• خیمه ی شب،
با دشنه ی طلوع
می رود که
دریده شود ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ٣۰ مهر ۱٣۹۰ -  ۲۲ اکتبر ۲۰۱۱

 در زایمان ِدیر و دردناک
که عصر،
باردار ِ فصل ِ روز است،
هیج دالی به نام ِ قابله ـ
بر درگاه ِ پا به زا   
ز هر نا کجا و گمُ ِ تاریخ ـ
اجازت نخواهد یافت
پا درون خانه نهد،
جزخورشید!
+++
خیمه ی شب،
با دشنه ی طلوع
می رود که
دریده شود
گاه ِهرآن ِ برآمدن ِ آفتاب است.
+++
از ته ِتاریکی ـ
در این دم دمای ِ پگاه
بوی تازگی،
شوق ِروز می آید.
+++
گوئی که:
سه قرن ـ
سیاهکاران ـ
زندگی را،
بر تاریکی مکرر
چرخانده اند،
+++
و انسان ـ
این زمین خورده ِ بی سرانجام ِ خوش باور ـ
این بار
شکل کهنه ی خیانت،
و تیغ تیز دروغ را
بازمی شناسد و
مزه ی غارت هستی اش را چشیده است.
او نه رام خواهد شد و
نه سر ِشکسته را،
به دار دین خواهد سپرد.
دیریست که
غرورو سلاح ِاندیشه اش
بر سنگ تجربه صیقل خورده است.
+++
فرومایگی:
اما،
بدرازای ِ نای ِ تلخ ِ هزاره ها
با هزارها جارچی
به باورمردم
در شب مُحرم
تجاوز می کند.
تا خلافت اش
پاسدار ِ بلند ترین شب ِ یلدا ماند.
+++
غافل که
فروغ برشبق،
پا سفت و
جا خوش کرده است،
و سرود ِ آفتاب
به مجرای ِسرایش ِنوزاد ِروز
درآمده است.
+++
او: چوجغد
با چشمان ِ پیر ِگذشته ـ
بدنبال نبش گورتاریخ،
در جستجوی لاشه ی عصری ست
تا پیش از قبر
دمی چند بامرگ
آرامش یابد
پیش از آن که
خود نیز
مدفون گردد!
دست ِ خونین و خسته اش
بر گلوگاه خورشید!
می لرزد.
+++
تا بود و
او را هنوز هست،
دستی در حلقوم زمین فرو
و زبان ِ درازی را
در نرمای ِ گرم ِ تن ِ خدا داشت،
در اوج و فرود تلذذ خود ـ
بود،
که گاهی ـ
بر زخم عمیق ِگرسنگان ِزمینگیر
لیس می کشید.
+++
او:
نرد ِ چرکین ِ قلبی،
و هم،
قاب باز ِ قهاری ست ـ
که:
از شرافت ِ انسان
باج می گیرد،
تا تخت خود را
تاخت قمار نزند.
++ +
شب:
به زیر طره ی سحر ،
رنگ باخته
در زلال بامداد
دامن آبی آسمان
پیداست.
+++
آیا: دوباره
کسی خواهدآمد،
و در شب خواهد تاخت،
تا در ماه جای گیرد ـ
وامام شود؟
که همچنان اسلاف خود
بجای "نان"
ترس و تاریکی را
بین همگان تقسیم کند؟

بهنام چنگائی ـ ۲٨ مهر ۱٣۹۰