشند، یک چیز دیگر است اما مساله چگونگی نظام سیاسی کار آنها نیست". هم زمان پوتین نیز ضمن رد تقلب و تخلف در انتخابات افت شدید محبوبیت حزبی روسیه متحد را به گسترش فساد در بدنه دولت ربط داده و می گوید که این موضوع ربط چندانی به حزب متبوع وی ندارد. تداوم اعتراضات در روسیه و هر آنچه در مورد این انتخابات در آینده اتفاق بیافتد به هیچ عنوان آتشی نیست که معرکه کشورهای غربی و رقبای این کشور در حوزه ژئوپلتیک جهانی را گرم کند. حتی تاثیر این رخدادها در آینده ی روسیه نیز برخلاف تصور محافل غربی به نفع کمونیست های این کشور و ناسیونالیست های افراطی تر از جناح پوتین تمام شده و این احتمال که در انتخابات ریاست جمهوری روسیه این بار پوتین با صخره سخت رقابت برخورد کند، منتج به تقویت آلترناتیو کمونیستی این کشور خواهد شد. آینده یی که در آن پوتین تضعیف شده، مدودف قربانی شده و زوگانف قدرتمندتری را وارد عرصه سیاسی روسیه کرده که می تواند سیاست های جزیره یی جناح پوتین را به سود یک سیاست وحدت گرایانه در حوزه کشورهای مشترک المنافع دستخوش دگرگونی کند. در این کارزار نبرد اصلی بین حزب روسیه متحد و حزب کمونیست خواهد بود که برآیند آن در انتخابات ریاست جمهوری آینده مصاف پوتین با زوگانف را به طور جدی تر از قبل رقم خواهد زد. هر چند که فاصله ی بین آرای حزب روسیه متحد با حزب کمونیست هنوز خیلی زیاد می باشد اما با توجه به فرود اولی و فراز دومی به نظر می رسد که دوران جدیدی که آغاز شده است نوید دهنده ی اقبال کمونیست ها در آینده سیاسی روسیه می باشد. در تحلیل نهایی این امر به هیج وجه به سود غرب نخواهد بود و به همین دلیل آنان برخورد انتقادی با دولت حاکم و جناح پوتین را در حد "تضعیف کمی" ادامه داده و مایل نیستند که صحنه سیاسی این کشور به طور اصولی دستخوش "تغییرات کیفی" شود. به هر حال نتیجه انتخابات پارلمانی روسیه از یک زاویه موجب افول اساسی موقعیت پوتین و تضعیف جایگاه ژئوپلتیک روسیه در کوتاه مدت شده و از زاویه ی دیگر با اقبال رای دهندگان به کمونیست ها، سوسیال دمکرات ها و ناسیونالیست ها، فضایی اولیگارشیک و کارتل های سرمایه داری موجود در کشور با زیر ضرب قرار گرفتن به سمت شفافیت و سوسیالیزه شدن با ما به ازای تقویت یک روسیه دمکراتیک و وحدت پذیر در حوزه پیرامونی جهت پیدا خواهد کرد.