سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

آیا می توان چنین جنایتکاری را بخشید؟


مسعود نقره کار


• حکومت اسلامی پدیده ای گفتمان ساز است. این حکومت که نمود و نماد خشونت و نفرت است به گفتمان هایی متضاد با گوهر هستی اش دامن زده است. بخشش آمران و عاملان سی و دوسال خشونت، بی عدالتی و جنایت نمونه ای از این گفتمان هاست ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ٣۱ تير ۱٣۹۰ -  ۲۲ ژوئيه ۲۰۱۱


۲٣ سال گذشت، و ۲٣ قرن و قرن ها بیش اگر بگذرد نیز مرداد و شهریور ماه میهنمان جامه ی اندوه و شرم از تن بر نخواهد گرفت، اندوه بیدادی که بر هزاران انسان بی گناه رفت و شرم شهادت این که موجودی چون آیت الله خمینی و گله ی پیروان اش در این دیار زیسته و بالیده اند، و تاریخ این سرزمین و جهان به خشونت و توحش و نفرت آلوده اند.
هر سال همزمان با سالگشت فاجعه ی ملی ِ کشتار بزرگ تابستان سال ۶۷ به گفتمان های عدالت جویانه و متمدنانه ای که در تقابل و تضاد با افکار و رفتار حکومت اسلامی و راهبران اش است، دامن زده می شود. گفتمان های مبارزه و رفتار خشونت پرهیز و صلح آمیز، مخالفت با شکنجه و اعدام، تحمل دگراندیشی و مخالف، وفاق و آشتی ملی، آزادی اندیشه و بیان و قلم، بخشش مجرمان و محاکمه ی عادلانه آنان و... نمونه هایی از این دست گفتمان ها هستند، که در این میانه گفتمان بخشش مجرمان، یعنی آمران و عاملان تعذیب و کشتار مردم و ویرانی جامعه و کشور، یکی از گفتمان های بحث برانگیز در میان مخالفان حکومت اسلامی شده است.
"گفتمان بخشش" به عنوان یکی از انسانی ترین و متمدنانه ترین گفتمان ها، این معنا و موضوع را مورد بررسی سیستماتیک قرار داده است که مقابله با مجرمان می باید با تفکر و روشی خلاف آنچه حکومت اسلامی نسبت به مخالفان خود روا داشته است، تحقق یابد. معنای این سخن پاسخ عادلانه به دادخواهی قربانیان ستمگری حکومت اسلامی و محاکمه و مجازات عادلانه ی مجرمان در دادگاه های ملی و بین المللی, و به شکل علنی و عمومی خواهد بود تا این جنایت ها به تجربه ای تکرارناپذیر و پادزهر خشونت بدل شوند. اقدامی که در کنار نقش پیشگیرنده اش در تکرار جنایت، سبب کاهش انتقام جویی و کینه ورزی در جامعه خواهد شد و در سوق جامعه به سوی همدلی، تعاون و دموکراسی نیز نقش ایفا خواهد کرد. در باور و آثار فرهنگی (به ویژه ادبی) و دینی در جامعه ما پدیده ی بخشش (عفو) مجرمان جایگاه برجسته ای داشته و دارد اما این امر هرگز در عمل موقعیتی شایسته نیافته است.
بدون تردید این سوال به حق و به جا نیز مطرح خواهد شد که چگونه می توان جنایت کاری به مانند آیت الله خمینی و یا گله ی جنایت کاران پیرو او را که آمر و عامل شکنجه و کشتار ده ها هزار دگراندیش، مخالف سیاسی و عقیدتی، اقلیت های مذهبی و قومی، و قربانیان بی عدالتی های اقتصادی، اجتماعی و قضایی هستند را مورد بخشش قرار داد و متفاوت با آنچه آنان نسبت به مخالفان خود روا داشتند با آنها رفتار کرد؟ و اصلن آیا جنایت در حد و مقیاس "جنایت علیه بشریت" قابل بخشش است؟
به گمان من بخشش این موجودات به معنای رفتار انسانی، متمدنانه و حقوق بشری با اینان است. در خواست محاکمه و مجازات عادلانه و متمدنانه با سازوکارهای قضایی و حقوقی ای به دور از هر نوع شکنجه و مجازات اعدام، جدا از تاثیرات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اخلاقی، نمایش و نشانه ی تفاوت انسانیت و نوعی از حیوانیت انسان نما خواهد بود. برای بازماندگان قربانیان و زخم خوردگان از حکومت اسلامی بخشش و گذشت نسبت به آنچه این موجودات بر آنان و عزیزان شان روا داشتند امر ساده ای نیست، با این حال می باید جایی تاثیرگذار بر سیاست و فرهنگ و اخلاق جامعه تفاوت میان اندیشگی و تفکر و رفتار این موجودات را با دگراندیشان و مخالفان شان نشان داد.   
آنچه نمی باید مشمول بخشش قرار گیرد اندیشگی و تفکری ست که موجوداتی چون خمینی و خامنه ای پس انداخته است، اندیشگی و تفکر سراپا خرافی، توهم آلود، غیرمتمدنانه و ضدانسانی ای که قرن هاست به عنوان مالک انحصاری حقیقت بذر جنون و جنایت پاچیده است.


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۵)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست